Zebur 120

1 «Yuqirigha chiqish naxshisi» Béshimgha kün chüshkende men Perwerdigargha nida qildim; U manga jawab berdi.

Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.

2 I Perwerdigar, jénimni yalghan sözleydighan lewlerdin, Aldamchi tildin qutuldurghaysen.

Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!

3 Sanga néme bérilidu, Sanga néme qoshulushi kérek, Ey aldamchi til?

Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?

4 — Palwan atqan ötkür oqlar, Archa choghliri sanga tegsun!

Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.

5 Meshek diyarida musapir bolup yashighinimgha, Kédar chédirliri arisida turghinimgha halimgha way!

Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!

6 Men tinchliqqa öchler arisida uzundin buyan turuwatimen;

Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.

7 Men tinchliqperwermen; Biraq gep qilsam, ular urushimizla, deydu.

Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.