Zebur 147

1 Hemdusana! Yahni medhiyilenglar! Berheq, bundaq qilish shérindur; Xudayimizni küylenglar! Medhiye oqush insan’gha yarishidu.

2 Perwerdigar Yérusalémni bina qilmaqta; Israilning sürgün qilin’ghanlirini U yighip kélidu;

3 U köngli sunuqlarni dawalaydu; Ularning yarilirini tangidu.

4 U yultuzlarning sanini sanaydu; Ularning hemmisige bir-birlep isim qoyidu.

5 Ulughdur Rebbimiz, zor qudretliktur; Uning chüshinishi cheksizdur.

6 Perwerdigar yawash möminlerni yölep kötüridu; Rezillerni yergiche töwen qilidu.

7 Perwerdigargha teshekkürler bilen naxsha éytinglar; Küylerni chiltargha tengshep éytinglar!

8 U asmanni bulutlar bilen qaplitidu, Zémin’gha yamghurni békitidu, Taghlarda ot-chöplerni östüridu;

9 Mallargha ozuq, Tagh qaghisining chüjiliri zarlighanda, ulargha ozuq béridu;

10 At küchidin U zoq almaydu; Ademning chebdes putlirini xursenlik dep bilmeydu;

11 Perwerdigar belki Özidin eyminidighanlarni, Özining özgermes muhebbitige ümid baghlighanlarni xursenlik dep bilidu.

12 Perwerdigarni maxtanglar, i Yérusalém; Xudayingni medhiyile, i Zion.

13 Chünki U derwaziliringning taqaqlirini mehkem qilidu; Séningde turuwatqan perzentliringge bext-beriket berdi.

14 U chet-chégraliringda aram-tinchliq yürgüzidu, Séni bughdayning ésili bilen qanaetlendüridu.

15 U Öz emr-bésharetlirini yer yüzige ewetidu; Uning söz-kalami intayin téz yügüridu.

16 U aq qarni yungdek béridu, Qirawni küllerdek tarqitidu.

17 Uning muzini nan uwaqliridek qilip parchiliwétidu; Uning soghuqi aldida kim turalisun?

18 U sözini ewetip, ularni éritidu; Uning shamilini chiqirip, sularni aqquzidu.

19 U Öz söz-kalamini Yaqupqa, Belgilimilirini hem hökümlirini Israilgha ayan qilidu;

20 U bashqa héchbir elge mundaq muamile qilmighandur; Uning hökümlirini bolsa, ular bilip baqqan emes. Hemdusana!