Ayup 18
1 Shuxaliq Bildad jawaben mundaq dédi: —
Saa tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:
2 Sendek ademler qachan’ghiche mundaq sözlerni toxtatmaysiler? Siler obdan oylap béqinglar, andin biz söz qilimiz.
Saa gør dog en Ende paa dine Ord, kom til Fornuft og lad os tale!
3 Biz némishqa silerning aldinglarda haywanlar hésablinimiz? Némishqa aldinglarda exmeq tonulimiz?
Hvi skal vi regnes for Kvæg og staa som umælende i dine Øjne?
4 Hey özüngning ghezipide özüngni yirtquchi, séni depla yer-zémin tashliwétilemdu?! Tagh-tashlar öz ornidin kötürülüp kétemdu?!
Du, som i Vrede sønderslider din Sjæl, skal for din Skyld Jorden blive øde og Klippen flyttes fra sit Sted?
5 Qandaqla bolmisun, yaman ademning chirighi öchürülidu, Uning ot-uchqunliri yalqunlimaydu.
Nej, den gudløses Lys bliver slukt, hans Ildslue giver ej Lys;
6 Chédiridiki nur qarangghuluqqa aylinidu, Uning üstige asqan chirighi öchürülidu.
Lyset i hans Telt gaar ud, og hans Lampe slukkes for ham;
7 Uning mezmut qedemliri qisilidu, Özining nesihetliri özini mollaq atquzidu.
hans kraftige Skridt bliver korte, han falder for eget Raad;
8 Chünki öz putliri özini torgha ewetidu, U del torning üstige desseydighan bolidu.
thi hans Fod drives ind i Nettet, paa Fletværk vandrer han frem,
9 Qiltaq uni tapinidin iliwalidu, Tuzaq uni tutuwalidu.
Fælden griber om Hælen, Garnet holder ham fast;
10 Yerde uni kütidighan yoshurun arghamcha bar, Yolida uni tutmaqchi bolghan bir qapqan bar.
Snaren er skjult i Jorden for ham og Saksen paa hans Sti;
11 Uni her tereptin wehimiler bésip qorqitiwatidu, Hem ular uni iz qoghlap qoghlawatidu.
Rædsler skræmmer ham alle Vegne og kyser ham Skridt for Skridt:
12 Maghdurini acharchiliq yep tügetti; Palaket uning yénida paylap yüridu.
Ulykken hungrer efter ham, Undergang lurer paa hans Fald:
13 Ölümning chong balisi uning térisini yewatidu; Uning ezalirini shoraydu.
Dødens førstefødte æder hans Lemmer, æder hans Legemes Lemmer;
14 U öz chédiridiki amanliqtin yulup tashlinidu, [Ölümning tunjisi] uni «wehimilerning padishahi»ning aldigha yalap apiridu.
han rives bort fra sit Telt, sin Fortrøstning; den styrer hans Skridt til Rædslernes Konge;
15 Öyidikiler emes, belki bashqilar uning chédirida turidu; Turalghusining üstige günggürt yaghdurulidu.
i hans Telt har Undergang hjemme, Svovl strøs ud paa hans Bolig;
16 Uning yiltizi tégidin qurutulidu; Üstidiki shaxliri késilidu.
nedentil tørrer hans Rødder, oventil visner hans Grene;
17 Uning eslimisimu yer yüzidikilerning ésidin kötürülüp kétidu, Sirtlarda uning nam-abruyi qalmaydu.
hans Minde svinder fra Jord, paa Gaden nævnes ikke hans Navn;
18 U yoruqluqtin qarangghuluqqa qoghliwétilgen bolup, Bu dunyadin heydiwétilidu.
man støder ham ud fra Lys i Mørket og driver ham bort fra Jorderig;
19 El-yurtta héchqandaq perzentliri yaki ewladliri qalmaydu, U musapir bolup turghan yerlerdimu nesli qalmaydu.
i sit Folk har han ikke Afkom og Æt, i hans Hjem er der ingen tilbage;
20 Uningdin kéyinkiler uning künige qarap alaqzade bolidu, Xuddi aldinqilarmu chöchüp ketkendek.
de i Vester stivner ved hans Skæbnedag, de i Øst bliver slagne af Rædsel.
21 Mana, qebih ademning makanliri shübhisiz shundaq, Tengrini tonumaydighan kishiningmu orni choqum shundaqtur.
Ja, saaledes gaar det den lovløses Bolig, dens Hjem, der ej kender Gud!
