< Pend-nesihetler 5 >
1 I oghlum, danaliqimgha köngül qoyghin, Idraklik sözlirimge qulaq salghin.
Mærk dig, min Søn, min Visdom, bøj til min Indsigt dit Øre,
2 Shundaq qilghiningda ishqa sezgürlük bilen qaraydighan bolisen, Lewliring pem-parasettin ayrilmaydu.
at Kløgt maa vaage øver dig, Læbernes Kundskab vare paa dig.
3 Chünki buzuq xotunning aghzidin hesel tamidu, Lewliri zeytun yéghidin siliqtur;
Thi af Honning drypper den fremmedes Læber, glattere end Olie er hendes Gane;
4 Lékin uning aqiwiti kekridek achchiq, Ikki bisliq qilichtek ötkür.
men til sidst er hun besk som Malurt, hvas som tveægget Sværd;
5 Uning qedemliri ölüm girdawigha élip baridu, Tutqan yoli görge bashlaydu. (Sheol )
hendes Fødder styrer nedad mod Døden, til Dødsriget stunder hendes Fjed; (Sheol )
6 Hayatliq yolini qilche bilgüm yoq dep, Basqan qedemliri turaqsiz bolidu, Nege baridighanliqini héch bilmeydu.
hun følger ej Livets Vej, hendes Spor er bugtet, hun ved det ikke.
7 Shunga, i oghullirim, sözlirimni köngül qoyup anglanglar, Méning dégenlirimdin chiqmanglar.
Hør mig da nu, min Søn, vig ikke fra min Munds Ord!
8 Undaq xotundin yiraq qach! Ishiki aldighimu yéqin yolima!
Lad din Vej være langt fra hende, kom ej hendes Husdør nær,
9 Bolmisa, izzet-abruyungni bashqilargha tutquzup qoyisen, [Yashliq] yilliringni rehimsizlerning qoligha tapshurisen!
at du ikke maa give andre din Ære, en grusom Mand dine Aar.
10 Yat ademler bayliqliring bilen özini tolduridu, Japaliq ejirliringning méwisi yaqa yurtluqning öyige ötüp kétidu;
at ikke dit Gods skal mætte fremmede, din Vinding ende i Andenmands Hus,
11 Ejilingde nale-peryad kötürginingde, Ezayi-bedining yem bolghanda,
saa du gribes af Anger til sidst, naar dit Kød og Huld svinder hen,
12 Shu chaghda sen: — «Ah, nesihetlerdin némanche nepretlen’gendimen! Könglümde tenbihlerni némanche kemsitkendimen!
og du siger: »Ak, at jeg hadede Tugt, at mit Hjerte lod haant om Revselse,
13 Némishqa ustazlirimning sözini anglimighandimen? Manga terbiye bergenlerge qulaq salmighandimen?
saa jeg ikke lød mine Læreres Røst, ej bøjed mit Øre til dem, som lærte mig!
14 Jemiyettimu, jamaet aldidimu herxil nomusqa qalghandek boldum!» — dep qalisen.
Nær var jeg kommet i alskens Ulykke midt i Forsamling og Menighed!«
15 Özüngning kölchikingdiki suni ichkin, Öz buliqingdin éqiwatqan sudin huzurlan.
Drik Vand af din egen Cisterne og rindende Vand af din Brønd;
16 Bulaqliring urghup her yerge tarqilip ketse [bolamdu]? Ériqliringdiki sular kochilarda éqip yürse bolamdu?
lad ej dine Kilder flyde paa Gaden, ej dine Bække paa Torvene!
17 Bular sangila xas bolsun, Yat kishilerge tegmisun!
Dig skal de tilhøre, dig alene, ingen fremmed ved Siden af dig!
18 Buliqing bext-beriketlik bolghay! Yashliqingda alghan xotunung bilen huzurlan.
Velsignet være dit Væld, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
19 U chishi kéyiktek chirayliq! Jerendek söyümlük! Uning baghridin hemishe qanaette bolghaysen, Uning qaynaq muhebbitidin daim xushalliqqa patqaysen.
den elskelige Hind, den yndige Gazel; hendes Elskov fryde dig stedse, berus dig altid i hendes Kærlighed!
20 I oghlum, némishqa yat ayalgha sheyda bolisen? Némishqa yat xotunning qoynigha özüngni atisen?
Hvi beruser du dig, min Søn, i en fremmed og tager en andens Hustru i Favn?
21 Chünki insanning hemme qilghanliri Perwerdigarning köz aldida ashkaridur, U uning hemme mangghan yollirini tarazigha sélip turidu.
Thi for HERRENS Øjne er Menneskets Veje, grant følger han alle dets Spor;
22 Yaman ademning öz qebihlikliri özini tuzaqqa chüshüridu, U öz gunahi bilen sirtmaqqa élinidu.
den gudløse fanges af egen Brøde og holdes fast i Syndens Reb;
23 U yolyoruqtin mehrum bolghanliqidin jénidin ayrilidu, Chékidin ashqan hamaqetliki tüpeylidin yoldin ézip kétidu.
han dør af Mangel paa Tugt, gaar til ved sin store Daarskab.