Вәһий 18
1 У ишлардин кейин мән чоң һоқуқлуқ йәнә бир пәриштиниң асмандин чүшүватқанлиғини көрдүм. Йәр йүзи униң җулалилиғидин йоруп кәтти.
tadanantaraM svargAd avarohan apara eko dUto mayA dRSTaH sa mahAparAkramaviziSTastasya tejasA ca pRthivI dIptA|
2 Пәриштә жуқури аваз билән мундақ вақириди: — «Ғулиди! Катта шәһәр Бабил ғулиди! Әнди у җинларниң макани, һәр бир напак роһларниң солақханиси, Һәр бир мәкруһ вә жиркиничлик қушларниң солақ-чаңгиси болди!
sa balavatA svareNa vAcamimAm aghoSayat patitA patitA mahAbAbil, sA bhUtAnAM vasatiH sarvveSAm azucyAtmanAM kArA sarvveSAm azucInAM ghRNyAnAJca pakSiNAM piJjarazcAbhavat|
3 Чүнки барлиқ әлләр униң зина-бузуқлуғиниң сәвдалиқ шарабидин ичишти; Йәр йүзидики барлиқ падишалар униң билән бузуқлуқ өткүзүшти, Йәр йүзидики содигәрләр униң әйш-ишритиниң әлвәкчилигидин бейишти».
yataH sarvvajAtIyAstasyA vyabhicArajAtAM kopamadirAM pItavantaH pRthivyA rAjAnazca tayA saha vyabhicAraM kRtavantaH pRthivyA vaNijazca tasyAH sukhabhogabAhulyAd dhanADhyatAM gatavantaH|
4 Асмандин йәнә бир авазни аңлидим: — «И Мениң хәлқим, униң гуналириға шерик болмаслиғиңлар үчүн, Һәм униң бешиға чүшидиған балаю-апәтләргә учримаслиғиңлар үчүн, униң ичидин чиқиңлар!
tataH paraM svargAt mayApara eSa ravaH zrutaH, he mama prajAH, yUyaM yat tasyAH pApAnAm aMzino na bhavata tasyA daNDaizca daNDayuktA na bhavata tadarthaM tato nirgacchata|
5 Чүнки униң гуналири пәләккә йәткидәк догилинип кәткән, Худа униң һәққанийәтсизликлирини есигә алди.
yatastasyAH pApAni gaganasparzAnyabhavan tasyA adharmmakriyAzcezvareNa saMsmRtAH|
6 У башқиларға яндурғинидәк униң қилғинини өзигә яндуруңлар; Униң қилмишлириға мувапиқ икки һәссә қошлап қайтуруңлар; У [башқиларға] әбҗәш қилип бәргән қәдәһтә униңға икки һәссә қоюқ әбҗәш қилиңлар.
parAn prati tayA yadvad vyavahRtaM tadvat tAM prati vyavaharata, tasyAH karmmaNAM dviguNaphalAni tasyai datta, yasmin kaMse sA parAn madyam apAyayat tameva tasyAH pAnArthaM dviguNamadyena pUrayata|
7 У өзини қанчилик улуқлиған болса, Қанчилик әйш-ишрәттә яшиған болса, Униңға шунчилик қийнилиш вә дәрд бериңлар; У көңлидә: «Мән тул әмәс, бәлки тәхтә олтарған ханишмән; Мән дәрд-әләмни әсла көрмәймән» дегини түпәйлидин,
tayA yAtmazlAghA yazca sukhabhogaH kRtastayo rdviguNau yAtanAzokau tasyai datta, yataH sA svakIyAntaHkaraNe vadati, rAjJIvad upaviSTAhaM nAnAthA na ca zokavit|
8 Бу вәҗидин бир күн ичидила униңға чүшидиған балаю-апәтләр, Йәни өлүм, дәрд-әләм вә ачарчилиқ келиду, У от билән көйдүрүлиду; Чүнки уни сорақ қилғучи Пәрвәрдигар Худа қудрәтликтур!».
tasmAd divasa ekasmin mArIdurbhikSazocanaiH, sA samAploSyate nArI dhyakSyate vahninA ca sA; yad vicArAdhipastasyA balavAn prabhurIzvaraH,
9 Униң билән бузуқлуқ қилған вә униң билән әйш-ишрәттә яшиған йәр йүзидики падишалар уни өртигән отниң ис-түтәклирини көргәндә, униң һалиға қарап жиға-зерә көтиришиду.
vyabhicArastayA sArddhaM sukhabhogazca yaiH kRtaH, te sarvva eva rAjAnastaddAhadhUmadarzanAt, prarodiSyanti vakSAMsi cAhaniSyanti bAhubhiH|
10 Улар униң тартиватқан азавидин қорқуп, жирақта туруп дәйдуки: — «Вай исит, вай исит, и катта шәһәр! Аһ Бабил, күчлүк шәһәр! Чүнки бир саат ичидила җазайиң бешиңға чүшти!»
tasyAstai ryAtanAbhIte rdUre sthitvedamucyate, hA hA bAbil mahAsthAna hA prabhAvAnvite puri, ekasmin AgatA daNDe vicArAjJA tvadIyakA|
11 Йәр йүзидики содигәрләрму униң үстидә жиға-зерә қилишиду. Чүнки әнди уларниң кемидики жүк-маллирини,
medinyA vaNijazca tasyAH kRte rudanti zocanti ca yatasteSAM paNyadravyANi kenApi na krIyante|
12 йәни алтун-күмүч, қиммәтлик яқутлар, үнчә-мәрвайит, нәпис либас рәхт, сөсүн рәхт, жипәк, тоқ қизил рәңлик гәзмал, һәр хил хушбуй турунҗ яғачлар, пил чиши буюмлири, әң есил яғач, туч, төмүр вә мәрмәрләрдин ишләнгән хилму-хил буюмлар,
phalataH suvarNaraupyamaNimuktAH sUkSmavastrANi kRSNalohitavAsAMsi paTTavastrANi sindUravarNavAsAMsi candanAdikASThAni gajadantena mahArghakASThena pittalalauhAbhyAM marmmaraprastareNa vA nirmmitAni sarvvavidhapAtrANi
13 шуниңдәк қовзақдарчин, тетитқулар, хушбуй, мурмәкки, мәстики, шарап, зәйтун мейи, ақ ун, буғдай, кала, қой, ат, һарву вә инсанларниң тәнлири вә җанлири дегән маллирини сетивалидиған киши йоқтур.
tvagelA dhUpaH sugandhidravyaM gandharaso drAkSArasastailaM zasyacUrNaM godhUmo gAvo meSA azvA rathA dAseyA manuSyaprANAzcaitAni paNyadravyANi kenApi na krIyante|
14 ([И Бабил], җениң мәстанә болған есил мевиләр сәндин кәтти, Барлиқ һәшәмәтлик вә һәйвәтлик мал-дуниялириң сәндин йоқалди. Улар буларни әнди һәргиз тапалмайду!)
tava mano'bhilASasya phalAnAM samayo gataH, tvatto dUrIkRtaM yadyat zobhanaM bhUSaNaM tava, kadAcana taduddezo na puna rlapsyate tvayA|
15 Бу малларни сетип бейиған содигәрләр болса шәһәрниң тартиватқан азавидин қорқуп, жирақта туруп униң үстидә жиға-зерә қилишип дейишидуки: —
tadvikretAro ye vaNijastayA dhanino jAtAste tasyA yAtanAyA bhayAd dUre tiSThanato rodiSyanti zocantazcedaM gadiSyanti
16 «Вай исит, вай исит, и катта шәһәр! Нәпис либас рәхтләргә, сөсүн вә тоқ қизил рәңлик гәзмалларға орилип, Алтун, қиммәтлик яқутлар вә үнчә-мәрвайитлар билән безәлгәнсән!
hA hA mahApuri, tvaM sUkSmavastraiH kRSNalohitavastraiH sindUravarNavAsobhizcAcchAditA svarNamaNimuktAbhiralaGkRtA cAsIH,
17 Бир саат ичидила шунчә катта байлиқлар вәйран болди!» Барлиқ кемә ғоҗайинлири, кемидики барлиқ йолучилар, кемичиләр вә деңизға тайинип җан бақидиғанларниң һәммиси жирақта туруп,
kintvekasmin daNDe sA mahAsampad luptA| aparaM potAnAM karNadhArAH samUhalokA nAvikAH samudravyavasAyinazca sarvve
18 Уни өртигән отниң ис-түтәклирини көрүп: — Бу катта шәһәргә қайси шәһәр тәң келәлисун? — дәп пәряд көтиришти.
dUre tiSThantastasyA dAhasya dhUmaM nirIkSamANA uccaiHsvareNa vadanti tasyA mahAnagaryyAH kiM tulyaM?
19 Улар башлириға топа чечип, пәряд көтиришүп, жиға-зерә қилишип: — Вай исит, вай исит, у катта шәһәр! У арқилиқ, униң дөлитидин, деңизда кемиси барлар бейиған еди! Бир саат ичидила вәйран болди бу шәһәр! — дейишиду.
aparaM svaziraHsu mRttikAM nikSipya te rudantaH zocantazcoccaiHsvareNedaM vadanti hA hA yasyA mahApuryyA bAhulyadhanakAraNAt, sampattiH saJcitA sarvvaiH sAmudrapotanAyakaiH, ekasminneva daNDe sA sampUrNocchinnatAM gatA|
20 — «Униң бешиға кәлгәнләрдин шатлиниңлар, Әй әрш, әй муқәддәс бәндиләр, расуллар вә пәйғәмбәрләр! Чүнки Худа силәрниң дәвайиңлардики һөкүмни униң үстидин чиқарған!».
he svargavAsinaH sarvve pavitrAH preritAzca he| he bhAvivAdino yUyaM kRte tasyAH praharSata| yuSmAkaM yat tayA sArddhaM yo vivAdaH purAbhavat| daNDaM samucitaM tasya tasyai vyataradIzvaraH||
21 Андин, күчлүк бир пәриштә түгмән тешиға охшаш йоған бир ташни көтирип, деңизға ташлап мундақ деди: — «Мана шундақ шиддәт билән, Катта шәһәр Бабил ғулитилиду, У қайтидин көрүнмәйду!
anantaram eko balavAn dUto bRhatpeSaNIprastaratulyaM pASANamekaM gRhItvA samudre nikSipya kathitavAn, IdRgbalaprakAzena bAbil mahAnagarI nipAtayiSyate tatastasyA uddezaH puna rna lapsyate|
22 Чилтарчиларниң, сазчиларниң, Нәйчиләр вә сүнайчиларниң авази сениңдә қайтидин һәргиз аңланмайду, Һәр хил һүнәрни қилидиған һүнәрвән сениңдә қайтидин һәргиз тепилмайду, Түгмәнниңму авази сениңдә қайтидин һәргиз аңланмайду,
vallakIvAdinAM zabdaM puna rna zroSyate tvayi| gAthAkAnAJca zabdo vA vaMzItUryyAdivAdinAM| zilpakarmmakaraH ko 'pi puna rna drakSyate tvayi| peSaNIprastaradhvAnaH puna rna zroSyate tvayi|
23 Һәтта чирақниң йоруғи сениңдә қайтидин һәргиз йорумайду, Той болуватқан жигит-қизниң авази сениңдә қайтидин һәргиз аңланмайду; Чүнки сениң содигәрлириң йәр йүзидики әрбаблар болуп чиқти, Барлиқ әлләр сениң сеһир-әпсунлириңға алданди;
dIpasyApi prabhA tadvat puna rna drakSyate tvayi| na kanyAvarayoH zabdaH punaH saMzroSyate tvayi| yasmAnmukhyAH pRthivyA ye vaNijaste'bhavan tava| yasmAcca jAtayaH sarvvA mohitAstava mAyayA|
24 Пәйғәмбәрләрниң, муқәддәс бәндиләрниң [төкүлгән қанлири], Шундақла йәр йүзидә барлиқ қирғин болғанларниң қанлириму униңда тепилди».
bhAvivAdipavitrANAM yAvantazca hatA bhuvi| sarvveSAM zoNitaM teSAM prAptaM sarvvaM tavAntare||
