< Ayup 20 >
1 Andin Naamatliq Zofar jawaben mundaq dédi: —
Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
2 «Méni biaram qilghan xiyallar jawab bérishke ündewatidu, Chünki qelbim biaramliqta örtenmekte.
«Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.
3 Men manga haqaret keltürüp, méni eyibleydighan sözlerni anglidim, Shunga méning roh-zéhnim méni jawab bérishke qistidi.
Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.
4 Sen shuni bilmemsenki, Yer yüzide Adem’atimiz apiride bolghandin béri,
Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,
5 Rezillerning ghalibe tentenisi qisqidur, Iplaslarning xushalliqi birdemliktur.
ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?
6 Undaq kishining shan-sheripi asman’gha yetken bolsimu, Béshi bulutlargha taqashsimu,
Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,
7 Yenila özining poqidek yoqap kétidu; Uni körgenler: «U nedidur?» deydu.
han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.
8 U chüshtek uchup kétidu, Qayta tapqili bolmaydu; Kéchidiki ghayibane alamettek u heydiwétilidu.
Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.
9 Uni körgen köz ikkinchi uni körmeydu, Uning turghan jayi uni qayta uchratmaydu.
Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.
10 Uning oghulliri miskinlerge shepqet qilishqa mejburlinidu; Shuningdek u hetta öz qoli bilen bayliqlirini qayturup béridu.
Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.
11 Uning ustixanliri yashliq maghdurigha tolghan bolsimu, Biraq [uning maghduri] uning bilen bille topa-changda yétip qalidu.
Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.
12 Gerche rezillik uning aghzida tatliq tétighan bolsimu, U uni til astigha yoshurghan bolsimu,
Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,
13 U uni yutqusi kelmey méhrini üzelmisimu, U uni aghzida qaldursimu,
sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,
14 Biraq uning qarnidiki tamiqi özgirip, Kobra yilanning zeherige aylinidu.
so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.
15 U bayliqlarni yutuwétidu, biraq ularni yanduridu; Xuda ularni ashqazinidin chiqiriwétidu.
Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.
16 U kobra yilanning zeherini shoraydu, Char yilanning neshtiri uni öltüridu.
Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.
17 U qaytidin ériq-östenglerge hewes bilen qariyalmaydu, Bal we sériq may bilen aqidighan deryalardin huzurlinalmaydu.
Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.
18 U érishkenni yutalmay qayturidu, Tijaret qilghan paydisidin u héch huzurlinalmaydu.
Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.
19 Chünki u miskinlerni ézip, ularni tashliwetken; U özi salmighan öyni igiliwalghan.
Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.
20 U achközlüktin esla zérikmeydu, U arzulighan nersiliridin héchqaysisini saqlap qalalmaydu.
Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.
21 Uninggha yutuwalghudek héchnerse qalmaydu, Shunga uning bayashatliqi menggülük bolmaydu.
Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.
22 Uning toqquzi tel bolghanda, tuyuqsiz qisilchiliqqa uchraydu; Herbir ézilgüchining qoli uninggha qarshi chiqidu.
I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.
23 U qorsiqini toyghuziwatqinida, Xuda dehshetlik ghezipini uninggha chüshüridu; U ghizaliniwatqanda [ghezipini] uning üstige yaghduridu.
Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.
24 U tömür qoraldin qéchip qutulsimu, Biraq mis oqya uni sanjiydu.
Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;
25 Tegken oq keynidin tartip chiqiriwélginide, Yaltiraq oq uchi öttin chiqiriwélginide, Wehimiler uni basidu.
ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.
26 Zulmet qarangghuluq uning bayliqlirini yutuwétishke teyyar turidu, Insan püwlimigen ot uni yutuwalidu, Uning chédirida qélip qalghanlirinimu yutuwétidu.
Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.
27 Asmanlar uning qebihlikini ashkarilaydu; Yer-zéminmu uninggha qarshi qozghilidu.
Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.
28 Uning mal-dunyasi élip kétilidu, [Xudaning] ghezeplik künide kelkün ulghiyip öy-bisatini ghulitidu.
Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.
29 Xudaning rezil ademge belgiligen nésiwisi mana shundaqtur, Bu Xuda uninggha békitken mirastur».
Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»