Ayup 11
1 Andin Naamatliq Zofar jawaben mundaq dédi: —
Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
2 «Gep mundaq köp tursa, uni jawabsiz qaldurghili bolmas? Sözmen kishi özini aqlisa bolamdu?
«Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?
3 Séning sepseteliring köpchilikning aghzini tuwaqlisa bolamdu? Sen mazaq qilip sözligendin kéyin, héchkim bu ishni yüzüngge salmisunmu?
Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?
4 Chünki sen: «Méning eqidilirim saptur, Men sen [Xudaning] aldida pakmen» — déding.
Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»
5 Ah, Tengri gep qilsidi! Aghzini échip séni eyiblisidi!
Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,
6 Shundaq qilip U danaliqning sirlirini sanga échip bersidi! Chünki danaliq ikki terepliktur! Tengrining gunahingning xéli bir qismini kötüriwétip, ulardin ötidighanliqini obdan bilip qoy!
og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.
7 Sen Tengrini izdigen teqdirdimu Uni tüptin tonuyalamsen?! Hemmige Qadirning cheksizlikini chüshinip yételemsen?
Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?
8 [Bundaq danaliq] asmandin égizdur, [uninggha érishishke] néme amaling bar? U tehtisaradin chongqurdur, sen némini bileleysen? (Sheol h7585)
Høgar’ enn himmelen - kva gjer du? Djupar’ enn helheimen - kva veit du? (Sheol h7585)
9 Uning uzunluqi yer-zémindin uzundur, Kengliki déngiz-okyanlardin kengdur.
Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.
10 U ötüp kétiwétip, ademni qamisa, uni soraqqa chaqirsa, kimmu Uni tosalisun?
Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?
11 Chünki U saxta ademlerni obdan bilidu, U tekshürmey turupla aldamchiliqni alliqachan körüp bolghan.
Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.
12 «Insan tughulup bir yawa éshekning texiyige aylan’ghuche, Nadan adem dana bolur!».
Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.
13 Biraq sen bolsang, eger qelbingni toghrilatsang, Qolungni Xudagha qarap sozsang,
Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida
14 Qolungdiki qebihlikni özüngdin néri qilsang, Chédirliringda héch yamanliqni turghuzmisangla,
og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,
15 Sen u chaghda yüzüngni qusursiz kötürüp yürisen, Tewrenmes, qorqunchsiz bolisen;
då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;
16 Japayingni untuysen, Hetta éqip ötüp ketken suni oylighandek ularni esleysen;
då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.
17 Künliring chüshtiki nurdin yoruq bolidu, Séni hazir qarangghuluq basqini bilen, tangdek parlaq bolisen.
Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;
18 Ümiding bar bolghachqa, sen himayige ige bolisen, Sen etrapinggha xatirjem qarap aram élip olturisen.
då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.
19 Rast, sen yatqiningda, héchkimning weswesisi bolmaydu, Eksiche nurghunlighan kishiler séning himmitingni izdep kélidu.
Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.
20 Biraq rezillerning közliri nuridin kétidu, Ulargha qéchishqa héch yol qalmaydu, Ularning ümidi nepisi toxtashtin ibaret bolidu, xalas».
Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»
