Zebur 105
1 Perwerdigargha teshekkür éytinglar, Uning namini chaqirip iltija qilinglar, Uning qilghanlirini xelqler arisida ayan qilinglar!
Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
2 Uninggha naxshilar éytip, Uni küylenglar; Uning pütkül karamet möjiziliri üstide séghinip oylininglar.
Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
3 Muqeddes namidin pexirlinip danglanglar, Perwerdigarni izdigüchilerning köngli shadlansun!
Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
4 Perwerdigarni hemde Uning küchini izdenglar, Didar-huzurini toxtimay izdenglar.
Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
5 Uning yaratqan möjizilirini, Karamet-alametlirini hem aghzidin chiqqan hökümlirini este tutunglar,
Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
6 I Uning quli Ibrahim nesli, Özi tallighanliri, Yaqupning oghulliri!
Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
7 U, Perwerdigar — Xudayimiz, Uning hökümliri pütkül yer yüzididur.
Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
8 Özi tüzgen ehdisini ebediy yadida tutidu — — Bu Uning ming ewladqiche wedishleshken sözidur, —
Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
9 Yeni Ibrahim bilen tüzgen ehdisi, Ishaqqa ichken qesimidur.
Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
10 U buni Yaqupqimu nizam dep jezmleshtürdi, Israilgha ebediy ehde qilip bérip: —
En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
11 «Sanga Qanaan zéminini bérimen, Uni mirasing bolghan nésiweng qilimen», — dédi,
Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
12 — Gerche shu chaghda ularning sani az, Étiwargha élinmighan, shu yerdiki musapirlar bolsimu.
Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
13 Ular u yurttin bu yurtqa, Bu eldin u qebilige kézip yürdi;
En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
14 U héchkimning ularni ézishige yol qoymidi, Ularni dep padishahlarghimu tenbih bérip: —
Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
15 Men mesih qilghanlirimgha tegme, Peyghemberlirimge yaman ish qilma! — dédi.
"Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
16 U ashu yurtqa acharchiliqni buyrudi, Tirek bolghan ash-nanni qurutuwetti.
En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
17 U ulardin burun bir ademni ewetkenidi, Yüsüp qul qilip sétilghanidi.
Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
18 Uning putliri zenjirde aghridi, Uning jéni tömürge kirip qisildi;
Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
19 Shundaqla ta özige éytilghan wehiy emelge ashurulghuche, Perwerdigarning söz-kalami uni sinap tawlidi;
Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
20 Pirewn ademlirini ewetip uni boshatquzdi, Qowmlarning hökümdari uni hörlükke chiqardi.
Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
21 Uni öz ordisigha ghojidar qilip qoydi, Pütün mal-mülkige bashliq qilip teyinlep,
Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
22 Öz wezirlirini uning ixtiyarida bolup terbiyilinishke, Aqsaqallirigha danaliq ögitishke tapshurdi.
En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
23 Shuning bilen Israil Misirgha keldi, Yaquplar Hamning zéminida musapir bolup yashidi.
Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
24 [Perwerdigar] Öz xelqini köp nesillik qilip, Ezgüchiliridin küchlük qildi.
Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
25 U [Misirliqlarning] qelbide Öz xelqige nepret hasil qildi, Ularni Öz qullirigha hiyle-mikirlik bolushqa mayil qildi.
Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
26 U Öz quli bolghan Musani, Özining tallighini Harunni yollidi.
Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
27 Ular [Misirda] ilahiy alametlerni ayan qilip, Ham zéminida uning möjizilirini ornatti.
En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
28 Perwerdigar qarangghuluqni ewetip, [Zéminni] zulmetke qaplitiwetti; [Misirliqlar] Uning emrige qarshi turghan emesmu?
Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
29 U ularning sulirini qan’gha aylandurdi, Béliqlirini qurutiwetti.
Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
30 Ularning yerlirini mizh-mizh paqilar basti, Shah-emirlirining hujrilirighimu ular tolup ketti.
Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
31 U bir söz bilenla, ghuzh-ghuzh chiwinlar bésip keldi; Hemme bulung-puchqaqlarda ghing-ghing uchar chümüliler.
Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
32 U yamghurning ornigha möldür yaghdurup, Bu zémin’gha yalqunluq ot chüshürdi.
Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
33 U üzüm tallirini, enjur derexlirini urdi, Zémindiki derexlerni sunduruwetti.
Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
34 U bir söz qilishi bilenla, chéketkiler keldi, Sansiz yutqur hasharetler mizhildap,
Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
35 Zéminida bar bolghan giyahlarni yutuwetti, Étizlarning barliq hosullirini yep tügetti.
Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
36 [Axirda] zéminidiki barliq tunji tughulghanlarni, Ularning ghururi bolghan birinchi oghul balilirini qiriwetti.
Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
37 Öz xelqini bolsa, altun-kümüshlerni kötürgüzüp chiqardi, Qebililiride birsimu yiqilip chüshüp qalghini yoq.
Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
38 Ularning chiqqinigha Misir xushal boldi, Chünki ularning wehimisi [Misirliqlargha] chüshti.
Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
39 U ulargha bulutni sayiwen bolushqa, Otni tünde nur bolushqa berdi.
En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
40 Ular soridi, U bödinilerni chiqardi, Ularni samawiy nan bilen qandurdi.
Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
41 U tashni yardi, sular bulduqlap chiqti; Qaqasliqta deryadek aqti.
Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
42 Chünki U bergen muqeddes sözini, Öz quli Ibrahimni este tutti.
Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
43 U xelqini shad-xuramliq bilen, Öz tallighinini shadiyane tenteniler bilen [azadliqqa] chiqardi.
Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
44 U ulargha ellerning zéminlirini bérip, Ularni xelqlerning ejir-méhnetlirige muyesser qildi,
Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
45 Bu, ularning Uning belgilimilirini tutup, Qanunlirigha itaet qilishi üchün idi! Hemdusana!
Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
