Zebur 137

1 Babildiki derya-ériqlar boyida biz olturduq; Zionni esliginimizde, berheq yigha kötürduq;

על נהרות בבל--שם ישבנו גם-בכינו בזכרנו את-ציון

2 Chiltarimizni arisidiki sögetlerge ésip qoyduq.

על-ערבים בתוכה-- תלינו כנרותינו

3 Chünki bizni sürgün qilghanlar bizdin naxsha telep qildi; Bizni zarlatquchilar bizdin tamasha telep qilip: — «Hey, Zion naxshiliridin birni bizge éytqina» — déyishti.

כי שם שאלונו שובינו דברי-שיר-- ותוללינו שמחה שירו לנו משיר ציון

4 Yaqa yurtta turup Perwerdigarning naxshisini qandaqmu éytayli?

איך--נשיר את-שיר-יהוה על אדמת נכר

5 Ey Yérusalém, men séni untusam, Ong qolum [maharitini] untusun!

אם-אשכחך ירושלם-- תשכח ימיני

6 Séni eslimisem, — Yérusalémni eng chong xursenlikimdin ewzel körmisem — Tilim tanglayimgha chapliship qalsun!

תדבק-לשוני לחכי-- אם-לא אזכרכי אם-לא אעלה את-ירושלם-- על ראש שמחתי

7 I Perwerdigar, Édom baliliridin hésab alghanda, Yérusalémning béshigha chüshken künini yadinggha keltürgeysen; Chünki ular: «Uni yer bilen yeksan qilinglar, Ulighiche yer bilen yeksan qilinglar!» déyishti.

זכר יהוה לבני אדום-- את יום ירושלם האמרים ערו ערו-- עד היסוד בה

8 I bulinish aldida turghan Babil qizi, Bizge qilghan qilmishliringni özüngge qayturghuchi bextliktur!

בת-בבל השדודה אשרי שישלם-לך-- את-גמולך שגמלת לנו

9 Bowaqliringni élip tashqa atquchi kishi bextliktur!

אשרי שיאחז ונפץ את-עלליך-- אל-הסלע