Ayup 11

1 Andin Naamatliq Zofar jawaben mundaq dédi: —

Saa tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:

2 «Gep mundaq köp tursa, uni jawabsiz qaldurghili bolmas? Sözmen kishi özini aqlisa bolamdu?

Skal en Ordgyder ej have Svar, skal en Mundheld vel have Ret?

3 Séning sepseteliring köpchilikning aghzini tuwaqlisa bolamdu? Sen mazaq qilip sözligendin kéyin, héchkim bu ishni yüzüngge salmisunmu?

Skal Mænd vel tie til din Skvalder, skal du spotte og ikke faa Skam?

4 Chünki sen: «Méning eqidilirim saptur, Men sen [Xudaning] aldida pakmen» — déding.

Du siger: »Min Færd er lydeløs, og jeg er ren i hans Øjne!«

5 Ah, Tengri gep qilsidi! Aghzini échip séni eyiblisidi!

Men vilde dog Gud kun tale, oplade sine Læber imod dig,

6 Shundaq qilip U danaliqning sirlirini sanga échip bersidi! Chünki danaliq ikki terepliktur! Tengrining gunahingning xéli bir qismini kötüriwétip, ulardin ötidighanliqini obdan bilip qoy!

kundgøre dig Visdommens Løndom, thi underfuld er den i Væsen; da vilde du vide, at Gud har glemt dig en Del af din Skyld!

7 Sen Tengrini izdigen teqdirdimu Uni tüptin tonuyalamsen?! Hemmige Qadirning cheksizlikini chüshinip yételemsen?

Har du loddet Bunden i Gud og naaet den Almægtiges Grænse?

8 [Bundaq danaliq] asmandin égizdur, [uninggha érishishke] néme amaling bar? U tehtisaradin chongqurdur, sen némini bileleysen? (Sheol h7585)

Højere er den end Himlen — hvad kan du? Dybere end Dødsriget — hvad ved du? (Sheol h7585)

9 Uning uzunluqi yer-zémindin uzundur, Kengliki déngiz-okyanlardin kengdur.

Den overgaar Jorden i Vidde, er mere vidtstrakt end Havet.

10 U ötüp kétiwétip, ademni qamisa, uni soraqqa chaqirsa, kimmu Uni tosalisun?

Farer han frem og fængsler, stævner til Doms, hvem hindrer ham?

11 Chünki U saxta ademlerni obdan bilidu, U tekshürmey turupla aldamchiliqni alliqachan körüp bolghan.

Han kender jo Løgnens Mænd, Uret ser han og agter derpaa,

12 «Insan tughulup bir yawa éshekning texiyige aylan’ghuche, Nadan adem dana bolur!».

saa tomhjernet Mand faar Vid, og Vildæsel fødes til Menneske.

13 Biraq sen bolsang, eger qelbingni toghrilatsang, Qolungni Xudagha qarap sozsang,

Hvis du faar Skik paa dit Hjerte og breder dine Hænder imod ham,

14 Qolungdiki qebihlikni özüngdin néri qilsang, Chédirliringda héch yamanliqni turghuzmisangla,

hvis Uret er fjern fra din Haand, og Brøde ej bor i dit Telt,

15 Sen u chaghda yüzüngni qusursiz kötürüp yürisen, Tewrenmes, qorqunchsiz bolisen;

ja, da kan du lydefri løfte dit Aasyn og uden at frygte staa fast,

16 Japayingni untuysen, Hetta éqip ötüp ketken suni oylighandek ularni esleysen;

ja, da skal du glemme din Kvide, mindes den kun som Vand, der flød bort;

17 Künliring chüshtiki nurdin yoruq bolidu, Séni hazir qarangghuluq basqini bilen, tangdek parlaq bolisen.

dit Liv skal overstraale Middagssolen, Mørket vorde som lyse Morgen.

18 Ümiding bar bolghachqa, sen himayige ige bolisen, Sen etrapinggha xatirjem qarap aram élip olturisen.

Tryg skal du være, fordi du har Haab; du ser dig om og gaar trygt til Hvile,

19 Rast, sen yatqiningda, héchkimning weswesisi bolmaydu, Eksiche nurghunlighan kishiler séning himmitingni izdep kélidu.

du ligger uden at skræmmes op. Til din Yndest vil mange bejle.

20 Biraq rezillerning közliri nuridin kétidu, Ulargha qéchishqa héch yol qalmaydu, Ularning ümidi nepisi toxtashtin ibaret bolidu, xalas».

Men de gudløses Øjne vansmægter; ude er det med deres Tilflugt, deres Haab er blot at udaande Sjælen!