Вәһий 2
1 — Әфәсустики җамаәтниң әлчисигә мундақ язғин: «Оң қолида йәттә юлтузни тутуп, йәттә алтун чирақданниң оттурисида Маңғучи мундақ дәйду:
Ынӂерулуй Бисеричий дин Ефес скрие-й: ‘Ятэ че зиче Чел че цине челе шапте стеле ын мына дряптэ ши Чел че умблэприн мижлокул челор шапте сфешниче де аур:
2 — Сениң әҗир-әмәллириңни, тартқан җапалириңни һәм сәвир-тақитиңни, рәзил адәмләрниң қилмишлириға чидап туралмайдиғанлиғиңни, шундақла расул болмисиму өзлирини расул дәп ативалғанларни синап, уларниң ялғанчи болғанлиғини тонуғанлиғиңниму билимән.
«Штиуфаптеле тале, остеняла та ши рэбдаря та ши кэ ну поць суфери пе чей рэй, кэ айпус ла ынчеркаре пе чей чезик кэ сунт апостоль ши ну сунт ши й-ай гэсит минчиношь.
3 Шундақ, сениң сәвир-тақәт қиливатқанлиғиңни, Мениң намим вәҗидин җапа-мушәққәткә бәрдашлиқ бәргәнлигиңни амма еринмигәнлигиңни билимән.
Штиу кэ ай рэбдаре, кэ ай суферит дин причина Нумелуй Меу ши кэ н-айобосит.
4 Лекин саңа шу бир етиразим барки, сән өзүңдики дәсләпки меһир-муһәббәттин ваз кәчтиң.
Дар че ам ымпотрива та есте кэ ць-ай пэрэсит драгостя динтый.
5 Шуңа қайси һаләттин жиқилип чүшкәнлигиңни есиңгә елип товва қилғин, авалқи әмәлләрни қайта қилғин. Болмиса йениңға келимән вә товва қилмисаң чирақдениңни җайидин йөткиветимән.
Аду-ць дар аминте де унде ай кэзут, покэеште-те ши ынтоарче-те ла фаптеле тале динтый. Алтфел, вой вени ла тине ши-ць вой луа сфешникул дин локул луй, дакэ ну те покэешть.
6 Бирақ, сениң шу артуқчилиғиң барки, Мән Өзүм нәпрәтлинидиған Николас тәрәпдарлириниң қилмишлиридин сәнму нәпрәтлинисән.
Ай ынсэ лукрул ачеста бун: кэ урэшть фаптеле николаицилор, пе каре ши Еу ле урэск.»’
7 Қулиқи барлар Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини аңлисун! Ғәлибә қилғучиларни Худаниң җәннитиниң оттурисидики һаятлиқ дәриғиниң мевилиридин йейишкә муйәссәр қилимән».
Чинеаре урекь, сэ аскулте че зиче Бисеричилор Духул: ‘Челуй че ва бируи ый вой да сэмэнынче динпомул веций, каре есте ын раюл луй Думнезеу.’
8 — Измирдики җамаәтниң әлчисигә мундақ язғин: — «Авалқиси вә Ахирқиси, өлгән вә Тирилгүчи мундақ дәйду:
Ынӂерулуй Бисеричий дин Смирна скрие-й: ‘Ятэ че зиче Челдинтый ши Чел де пе урмэ, Чел че а мурит ши а ынвият:
9 — Сениң азап-оқубәтлириңни вә намратлиғиңни билимән (лекин сән бай!), Йәһудий әмәс туруп өзлирини Йәһудий дәвалған, Шәйтанниң бир синагоги болғанларниң төһмәтлириниму билимән.
«Штиунеказул тэу ши сэрэчия та (дар ешть богат)ши батжокуриле дин партя челорче зик кэ сунт иудей ши ну сунт, чисунт о синагогэ а Сатаней.
10 Алдиңда чекидиған азап-оқубәтләрдин қорқма. Мана, Иблис араңлардин бәзилириңларни синилишиңлар үчүн йеқинда зинданға ташлитиду. Силәр он күн қийнилисиләр. Таки өлгичә садиқ болғин, Мән саңа һаятлиқ таҗини кийдүримән.
Ну те теме ничдекумде че ай сэ суферь. Ятэ кэ дяволул аре сэ арунче ын темницэ пе уний дин вой, ка сэ вэ ынчерче. Ши вець авя ун неказ де зече зиле. Фийкрединчос пынэ ла моарте ши-ць вой да кунунавеций.»’
11 Қулиқи барлар Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини аңлисун! Ғәлибә қилғучилар иккинчи өлүмниң зийиниға һәргиз учримайду!».
Чинеаре урекь, сэ аскулте че зиче Бисеричилор Духул: ‘Чел че ва бируи ничдекум ну ва фи вэтэмат де адоуа моарте.’
12 — Пәргамумдики җамаәтниң әлчисигә мундақ язғин: — «Икки бислиқ өткүр қиличи бар Болғучи мундақ дәйду:
Ынӂерулуй Бисеричий дин Пергам скрие-й: ‘Ятэ че зиче Чел че аре сабия аскуцитэ ку доуэ тэишурь:
13 — Мән сән олтарған йәрни, йәни Шәйтанниң тәхти болған җайни билимән. Шундақтиму, сән Мениң намимни чиң тутуп, һәтта садиқ гувачим Антипас маканиңда, йәни Шәйтан турған җайда қәтл қилинған күнләрдиму, Маңа қилған етиқатиңдин тенип кәтмидиң.
«Штиуунделокуешть: аколо унде есте скаунул де домние ал Сатаней. Ту ций Нумеле Меу ши н-ай лепэдат крединца Мя нич кяр ын зилеле ачеля кынд Антипа, марторул Меу крединчос, а фост учис ла вой, аколо унде локуеште Сатана.
14 Лекин саңа шу бир нәччә етиразим барки, араңларда Балаамниң тәлимигә әгәшкәнләрдин бәзиләр болмақта — Балаам болса Балаққа Исраилларни бутқа атап қурбанлиқ қилинған гөшни йейиш вә җинсий бузуқлуқ қилишқа аздурушни үгәткән еди.
Дар ам чева ымпотрива та. Ту ай аколо ниште оамень каре цин де ынвэцэтура луй Балаам, каре а ынвэцат пе Балак сэ пунэ о пятрэ де потикнире ынаинтя копиилор луй Исраел, ка сэмэнынче дин лукруриле жертфите идолилор шисэ се дедя ла курвие.
15 Шуниңға охшаш, силәрниң араңларда Николас тәрәпдарлириниң тәлимини тутқанларму бар.
Тот аша, ши ту ай кыцьва каре, де асеменя, цин ынвэцэтура николаицилор, пе каре Еу о урэск.
16 Шуниң үчүн, товва қил! Ундақ қилмисаң, йениңға тез арида берип, ағзимдики қиличим билән шуларға һуҗум қилимән.
Покэеште-те дар. Алтфел, вой вени ла тине курынд шиМэ вой рэзбои ку ей ку сабия гурий Меле.»’
17 Қулиқи барлар Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини аңлисун! Ғәлибә қилғучилар болса йошуруп қойған маннадин беримән вә һәр биригә бирдин ақ таш беримән. Таш үстидә йеңи бир исим пүтүклүк болиду, шу исимни уни қобул қилған кишидин башқа һеч ким билмәйду».
Чинеаре урекь, сэ аскулте че зиче Бисеричилор Духул: ‘Челуй че ва бируи ый вой да сэ мэнынче дин мана аскунсэ ши-й вой да о пятрэ албэ; ши пе пятра ачаста есте скрис ун нуменоу, пе каре ну-л штие нимень декыт ачела каре-л примеште.’
18 — Тиятирадики җамаәтниң әлчисигә мундақ язғин: — «Көзлири ялқунлиған отқа вә путлири пақирақ тучқа охшайдиған Худаниң Оғли мундақ дәйду:
Ынӂерулуй Бисеричий дин Тиатира скрие-й: ‘Ятэ че зиче Фиул луй Думнезеу, каре аре окий ка пара фокулуй ши але кэруй пичоаре сунт ка арама апринсэ:
19 — Сениң әмәллириңни, меһир-муһәббитиңни, етиқатиңни, әҗир-хизмитиңни вә сәвир-тақитиңни, шундақла һазирқи әмәллириңниң авалқидин ешип чүшүватқанлиғиниму билимән.
«Штиуфаптеле тале, драгостя та, крединца та, служба та, рэбдаря та ши фаптеле тале де пе урмэ, кэ сунт май мулте декыт челе динтый.
20 Лекин, саңа шу бир етиразим барки, өзини пәйғәмбәр дәп ативалған әшу хотун Йизәбәлгә йол қоюватисән. У хотун қул-хизмәткарлиримға тәлим берип, уларни җинсий бузуқлуқ қилишқа вә бутқа атап нәзир қилинған гөшни йейишкә аздурмақта.
Дар ятэ че ам ымпотрива та: ту лашь ка Изабела, фемея ачея каре се зиче пророчицэ, сэ ынвеце ши сэ амэӂяскэ пе робий Мей сэсе дедя ла курвие ши сэ мэнынче дин лукруриле жертфите идолилор.
21 Мән униңға товва қилғидәк вақит бәргән едим, лекин у өз бузуқлуғиға товва қилишни халимайду.
Й-ам дат време сэсе покэяскэ, дар ну вря сэ се покэяскэ де курвия ей!
22 Әнди мана, Мән уни [еғир кесәл] орниға ташлап ятқузимән вә униң билән зина қилғанлар қилмишлириға товва қилмиса, уларниму еғир азапқа чөмдүримән.
Ятэ кэ ам с-о арунк болнавэ ын пат; ши челор че прякурвеск ку еа ам сэ ле тримит ун неказ маре, дакэ ну се вор покэи де фаптеле лор.
23 Униң пәрзәнтлириниму әҗәллик кесәл билән уримән. Шу чағда, барлиқ җамаәтләр нийәт-нишанларни вә қәлбләрни күзитип тәкшүргүчиниң Өзүм екәнлигимни, шундақла Мениң һәр бириңларға қилған әмәлийитиңларға яриша яндуридиғанлиғимни билиду.
Вой лови ку моартя пе копиий ей. Ши тоате Бисеричиле вор куноаште кэ ‹Еусунт Чел че черчетязэ рэрункий ши инима›: ши войрэсплэти фиекэруя дин вой дупэ фаптеле луй.
24 Лекин, Тиятирадики қалғанларға, йәни бу тәлимни қобул қилмиғанлар (уларниң пикри бойичә, Шәйтанниң аталмиш «чоңқур сирлири»ни үгәнмигәнләр), йәни силәргә шуни ейтимәнки: Өзүңларда бар болғанни Мән кәлгичә чиң тутуңлар. Үстүңларға буниңдин башқа жүкни артмаймән.
Воуэ ынсэ, тутурор челорлалць дин Тиатира каре ну авець ынвэцэтура ачаста ши н-аць куноскут ‹адынчимиле Сатаней›, кум ле нумеск ей, вэ зик: Нупун песте вой алтэ греутате.
Нумай цинець ку тэрие чеавець, пынэ вой вени!
26 Ғәлибә қилғучиларға, йәни әмәллиримни ахирғичә чиң тутқан кишиләргә болса, уларға пүткүл әлләргә һаким болуш һоқуқини беримән.
Челуй че ва бируи ши челуй че ва пэзи пынэ ла сфыршит лукрэрилеМеле ый вой дастэпынире песте нямурь.
27 Мана бу Атам Маңа бәргән һоқуққа охшаш һоқуқтур: — «У уларни төмүр калтәк билән падичидәк башқуруп, сапал қачиларни уруп чаққандәк тар мар қилиду».
Лева кырмуи ку ун тояг де фер ши ле ва здроби ка пе ниште васе де лут, кум ам примит ши Еу путере де ла Татэл Меу.
28 Мән униңға таң юлтузиниму ата қилимән.
Ши-й вой да лучяфэрулде диминяцэ.»’
29 Қулиқи барлар Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини аңлисун!»
Чинеаре урекь, сэ аскулте че зиче Бисеричилор Духул.
