Зәкәрия 8
1 Вә самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарниң сөзи маңа келип мундақ дейилди: —
И бысть слово Господа Вседержителя (ко мне) глаголя:
2 «Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: «Мениң Зионға бағлиған отлуқ муһәббитим қайнап ташти; Мениң униңға бағлиған отлуқ муһәббитим түпәйлидин [униң дүшмәнлиригә] ғәзивим қайнап ташти.
сице глаголет Господь Вседержитель: ревновах по Иерусалиме и Сионе рвением великим и яростию велиею ревновах по нем.
3 Пәрвәрдигар мундақ дәйду: «Мән Зионға қайтип кәлдим, Йерусалимниң оттурисида маканлишимән; Йерусалим «Һәқиқәт шәһири» дәп атилиду, самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарниң теғи «Муқәддәс Тағ» дәп атилиду.
Тако глаголет Господь: обращуся к Сиону и вселюся посреде Иерусалима, и наречется Иерусалим град истинный, и гора Господа Вседержителя гора святая.
4 Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: «Қери бовай-момайлар йәнә Йерусалимниң кочилирида олтиридиған болиду; күнлири узун болуп, һәр бири һасисини қолида тутуп олтириду;
Сице глаголет Господь Вседержитель: еще сядут старцы и старицы на путех Иерусалимских, кийждо жезл свой имый в руце своей от множества дний:
5 шәһәрниң кочилири ойнаватқан оғул-қиз балилар билән лиқ толиду.
и путие града исполнятся отрочищ и отроковиц играющих на путех его.
6 Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Бу иш шу күнләрдә бу хәлиқниң қалдисиниң көзигә әҗайип карамәт көрүнидиғини билән, у Мениң көзүмгә карамәт көрүнәмду?» — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар.
Сице глаголет Господь Вседержитель: аще изнеможет пред останком людий сих во онех днех, еда и предо Мною изнеможет? Глаголет Господь Вседержитель.
7 Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Мана, Мән Өз хәлқимни шәрқий зиминлардин, ғәрбий зиминлардин қутқузимән;
Сице глаголет Господь Вседержитель: се, Аз спасу люди Моя от земли восточныя и от земли западныя
8 Мән уларни елип келимән, улар Йерусалимда маканлишиду; улар Мениң хәлқим, Мән һәқиқәт вә һәққанийлиқта уларниң Худаси болимән».
и введу их (в землю их), и вселюся посреде Иерусалима, и будут Ми в люди, и Аз буду им в Бога во истине и в правде.
9 Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарниң өйиниң ули селинған күнидә һазир болған пәйғәмбәрләрниң ағзидин мошу күнләрдә баян қилиниватқан муну сөзләрни ишитиватисиләр, муқәддәс ибадәтханиниң қурулушиға қолуңлар күчлүк қилинсун!
Сице глаголет Господь Вседержитель: да укрепятся руце вас слышащих во днех сих словеса сия от уст пророческих, от негоже дне основася храм Господа Вседержителя, и церковь отнележе создася.
10 Чүнки шу күнләрдин илгири инсан үчүн иш һәққи йоқ, ат-улақ үчүнму иш һәққи йоқ еди; җәбир-зулум түпәйлидин чиққучи яки киргүчи үчүн аман-есәнлик йоқ еди; чүнки Мән һәр бир адәмни өз йеқиниға дүшмәнләштүрдүм;
Зане прежде дний онех мзда человеком не бе во успех, и мзда скотом не бяше, и исходящему и входящему не бе мира от печали, и послю вся человеки коегождо на искренняго своего.
11 бирақ Мән бу хәлиқниң қалдисиға бурунқи күнләрдикидәк болмаймән, дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар;
И ныне не по днем онем прежним Аз сотворю останку людий сих, глаголет Господь Вседержитель,
12 чүнки уруқ һосуллуқ болиду, үзүм тели мевиләйду, тупрақ үндүрмилирини бериду, асманлар шәбнәмлирини бериду; шуниң билән мән бу хәлиқниң қалдисиға мошуларниң һәммисини егә қилдуримән.
но покажу мир: виноград даст плод свой, и земля даст жита своя, и небо даст росу свою, и наследити сотворю останком людий Моих сих вся сия.
13 Шундақ әмәлгә ашурулидуки, силәр әлләр арисида ләнәт болуп қалғиниңларниң әксичә, и Йәһуда җәмәти вә Исраил җәмәти, Мән силәрни қутқузимән, силәр [уларға] бәхит-бәрикәт болисиләр; қорқмаңлар, қоллириңлар күчлүк қилинсун!
И будет, яко бесте в клятве во языцех, доме Иудов и доме Израилев, тако спасу вы, и будете в благословении: дерзайте и укрепляйтеся руками вашими.
14 Чүнки самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Силәрниң ата-бовилириңлар Мениң ғәзивимни қозғиғанда Мениң силәргә яманлиқ йәткүзүш ойида болғиним вә шу [җаза] йолидин янмиғинимдәк — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар —
Зане сице глаголет Господь Вседержитель: якоже помыслих озлобити вы, внегда прогневаша Мя отцы ваши, глаголет Господь Вседержитель, и не раскаяхся:
15 Мән һазир, мошу күнләрдә йәнә Йерусалим вә Йәһуда җәмәтигә яхшилиқ йәткүзүш ойида болдум; қорқмаңлар.
тако уставих и умыслих во дни сия добро сотворити Иерусалиму и дому Иудову: дерзайте.
16 Мошу ишларға әмәл қилиңлар: — Һәр бириңлар өз йеқиниңларға һәқиқәтни сөзләңлар; дәрвазилириңларда һәқиқәткә, аман-течлиққа уйғун һөкүмләрни жүргүзүңлар;
Сия словеса, яже сотворите: глаголите истину кийждо искреннему своему, истину и суд мирен судите во вратех ваших,
17 һеч ким көңлидә өз йеқиниға яманлиқ ойлимисун; һеч қандақ ялған қәсәмгә шерик болмаңлар; чүнки Мән дәл буларниң һәммисигә нәпрәтлинимән, дәйду Пәрвәрдигар.
и кийждо злобы искренняго своего не помышляйте в сердцах ваших, и клятвы лживыя не любите, зане вся сия возненавидех, глаголет Господь Вседержитель.
18 Вә самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарниң сөзи маңа келип мундақ дейилди: —
И бысть слово Господа Вседержителя ко мне глаголя:
19 Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Төртинчи айдики роза, бәшинчи айдики роза, йәттинчи айдики роза вә онинчи айдики роза Йәһуда җәмәтигә хошаллиқ вә шат-хурамлиқ, бәхитлик ибадәт сорунлири болиду; шуңа һәқиқәт вә хатирҗәмлик-течлиқни сөйүңлар.
сице глаголет Господь Вседержитель: пост четвертый и пост пятый, и пост седмый и пост десятый будут дому Иудову в радость и в веселие и в праздники благи: и возвеселитеся и истину и мир возлюбите.
20 Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Нурғун қовмлар вә көп шәһәрләрниң аһалиси йәнә мошу йәргә келиду;
Сице глаголет Господь Вседержитель: еще людие мнози приидут и живущии во градех многих:
21 бир шәһәрдә туруватқанлар башқа бир шәһәргә берип уларға: «Пәрвәрдигардин илтипат тиләшкә, самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарни издәшкә тез барайли; мәнму баримән!» — дәйдиған болиду.
и снидутся живущии во пяти градех во един град, глаголюще: грядим помолитися лицу Господню и взыскати лице Господа Вседержителя: иду и аз.
22 Көп қовмлар вә күчлүк әлләр Пәрвәрдигардин илтипат тиләшкә, самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарни издәшкә Йерусалимға келиду.
И приидут людие мнози и языцы мнози взыскати лица Господа Вседержителя во Иерусалиме и умолити лице Господне.
23 Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Шу күнләрдә һәр хил тилда сөзләйдиған әлләрдин он нәпәр адәм чиқип Йәһудий бир адәмниң тониниң етигини тутувелип униңға: «Биз сән билән барайли; чүнки Худани сән билән биллидур, дәп аңлидуқ» — дәйду.
Сице глаголет Господь Вседержитель: во оны дни имется десять мужей от всех племен языческих, и имутся за ризу мужа Иудеанина, глаголюще: пойдем с тобою, зане слышахом, яко Бог с вами есть.
