< Zebur 137 >

1 Babildiki derya-ériqlar boyida biz olturduq; Zionni esliginimizde, berheq yigha kötürduq;
JUNTO á los ríos de Babilonia, allí nos sentábamos, y aun llorábamos, acordándonos de Sión.
2 Chiltarimizni arisidiki sögetlerge ésip qoyduq.
Sobre los sauces en medio de ella colgamos nuestras arpas.
3 Chünki bizni sürgün qilghanlar bizdin naxsha telep qildi; Bizni zarlatquchilar bizdin tamasha telep qilip: — «Hey, Zion naxshiliridin birni bizge éytqina» — déyishti.
Y los que allí nos habían llevado cautivos nos pedían que cantásemos, y los que nos habían desolado [nos pedían] alegría, [diciendo]:
4 Yaqa yurtta turup Perwerdigarning naxshisini qandaqmu éytayli?
Cantadnos algunos de los himnos de Sión. ¿Cómo cantaremos canción de Jehová en tierra de extraños?
5 Ey Yérusalém, men séni untusam, Ong qolum [maharitini] untusun!
Si me olvidare de ti, oh Jerusalem, mi diestra sea olvidada.
6 Séni eslimisem, — Yérusalémni eng chong xursenlikimdin ewzel körmisem — Tilim tanglayimgha chapliship qalsun!
Mi lengua se pegue á mi paladar, si de ti no me acordare; si no ensalzare á Jerusalem como preferente asunto de mi alegría.
7 I Perwerdigar, Édom baliliridin hésab alghanda, Yérusalémning béshigha chüshken künini yadinggha keltürgeysen; Chünki ular: «Uni yer bilen yeksan qilinglar, Ulighiche yer bilen yeksan qilinglar!» déyishti.
Acuérdate, oh Jehová, de los hijos de Edom en el día de Jerusalem; quienes decían: Arrasadla, arrasadla hasta los cimientos.
8 I bulinish aldida turghan Babil qizi, Bizge qilghan qilmishliringni özüngge qayturghuchi bextliktur!
Hija de Babilonia destruída, bienaventurado el que te diere el pago de lo que tú nos hiciste.
9 Bowaqliringni élip tashqa atquchi kishi bextliktur!
Bienaventurado el que tomará y estrellará tus niños contra las piedras.

< Zebur 137 >