< Zebur 50 >

1 Asaf yazghan küy: — Qadir Xuda, yeni Perwerdigar éghiz échip, Künchiqishtin künpétishqiche yer yüzidikilerge murajiet qildi.
Псалом Асафів.
2 Güzellikning jewhiri bolghan Zion téghidin, Xuda julalidi.
Із Сіону, корони краси́, Бог явився в промі́нні!
3 Xudayimiz kélidu, U hergizmu süküt ichide turmaydu; Uning aldida yewetküchi ot kélidu; Uning etrapida zor boran-chapqun qaynaydu.
Прихо́дить наш Бог, — і не буде мовчати: палю́чий огонь перед Ним, а круг Нього все бу́риться сильно!
4 Öz xelqini soraq qilish üchün, U yuqiridin asmanlarni, Yernimu guwahliqqa chaqiridu: —
Він покличе згори́ небеса́, і землю — наро́д Свій судити:
5 «Méning mömin bendilirimni, Yeni Men bilen qurbanliq arqiliq ehde tüzgüchilerni huzurumgha chaqirip yighinglar!»
„Позбирайте для Мене побожних Моїх, що над жертвою склали заповіта зо Мною“.
6 Asmanlar uning heqqaniyliqini élan qilidu, Chünki Xuda Özi soraq qilghuchidur! (Sélah)
І небеса́ звістять правду Його, що Бог — Він суддя. (Се́ла)
7 «Anglanglar, i xelqim, Men söz qilay; I Israil, Men sanga heqiqetni éytip qoyayki, Menki Xuda, séning Xudayingdurmen.
„Слухай же ти, Мій наро́де, бо буду ось Я говорити, Ізра́їлеві, і буду сві́дчить на тебе: Бог, Бог твій Я!
8 Hazir eyibliginim séning qurbanliqliring sewebidin, Yaki hemishe aldimda sunulidighan köydürme qurbanliqliring sewebidin emes;
Я бу́ду карта́ти тебе не за жертви твої, — бо все передо Мною твої цілопа́лення,
9 Men séning éghilingdin héchbir öküzni, Qotanliringdin héchbir tékini almaqchi emesmen.
не візьму́ Я бичка з твого дому, ні козлів із коша́р твоїх,
10 Chünki ormanliqlardiki barliq haywanatlar Manga mensuptur, Minglighan taghdiki mal-waranlarmu Méningkidur;
бо належить Мені вся лісна́ звірина́ та худоба із тисячі гір,
11 Taghlardiki pütün uchar-qanatlarni bilimen, Daladiki barliq janiwarlar Méningkidur.
Я знаю все пта́ство гірське́, і звір польови́й при Мені!
12 Qarnim achsimu sanga éytmaymen; Chünki alem we uninggha tolghan hemme nersiler Méningkidur.
Якби був Я голодний, тобі б не сказав, — бо Моя вся вселе́нна й усе, що на ній!
13 Ejeba, Men öküzning göshini yemdimen? Tékining qénini ichemdimen?
Чи Я м'ясо бичкі́в спожива́ю, і чи п'ю кров козлів?
14 Qurbanliq süpitide Xudagha teshekkürlerni éyt; Hemmidin Aliy Bolghuchigha qilghan wedengge wapa qil.
Принось Богові в жертву подя́ку, і виконуй свої обітниці Всеви́шньому,
15 Béshinggha kün chüshkende Manga murajiet qil; Men séni qutuldurimen, Sen bolsang Méni ulughlighaysen».
і до Мене поклич в день недолі, — Я тебе порятую, ти ж просла́виш Мене!“
16 Lékin rezillerge Xuda shundaq deydu: — «Méning emirlirimni bayan qilishqa néme heqqing bar? Ehdemni tilgha alghudek sen kim iding?
А до грішника Бог промовляє: „Чого́ про устави Мої розповідаєш, і чого́ заповіта Мого на уста́х своїх но́сиш?
17 Sen Méning telimlirimdin yirgending, Sözlirimni ret qilding emesmu?
Ти ж науку знена́видів, і поза себе слова́ Мої ви́кинув.
18 Oghrini körseng, sen uningdin zoq alding, Zinaxorlar bilen shérik boldung;
Як ти злодія бачив, то бі́гав із ним, і з перелюбниками накладав.
19 Aghzingdin yaman gep chüshmeydu; Tiling yalghanchiliqni toquydu.
Свої уста пускаєш на зло, і язик твій ома́ну плете́.
20 Öz qérindishingning yaman gépini qilip olturisen, Anangning oghligha töhmet qilisen.
Ти сидиш, проти брата свого нагово́рюєш, поголо́ски пускаєш про сина своєї матері.
21 Sen bu ishlarni qilghiningda, Men ün chiqarmidim; Derweqe, sen Méni özüngge oxshash dep oyliding; Lékin Men séni eyiblep, Bu ishlarni köz aldingda eyni boyiche sanga körsitimen.
Оце ти робив, Я ж мовчав, і ти ду́мав, що Я такий са́мий, як ти. Тому буду картати тебе, і ви́ложу все перед очі твої!
22 — I, Tengrini untughanlar, buni köngül qoyup anglanglar! Bolmisa, silerni pare-pare qiliwétimen; Héchkim silerni qutquzalmaydu.
Зрозумійте ж це ви, що забуваєте Бога, щоб Я не схопи́в, — бо не буде кому рятува́ти!
23 Biraq qurbanliq süpitide rehmet éytqanlarning herqaysisi Manga sherep keltüridu; Shundaq qilip, uninggha Öz nijatliqimni körsitishimge yol teyyarlighan bolidu.
Хто жертву подяки прино́сить, той шанує Мене; а хто на дорогу Свою уважа́є, Боже спасі́ння йому покажу́!“

< Zebur 50 >