Zebur 104
1 Perwerdigargha teshekkür-medhiye qaytur, i jénim! I Perwerdigar Xudayim, intayin ulughsen; Shanu-shewket we heywet bilen kiyin’gensen;
RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
2 Libas bilen pürken’gendek yoruqluqqa pürken’gensen, Asmanlarni chédir perdisi kebi yayghansen.
Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. Gökleri bir çadır gibi geren,
3 U yuqiriqi rawaqlirining limlirini sulargha ornatqan, Bulutlarni jeng harwisi qilip, Shamal qanatliri üstide mangidu;
Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, Bulutları kendine savaş arabası yapan, Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
4 U perishtilirini shamallar, Xizmetkarlirini ot yalquni qilidu.
Rüzgarları kendine haberci, Yıldırımları hizmetkâr eden sensin.
5 Yerni U ulliri üstige ornatqan; U esla tewrinip ketmeydu.
Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, Asla sarsılmasın diye.
6 Libas bilen oralghandek, uni chongqur déngizlar bilen orighansen, Sular taghlar choqqiliri üstide turdi.
Engini ona bir giysi gibi giydirdin, Sular dağların üzerinde durdu.
7 Séning tenbihing bilen sular beder qachti, Güldürmamangning sadasidin ular tézdin yandi;
Sen kükreyince sular kaçtı, Göğü gürletince hemen çekildi.
8 Taghlar örlep chiqti, Wadilar chüshüp ketti, [Sular] Sen békitken jaygha chüshüp ketti.
Dağları aşıp derelere aktı, Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
9 Ular téship, yerni yene qaplimisun dep, Sen ulargha cheklime qoyghansen.
Bir sınır koydun önlerine, Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
10 [Tengri] wadilarda bulaqlarni échip urghutidu, Suliri taghlar arisida aqidu.
Vadilerde fışkırttığın pınarlar, Dağların arasından akar.
11 Daladiki herbir janiwargha ussuluq béridu, Yawayi éshekler ussuzluqini qanduridu.
Bütün kır hayvanlarını suvarır, Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
12 Köktiki qushlar ularning boyida qonidu, Derex shaxliri arisida sayraydu.
Kuşlar yanlarında yuva kurar, Dalların arasında ötüşürler.
13 U yuqiridiki rawaqliridin taghlarni sughiridu; Yer Séning yasighanliringning méwiliridin qandurulidu!
Gökteki evinden dağları sularsın, Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
14 U mallar üchün ot-chöplerni, Insanlar üchün köktatlarni östüridu, Shundaqla nanni yerdin chiqiridu;
Hayvanlar için ot, İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
15 Ademning könglini xush qilidighan sharabni, Insan yüzini parqiritidighan mayni chiqiridu; Insanning yürikige nan bilen quwwet béridu;
Yüreklerini sevindiren şarabı, Yüzlerini güldüren zeytinyağını, Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
16 Perwerdigarning derexliri, Yeni Özi tikken Liwan kédir derexliri [su ichip] qanaetlinidu.
RAB'bin ağaçları, Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
17 Ene ashular arisigha qushlar uwa yasaydu, Leylek bolsa, archa derexlirini makan qilidu.
Kuşlar orada yuva yapar, Leyleğin evi ise çamlardadır.
18 Égiz choqqilar tagh öchkilirining, Tik yarlar sughurlarning panahi bolidu.
Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
19 Pesillerni békitmek üchün U ayni yaratti, Quyash bolsa pétishini bilidu.
Mevsimleri göstersin diye ayı, Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
20 Sen qarangghuluq chüshürisen, tün bolidu; Ormandiki janiwarlarning hemmisi uningda shipir-shipir kézip yüridu.
Karartırsın ortalığı, gece olur, Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
21 Arslanlar olja izdep hörkireydu, Tengridin ozuq-tülük sorishidu;
Genç aslan av peşinde kükrer, Tanrı'dan yiyecek ister.
22 Quyash chiqipla, ular chékinidu, Qaytip kirip uwilirida yatidu.
Güneş doğunca İnlerine çekilir, yatarlar.
23 Insan bolsa öz ishigha chiqidu, Ta kechkiche méhnette bolidu.
İnsan işine gider, Akşama dek çalışmak için.
24 I Perwerdigar, yasighan herxil nersiliring neqeder köptur! Hemmisini hékmet bilen yaratqansen, Yer yüzi ijat-bayliqliring bilen toldi.
Ya RAB, ne çok eserin var! Hepsini bilgece yaptın; Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
25 Ene büyük bipayan déngiz turidu! Uningda san-sanaqsiz ghuzh-ghuzh janiwarlar, Chong we kichik haywanlar bar.
İşte uçsuz bucaksız denizler, İçinde kaynaşan sayısız canlılar, Büyük küçük yaratıklar.
26 Shu yerde kémiler qatnaydu, Uningda oynaqlisun dep sen yasighan léwiatanmu bar;
Orada gemiler dolaşır, İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.
27 Waqtida ozuq-tülük bergin dep, Bularning hemmisi Sanga qaraydu.
Hepsi seni bekliyor, Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
28 Ulargha berginingde, tériwalidu, Qolungni achqiningdila, ular nazunémetlerge toyidu.
Sen verince onlar toplar, Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
29 Yüzüngni yoshursang, ular dekke-dükkige chüshidu, Rohlirini alsang, ular jan üzüp, Yene tupraqqa qaytidu.
Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
30 Rohingni ewetkiningde, ular yaritilidu, Yer-yüzi yéngi [bir dewr bilen] almishidu.
Ruhun'u gönderince var olurlar, Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.
31 Perwerdigarning shan-shöhriti ebediydur, Perwerdigar Öz yaratqanliridin xursen bolidu.
RAB'bin görkemi sonsuza dek sürsün! Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
32 U yerge baqqinida, yer titreydu, Taghlargha tegkinide, ular tütün chiqiridu.
O bakınca yeryüzü titrer, O dokununca dağlar tüter.
33 Hayatla bolidikenmen, Perwerdigargha naxsha éytimen; Wujudum bolsila Xudayimni küyleymen.
Ömrümce RAB'be ezgiler söyleyecek, Var oldukça Tanrım'ı ilahilerle öveceğim.
34 U sürgen oy-xiyallirimdin söyünse! Perwerdigarda xushallinimen!
Düşüncem O'na hoş görünsün, Sevincim RAB olsun!
35 Gunahkarlar yer yüzidin tügitilidu, Reziller yoq bolidu. I jénim, Perwerdigargha teshekkür-medhiye qaytur! Hemdusana!
Tükensin dünyadaki günahlılar, Yok olsun artık kötüler! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! RAB'be övgüler sunun!
