< Zebur 122 >
1 «Yuqirigha chiqish naxshisi» Ular manga: «Perwerdigarning öyige chiqayli» — déginide, Shadlandim.
Davut'un hac ilahisi Bana: “RAB'bin evine gidelim” dendikçe Sevinirim.
2 Putlirimiz derwaziliring ichide turushqa nésip boldi, i Yérusalém!
Ayaklarımız senin kapılarında, Ey Yeruşalim!
3 I Yérusalém, sen jipsilashturulup retlik sélin’ghan bir sheherdursen;
Bitişik nizamda kurulmuş bir kenttir Yeruşalim!
4 Qebililer u yerge chiqidu, Yahning qebililiri chiqidu; Israilgha bérilgen körsetme boyiche, Perwerdigarning namigha teshekkür éytish üchün chiqidu.
Oymaklar çıkar oraya, RAB'bin oymakları, İsrail'e verilen öğüt uyarınca, RAB'bin adına şükretmek için.
5 Chünki u yerde höküm chiqirishqa textler sélindi, Dawutning jemetidikilerge textler sélindi.
Çünkü orada yargı tahtları, Davut soyunun tahtları kurulmuştur.
6 Yérusalémning aman-xatirjemlikini izdep dua qilinglar; Séni söygenler ronaq tapidu.
Esenlik dileyin Yeruşalim'e: “Huzur bulsun seni sevenler!
7 Istihkamliring ichide aman-xatirjemlik bolsun, Ordiliring ichide awat-aramliq bolsun!
Surlarına esenlik, Saraylarına huzur egemen olsun!”
8 Qérindashlirim hem yar-buraderlirim üchün, Men: «Aman-xatirjemlik ichingde bolsun» — deymen.
Kardeşlerim, dostlarım için, “Esenlik olsun sana!” derim.
9 Perwerdigar Xudayimizning öyi üchün, Séning ronaq tépishinggha intilimen!
Tanrımız RAB'bin evi için İyilik dilerim sana.