Zebur 147
1 Hemdusana! Yahni medhiyilenglar! Berheq, bundaq qilish shérindur; Xudayimizni küylenglar! Medhiye oqush insan’gha yarishidu.
Lov Herren! For det er godt å lovsynge vår Gud, det er liflig, lovsang sømmer sig.
2 Perwerdigar Yérusalémni bina qilmaqta; Israilning sürgün qilin’ghanlirini U yighip kélidu;
Herren bygger Jerusalem, de bortdrevne av Israel samler han.
3 U köngli sunuqlarni dawalaydu; Ularning yarilirini tangidu.
Han helbreder dem som har et sønderknust hjerte, og forbinder deres smertefulle sår.
4 U yultuzlarning sanini sanaydu; Ularning hemmisige bir-birlep isim qoyidu.
Han fastsetter stjernenes tall, han gir dem alle navn.
5 Ulughdur Rebbimiz, zor qudretliktur; Uning chüshinishi cheksizdur.
Vår Herre er stor og rik på kraft; på hans forstand er det intet mål.
6 Perwerdigar yawash möminlerni yölep kötüridu; Rezillerni yergiche töwen qilidu.
Herren holder de saktmodige oppe, bøier de ugudelige ned til jorden.
7 Perwerdigargha teshekkürler bilen naxsha éytinglar; Küylerni chiltargha tengshep éytinglar!
Svar Herren med takksigelse, lovsyng vår Gud til citar,
8 U asmanni bulutlar bilen qaplitidu, Zémin’gha yamghurni békitidu, Taghlarda ot-chöplerni östüridu;
ham som dekker himmelen med skyer, som lager regn for jorden, som lar gress spire frem på fjellene!
9 Mallargha ozuq, Tagh qaghisining chüjiliri zarlighanda, ulargha ozuq béridu;
Han gir feet dets føde, ravneungene som roper.
10 At küchidin U zoq almaydu; Ademning chebdes putlirini xursenlik dep bilmeydu;
Han har ikke lyst til hestens styrke, han har ikke behag i mannens ben.
11 Perwerdigar belki Özidin eyminidighanlarni, Özining özgermes muhebbitige ümid baghlighanlarni xursenlik dep bilidu.
Herren har behag i dem som frykter ham, som venter på hans miskunnhet.
12 Perwerdigarni maxtanglar, i Yérusalém; Xudayingni medhiyile, i Zion.
Pris Herren, Jerusalem, lov din Gud, Sion!
13 Chünki U derwaziliringning taqaqlirini mehkem qilidu; Séningde turuwatqan perzentliringge bext-beriket berdi.
For han har gjort dine portstenger faste, han har velsignet dine barn i dig.
14 U chet-chégraliringda aram-tinchliq yürgüzidu, Séni bughdayning ésili bilen qanaetlendüridu.
Han er den som gir dine grenser fred, metter dig med den beste hvete.
15 U Öz emr-bésharetlirini yer yüzige ewetidu; Uning söz-kalami intayin téz yügüridu.
Han er den som sender sin tale til jorden; såre hastig løper hans ord.
16 U aq qarni yungdek béridu, Qirawni küllerdek tarqitidu.
Han er den som gir sne som ull, strør ut rim som aske.
17 Uning muzini nan uwaqliridek qilip parchiliwétidu; Uning soghuqi aldida kim turalisun?
Han kaster sin is ut som småstykker; hvem kan stå for hans kulde?
18 U sözini ewetip, ularni éritidu; Uning shamilini chiqirip, sularni aqquzidu.
Han sender sitt ord og smelter dem; han lar sin vind blåse, da rinner vannene.
19 U Öz söz-kalamini Yaqupqa, Belgilimilirini hem hökümlirini Israilgha ayan qilidu;
Han kunngjorde Jakob sitt ord, Israel sine bud og sine lover;
20 U bashqa héchbir elge mundaq muamile qilmighandur; Uning hökümlirini bolsa, ular bilip baqqan emes. Hemdusana!
så har han ikke gjort mot noget hedningefolk, og lover kjenner de ikke. Halleluja!
