< Zebur 130 >
1 «Yuqirigha chiqish naxshisi» Chongqur yerlerdin Sanga peryad kötürimen, i Perwerdigar;
Sang til Festrejserne. Fra det dybe raaber jeg til dig, HERRE,
2 I Reb, awazimni anglighaysen; Qulaqliringni yélinish sadayimgha salghaysen;
o Herre, hør min Røst! Lad dine Ører lytte til min tryglende Røst!
3 Eger Sen Yah, qebihliklerni sürüshtürüp sanisang, Emdi Reb, kim tik turalaydu?
Tog du Vare, HERRE, paa Misgerninger, Herre, hvo kunde da bestaa?
4 Biraq Sende meghpiret-kechürüm bardur; Shunga Sendin eyminishke bolidu.
Men hos dig er der Syndsforladelse, at du maa frygtes.
5 Perwerdigarni kütüwatimen; Jénim kütüwatidu; Uning sözige ümid baghlidim.
Jeg haaber paa HERREN, min Sjæl haaber paa hans Ord,
6 Tün jésekchilirining seherge bolghan teshnasidin artuq, Berheq, tün jésekchilirining seherge bolghan teshnasidin artuq, Jénim Rebke teshna bolup kütmekte.
paa Herren bier min Sjæl mer end Vægter paa Morgen, Vægter paa Morgen.
7 I Israil, Perwerdigargha ümid baghlanglar; Chünki Perwerdigarda özgermes muhebbet bardur; Uningda zor nijatliqlarmu bar;
Israel, bi paa HERREN! Thi hos HERREN er Miskundhed, hos ham er Forløsning i Overflod.
8 U Israilni barliq qebihlikliridin bedel tölep qutquzidu.
Og han vil forløse Israel fra alle dets Misgerninger.