Ayup 18
1 Shuxaliq Bildad jawaben mundaq dédi: —
Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
2 Sendek ademler qachan’ghiche mundaq sözlerni toxtatmaysiler? Siler obdan oylap béqinglar, andin biz söz qilimiz.
Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
3 Biz némishqa silerning aldinglarda haywanlar hésablinimiz? Némishqa aldinglarda exmeq tonulimiz?
Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
4 Hey özüngning ghezipide özüngni yirtquchi, séni depla yer-zémin tashliwétilemdu?! Tagh-tashlar öz ornidin kötürülüp kétemdu?!
Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
5 Qandaqla bolmisun, yaman ademning chirighi öchürülidu, Uning ot-uchqunliri yalqunlimaydu.
Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
6 Chédiridiki nur qarangghuluqqa aylinidu, Uning üstige asqan chirighi öchürülidu.
Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
7 Uning mezmut qedemliri qisilidu, Özining nesihetliri özini mollaq atquzidu.
Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
8 Chünki öz putliri özini torgha ewetidu, U del torning üstige desseydighan bolidu.
Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
9 Qiltaq uni tapinidin iliwalidu, Tuzaq uni tutuwalidu.
Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
10 Yerde uni kütidighan yoshurun arghamcha bar, Yolida uni tutmaqchi bolghan bir qapqan bar.
Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
11 Uni her tereptin wehimiler bésip qorqitiwatidu, Hem ular uni iz qoghlap qoghlawatidu.
Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
12 Maghdurini acharchiliq yep tügetti; Palaket uning yénida paylap yüridu.
Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
13 Ölümning chong balisi uning térisini yewatidu; Uning ezalirini shoraydu.
Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
14 U öz chédiridiki amanliqtin yulup tashlinidu, [Ölümning tunjisi] uni «wehimilerning padishahi»ning aldigha yalap apiridu.
Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
15 Öyidikiler emes, belki bashqilar uning chédirida turidu; Turalghusining üstige günggürt yaghdurulidu.
Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
16 Uning yiltizi tégidin qurutulidu; Üstidiki shaxliri késilidu.
Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
17 Uning eslimisimu yer yüzidikilerning ésidin kötürülüp kétidu, Sirtlarda uning nam-abruyi qalmaydu.
Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
18 U yoruqluqtin qarangghuluqqa qoghliwétilgen bolup, Bu dunyadin heydiwétilidu.
Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
19 El-yurtta héchqandaq perzentliri yaki ewladliri qalmaydu, U musapir bolup turghan yerlerdimu nesli qalmaydu.
Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
20 Uningdin kéyinkiler uning künige qarap alaqzade bolidu, Xuddi aldinqilarmu chöchüp ketkendek.
Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
21 Mana, qebih ademning makanliri shübhisiz shundaq, Tengrini tonumaydighan kishiningmu orni choqum shundaqtur.
Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
