Zebur 101

1 Dawut yazghan küy: — Men özgermes muhebbet hem adalet toghruluq naxsha éytimen, Séni, i Perwerdigar, naxshilar bilen küyleymen.

Ég vil syngja um réttlætið og miskunnsemina. Ég vil lofsyngja þér, ó Guð!

2 Men mukemmel yolda éhtiyat bilen ish körimen; Sen qachanmu yénimgha kélisen!? Öz öy-ordamda sap köngül bilen yürimen.

Ég, konungurinn, vil kappkosta að lifa heiðarlega og ganga um heimili mitt í grandvarleik – hjálpaðu mér til þess!

3 Héch pasiq nersini köz aldimgha keltürmeymen, Yoldin chetnigenlerning qilmishlirigha nepretlinimen; Bundaqlar manga héch yépishmas esla.

Gefðu mér að forðast allt sem er gróft og ljótt – að fyrirlíta hið illa.

4 Egri köngül méningdin yiraq kétidu, Héch rezillikni tonughum yoqtur.

Já, ég vil ekki vera sjálfselskur og vondur.

5 Kimki öz yéqinining keynidin töhmet qilghan bolsa, Men uni yoqitimen; Neziri üstün, dili tekebbur ademni men sighdurmaymen;

Ég umber ekki þá sem baktala nágranna sinn, og hroka og dramb mun ég ekki þola.

6 Közlirim zémindiki möminlerdidur, Ular ordamda men bilen bille tursun! Kim mukemmel yolda mangsa, u méning xizmitimde bolidu.

Ég leita uppi réttláta menn í landinu og kalla þá til starfa, að þeir búi hjá mér, – þeir einir sem grandvarir eru.

7 Aldamchiliq yürgüzgenlerning öy-ordamda orni bolmaydu, Yalghan sözligenler köz aldimda turmaydu.

Svikara og lygara þoli ég ekki í mínum húsum.

8 Perwerdigarning shehiridin yamanliq qilghuchilarni üzüp tashlash üchün, Her seherde zémindiki barliq rezil ademlerni yoqitimen.

Ég þagga niður í illmennunum í landinu og útrými úr borginni öllum óguðlegum.