Ayup 4
1 Témanliq Élifaz jawaben mundaq dédi: —
Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
2 «Birsi sen bilen sözleshmekchi bolsa, éghir alamsen? Biraq kim aghzigha kelgen gepni yutuwatalaydu?
Ærgrer det dig, om man taler til dig? Men hvem kan her være tavs?
3 Qara, sen köp ademlerge telim-terbiye bergen ademsen, Sen jansiz qollargha küch bergensen,
Du har selv talt mange til Rette og styrket de slappe Hænder,
4 Sözliring deldengship aran mangidighanlarni righbetlendürgen, Tizliri pükülgenlerni yöligensen.
dine Ord holdt den segnende oppe, vaklende Knæ gav du Kraft.
5 Biraq hazir nöwet sanga keldi, Shuningliq bilen halingdin ketting, Balayi’apet sanga tégishi bilen, Sen alaqzade bolup ketting.
Men nu det gælder dig selv, så taber du Modet, nu det rammer dig selv, er du slaget af Skræk!
6 Ixlasmenliking tayanching bolup kelmigenmu? Yolliringdiki durusluq ümidingning asasi emesmidi?
Er ikke din Gudsfrygt din Tillid, din fromme Færd dit Håb?
7 Ésingge al, kim bigunah turup weyran bolup baqqan? Duruslarning hayati nede üzülüp qalghan?
Tænk efter! Hvem gik uskyldig til Grunde, hvor gik retsindige under?
8 Men körginimdek, gunah bilen yer aghdurup awarichilik térighanlar, Oxshashla hosul alidu.
Men det har jeg set: Hvo Uret pløjer og sår Fortræd, de høster det selv.
9 Tengrining bir nepisi bilenla ular gumran bolidu, Uning ghezipining partlishi bilen ular yoqilip kétidu.
For Guds Ånd går de til Grunde, for hans Vredes Pust går de til.
10 Shirning hörkireshliri, Hem esheddiy shirning awazi [bar bolsimu], Shir arslanlirining chishliri sundurulidu;
Løvens Brøl og Vilddyrets Glam Ungløvernes Tænder slås ud;
11 Batur shir bolsa ow tapalmay yoqilishqa yüzlinidu, Chishi shirning küchükliri chéchilip kétidu.
Løven omkommer af Mangel på Rov, og Løveungerne spredes.
12 — Mana, manga bir söz ghayibane keldi, Quliqimgha bir shiwirlighan awaz kirdi,
Der sneg sig til mig et Ord mit Øre opfanged dets Hvisken
13 Tün kéchidiki ghayibane körünüshlerdin chiqqan oylarda, Ademlerni chongqur uyqu basqanda,
i Nattesynernes Tanker, da Dvale sank over Mennesker;
14 Qorqunch we titrekmu méni basti, Söngek-söngeklirimni titritiwetti;
Angst og Skælven kom over mig, alle mine Ledemod skjalv;
15 Köz aldimdin bir roh ötüp ketti; Bedinimdiki tüklirim hürpiyip ketti.
et Pust strøg over mit Ansigt, Hårene rejste sig på min Krop.
16 U roh ornida midirlimay turdi, biraq turqini körelmidim; Köz aldimda bir gewde turuptu; Shiwirlighan bir awaz anglandi: —
Så stod det stille! Jeg sansed ikke, hvordan det så ud; en Skikkelse stod for mit Øje, jeg hørte en hviskende Stemme:
17 «Insan balisi Tengridin heqqaniy bolalamdu? Adem öz Yaratquchisidin pak bolalamdu?
"Har et Menneske Ret for Gud, mon en Mand er ren for sin Skaber?
18 Mana, U Öz qullirigha ishenmigen, Hetta perishtilirinimu «Nadanliq qilghan!» dep eyibligen yerde,
End ikke sine Tjenere tror han, hos sine Engle finder han Fejl,
19 Uli topilardin bolghan insanlar, Laydin yasalghan öylerde turghuchilar qandaq bolar!? Ular perwanidinmu asanla yanjilidu!
endsige hos dem, der bor i en Hytte af Ler og har deres Grundvold i Støvet!
20 Ular tang bilen kech ariliqida kukum-talqan bolidu; Ular héchkim nezirige almighan halda menggüge yoqilidu.
De knuses ligesom Møl, imellem Morgen og Aften, de sønderslås uden at ænses, for evigt går de til Grunde.
21 Ularning chédir tanisi yulup tashlan’ghan’ghu? Ular héch danaliqqa téxi érishmeyla ölüp kétidu!».
Rives ej deres Teltreb ud? De dør, men ikke i Visdom."
