Римлиқларға 14
1 Етиқати аҗизларни қобул қилиңлар, лекин улар билән пикирдә талаш-тартиш қилмаңлар.
Him that is weak in the faith, receive kindly, but not to judge his reasonings.
2 Бириси һәр қандақ йемәкликни йейишкә болидиғиниға ишиниду; лекин йәнә етиқати аҗиз бириси пәқәт көктатларнила йәйду.
One believes that he may eat all things; another, who is weak, eats herbs.
3 Һәр қандақ йемәкликләрни йәйдиған киши йемәйдиған кишини кәмситмисун; һәмдә [бәзи нәрсини] йемәйдиған киши һәр қандақ йемәкликләрни йәйдиған киши үстидин һөкүм қилмисун. Чүнки Худа уни қобул қилған.
Let not him that eats, despise him that eats not; and let not him that eats not, judge him that eats: for God has received him.
4 Башқа бирисиниң хизмәткари үстидин һөкүм қилғучи сән ким едиң? Хизмәткарниң тик туруши яки жиқилип кетишигә пәқәтла өз ғоҗайини мәсъулдур. Һәмдә [шу хизмәткарму] тик туридиған қилиниду — чүнки [хуҗайини] Рәб уни тик турғузушқа қадирдур.
Who are you that judge another man’s servant? To his own master he stands or falls; indeed, he shall stand, for God is able to make him stand.
5 Мәлум бириси мәлум бир күнни йәнә бир күндин үстүн көриду, йәнә бириси һәммә күнни охшаш дәп қарайду. Һәр ким өзиниң көзқаришиға толуқ ишәши болсун.
One man thinks that one day is better than another; another thinks that every day is alike. Let each be fully assured in his own mind.
6 Мәлум күнни қәдирләйдиған киши буниң билән Рәббиниң һөрмитидә уни қәдирләйду. Бир нәрсини йәйдиған кишиму Рәббиниң һөрмитидә йәйду, чүнки у өз рисқи үчүн Худаға тәшәккүр ейтиду. Мәлум нәрсини йемәйдиған киши йемәйдиғанлиғи билән өзиниң Рәббиниң һөрмитидә йемәйду, уму шундақла Худаға тәшәккүр ейтиду.
He that regards the day, to the Lord he regards it; and he that does not regard the day, to the Lord he does not regard it. He that eats, eats to the Lord; for he gives God thanks: and he that eats not, to the Lord he eats not, and gives God thanks.
7 Чүнки һеч қайсимиз өзимиз үчүн яшимаймиз вә һеч қайсимиз өзимиз үчүн өлмәймиз;
For no one lives to himself, and no one dies to himself.
8 Бәлки әгәр яшисақ, Рәббимиз үчүн яшаймиз; өлсәк, Рәббимиз үчүн өлимиз. Шуниң үчүн яшисақму, өлсәкму Рәббимизгә мәнсуптурмиз.
For if we live, we live to the Lord; or if we die, we die to the Lord. Whether, therefore, we live or die, we are the Lord’s.
9 Чүнки Мәсиһниң өлүши вә тирилиши дәл шу мәхсәт билән болдики, Униң өлүкләрниң һәм тирикләрниң Рәбби болуши үчүндур.
For this very purpose, Christ both died and rose, and lived again, that he might have dominion over the dead and the living.
10 Ундақта, сән немә үчүн қериндишиң үстидин һөкүм қилисән? Яки немә үчүн қериндишиңни мәнситмәйсән? Чүнки һәммимиз Худаниң сорақ тәхти алдида туришимиз керәк болиду.
But why do you judge your brother? Or why do you despise your brother? For we all shall stand before the judgment-seat of the Christ.
11 Чүнки [муқәддәс язмиларда] ейтилғинидәк: — «Пәрвәрдигар дәйдуки: — Өз һаятим билән қәсәм ичимәнки, Маңа барлиқ тизлар пүкүлиду, Барлиқ тиллар Мени етирап қилип мәдһийә оқуйду».
For it is written: As I live, says the Lord, to me every knee shall bow, and every tongue shall confess to God.
12 Шуңа, һәр биримиз Худа алдида өзимиз тоғрилиқ һесап беримиз.
Therefore, every one of us shall give an account of himself to God.
13 Шуниң үчүн, бир-биримизниң үстидин һөкүм қилғучи иккинчи бири болмайли. Буниң орниға шундақ һөкүм-қарарға келиңларки, һәр қандақ қериндашқа гунаға жиқитидиған бир нәрсини яки қапқанни қоймаслиқ керәк.
Let us, therefore, no longer judge one another: but rather decide to put no stumbling-block or snare in your brother’s way.
14 Рәббимиз Әйсада болғанлиғимдин шуниңға қәтъий ишәндүрүлүп билимәнки, һәр қандақ нәрсә өзлигидин һарам әмәстур; лекин бир нәрсини һарам дәп қариған киши үчүн, у униңға һарамдур.
I know and am persuaded in the Lord Jesus, that there is nothing unclean of itself; but if any one thinks that any thing is unclean, to him it is unclean.
15 Әгәр йемәклигиң түпәйлидин қериндишиңни азапқа қойған болсаң, меһир-муһәббәт йолида маңмиған болисән. Мәсиһ униң үчүн Өз җенини пида қилип өлгән, бу [қериндишиңни] йемәклигиң билән набут қилма!
But if your brother is grieved on account of your food, you no longer walk according to love. Do not, with your food, destroy him, for whom Christ died.
16 Әнди силәр яхши дәп қариған ишларниң яман дейилишигә сәвәпчи болуп қалмаңлар.
Therefore, let not that which is your good be evil spoken of.
17 Чүнки Худаниң падишалиғи йемәк-ичмәктә әмәс, бәлки Муқәддәс Роһта болған һәққанийлиқ, енақлиқ-хатирҗәмлик вә шатлиқтидур.
For the kingdom of God is not food and drink, but righteousness and peace and joy in the Holy Spirit.
18 Буларда яшап Мәсиһкә хизмәт қилғучи киши Худани хурсән қилиду вә инсанларниң тәриплишигә сазавәр болиду.
For he who serves the Christ in these things is acceptable to God, and approved by men.
19 Шуниң үчүн өзимизни енақлиқни илгири сүридиған вә бир-биримизниң етиқатини қуруп чиқидиған ишларға атайли.
Therefore, let us seek those things which belong to peace, and those which tend to mutual edification.
20 Йемәкликни дәп Худаниң әҗрини набут қилмаңлар. Һәммә нәрсә дәрвәқә һалалдур; бирақ бириси йегини билән [етиқатида] путлашса, у униңға яман һесаплиниду.
Destroy not the work of God on account of food. All meats, indeed, are clean; but meat is an evil to that man who, by eating, causes another to stumble.
21 Шуниң үчүн гөш йейиш, шарап ичиш, шундақла башқа һәр қандақ ишларни қилишиң қериндишиңни гунаға тейилдуридиған, азапқа қойидиған яки уни аҗизлаштуридиған болса, буларни қилмиғиниң түзүк.
It is good neither to eat flesh, nor to drink wine, nor to do any thing by which your brother stumbles, or is ensnared, or is made weak.
22 Сениң [мәлум бир ишни қилишқа] ишәшиң барму? Әнди бу ишәш Худа билән сениң араңдики иштур. Өзи қиливатқан ишни тоғра дәп қариған, шуниңдин виҗданиму әйипкә буйрулмиған киши немидегән бәхитлик-һә!
Have you faith? Have it to yourself before God. Blessed is he who condemns not himself in that which he approves.
23 Лекин [йемәкликтин] гуманлинип туруп йәнә шуни йегән киши әйипкә буйрулиду, чүнки буни ишәш билән йемигән. Ишәштин болмиған һәр қандақ иш гунадур.
But he that doubts is condemned, if he eat, because he eats not with faith. Every thing that is not of faith, is sin.
