Zebur 137

1 Babildiki derya-ériqlar boyida biz olturduq; Zionni esliginimizde, berheq yigha kötürduq;

David Hieremiae super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus cum recordaremur Sion

2 Chiltarimizni arisidiki sögetlerge ésip qoyduq.

in salicibus in medio eius suspendimus organa nostra

3 Chünki bizni sürgün qilghanlar bizdin naxsha telep qildi; Bizni zarlatquchilar bizdin tamasha telep qilip: — «Hey, Zion naxshiliridin birni bizge éytqina» — déyishti.

quia illic interrogaverunt nos qui captivos duxerunt nos verba cantionum et qui abduxerunt nos hymnum cantate nobis de canticis Sion

4 Yaqa yurtta turup Perwerdigarning naxshisini qandaqmu éytayli?

quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena

5 Ey Yérusalém, men séni untusam, Ong qolum [maharitini] untusun!

si oblitus fuero tui Hierusalem oblivioni detur dextera mea

6 Séni eslimisem, — Yérusalémni eng chong xursenlikimdin ewzel körmisem — Tilim tanglayimgha chapliship qalsun!

adhereat lingua mea faucibus meis si non meminero tui si non praeposuero Hierusalem in principio laetitiae meae

7 I Perwerdigar, Édom baliliridin hésab alghanda, Yérusalémning béshigha chüshken künini yadinggha keltürgeysen; Chünki ular: «Uni yer bilen yeksan qilinglar, Ulighiche yer bilen yeksan qilinglar!» déyishti.

memor esto Domine filiorum Edom diem Hierusalem qui dicunt exinanite exinanite usque ad fundamentum in ea

8 I bulinish aldida turghan Babil qizi, Bizge qilghan qilmishliringni özüngge qayturghuchi bextliktur!

filia Babylonis misera beatus qui retribuet tibi retributionem tuam quam retribuisti nobis

9 Bowaqliringni élip tashqa atquchi kishi bextliktur!

beatus qui tenebit et adlidet parvulos tuos ad petram