< Zebur 43 >
1 I Perwerdigar, men toghruluq höküm chiqarghaysen, Dewayimni eqidisiz bir xelq aldida sorighaysen; Méni hiyliger hem qebih ademdin qutuldurghaysen.
Суди мене, Боже, і вступися за мене в суперечці моїй із невірним народом, від людини підступної й беззаконної визволи мене.
2 Chünki Sen panahgahim bolghan Xudadursen; Némishqa méni tashlawetkensen? Némishqa düshmenning zulumigha uchrap, Hemishe azab chékip yüriwatimen?» — deymen.
Адже Ти – Бог, твердиня моя. Чому Ти відкинув мене? Чому я ходжу понуро, пригнічений ворогом?
3 Öz heqiqiting we nurungni ewetkin, Ular méni yétekligey! Méni muqeddes téghinggha, Makaninggha élip kelgey!
Пошли Твоє світло й істину – нехай вони керують мною, нехай приведуть мене на гору святині Твоєї, до місця, де Ти мешкаєш.
4 Shuning bilen men Xudaning qurban’gahi aldigha baray, Yeni méning cheksiz xushluqum bolghan Tengrining yénigha baray; Berheq, chiltar chélip Séni medhiyileymen, i Xuda, méning Xudayim!
Тоді я підійду до жертовника Божого, до Бога, Який [дарує] мені радість і втіху. І я прославлю Тебе [грою] на арфі, о Боже, Боже мій!
5 I jénim, sen némishqa bundaq qayghurisen? Némishqa ichimde bundaq biaram bolup kétisen? Xudagha ümid baghla! Chünki men Uni yenila medhiyileymen, Yeni chirayimgha salametlik, nijatliq ata qilghuchi Xudayimni medhiyileymen!
Чому ти сумуєш, душе моя, і чому журишся в мені? Сподівайся на Бога, адже я ще прославлятиму Його – Спасителя мого й Бога мого.