< Вәһий 18 >

1 У ишлардин кейин мән чоң һоқуқлуқ йәнә бир пәриштиниң асмандин чүшүватқанлиғини көрдүм. Йәр йүзи униң җулалилиғидин йоруп кәтти.
پاش ئەوەش فریشتەیەکی دیکەم بینی لە ئاسمانەوە دەهاتە خوارەوە و دەسەڵاتێکی گەورەی هەبوو، زەویش بە شکۆی ئەو ڕووناک بووەوە.
2 Пәриштә жуқури аваз билән мундақ вақириди: — «Ғулиди! Катта шәһәр Бабил ғулиди! Әнди у җинларниң макани, һәр бир напак роһларниң солақханиси, Һәр бир мәкруһ вә жиркиничлик қушларниң солақ-чаңгиси болди!
بە دەنگێکی بەرز هاواری کرد و گوتی: «کەوت! بابلی گەورە کەوت! بووە جێنشینی جنۆکەکان و پەناگای هەموو ڕۆحە پیسەکان، پەناگای هەموو باڵندەیەکی گڵاو، پەناگای هەموو ئاژەڵێکی گڵاو و قێزەون.
3 Чүнки барлиқ әлләр униң зина-бузуқлуғиниң сәвдалиқ шарабидин ичишти; Йәр йүзидики барлиқ падишалар униң билән бузуқлуқ өткүзүшти, Йәр йүзидики содигәрләр униң әйш-ишритиниң әлвәкчилигидин бейишти».
لەبەر ئەوەی هەموو نەتەوەکان لە شەرابێکی زۆری داوێنپیسی ئەویان خواردووەتەوە. پاشاکانی زەوی داوێنپیسییان لەگەڵدا کردووە، بازرگانانی زەویش بە توانای سەڵتەنەتی ئەو دەوڵەمەند بوون.»
4 Асмандин йәнә бир авазни аңлидим: — «И Мениң хәлқим, униң гуналириға шерик болмаслиғиңлар үчүн, Һәм униң бешиға чүшидиған балаю-апәтләргә учримаслиғиңлар үчүн, униң ичидин чиқиңлар!
گوێم لە دەنگێکی دیکە بوو لە ئاسمانەوە دەیفەرموو: «ئەی گەلی من لێی دەربچن، تاکو بەشداری لە گوناهەکانی نەکەن، تاکو دەردەکانی نەگرن،
5 Чүнки униң гуналири пәләккә йәткидәк догилинип кәткән, Худа униң һәққанийәтсизликлирини есигә алди.
چونکە گوناهەکانی تاکو ئاسمان بەرزبوونەوە و خوداش خراپی ئەوی بە یاد هاتەوە.
6 У башқиларға яндурғинидәк униң қилғинини өзигә яндуруңлар; Униң қилмишлириға мувапиқ икки һәссә қошлап қайтуруңлар; У [башқиларға] әбҗәш қилип бәргән қәдәһтә униңға икки һәссә қоюқ әбҗәш қилиңлар.
سزای بدەنەوە وەک ئەویش سزای دایەوە و بەگوێرەی کردارەکانی خۆی دووقاتی بدەنەوە، لەو جامەی تێیدا تێکەڵی کرد دووقاتی بۆ تێکەڵ بکەنەوە.
7 У өзини қанчилик улуқлиған болса, Қанчилик әйш-ишрәттә яшиған болса, Униңға шунчилик қийнилиш вә дәрд бериңлар; У көңлидә: «Мән тул әмәс, бәлки тәхтә олтарған ханишмән; Мән дәрд-әләмни әсла көрмәймән» дегини түпәйлидин,
هێندەی ئەوەی کە خۆی بە گەورە داناوە و خۆش ڕایبواردووە، ئازار و خەمی بدەنێ، چونکە لە دڵی خۆیدا دەڵێت:”من وەک شاژن دانیشتووم و بێوەژن نیم، هەرگیز شیوەن ناگێڕم.“
8 Бу вәҗидин бир күн ичидила униңға чүшидиған балаю-апәтләр, Йәни өлүм, дәрд-әләм вә ачарчилиқ келиду, У от билән көйдүрүлиду; Чүнки уни сорақ қилғучи Пәрвәрдигар Худа қудрәтликтур!».
لەبەر ئەوە دەردەکانی لە ڕۆژێکدا دێن، مردن و شیوەن و قاتوقڕی. بە ئاگریش دەسووتێت، خودای پەروەردگار ئەوەی حوکمی دەدات، بەهێزە.
9 Униң билән бузуқлуқ қилған вә униң билән әйш-ишрәттә яшиған йәр йүзидики падишалар уни өртигән отниң ис-түтәклирини көргәндә, униң һалиға қарап жиға-зерә көтиришиду.
«پاشاکانی زەوی، ئەوانەی لەگەڵیدا داوێنپیسییان کردووە و لە ژیاندا خۆشیان ڕابواردووە، کاتێک دووکەڵی سووتانەکەی دەبینن بۆی دەگریێن و شیوەنی بۆ دەگێڕن.
10 Улар униң тартиватқан азавидин қорқуп, жирақта туруп дәйдуки: — «Вай исит, вай исит, и катта шәһәр! Аһ Бабил, күчлүк шәһәр! Чүнки бир саат ичидила җазайиң бешиңға чүшти!»
لە ترسی ئازارەکەی لە دوور دەوەستن و دەڵێن: «”ئەی شارە مەزنەکە، قوڕت بەسەر، قوڕت بەسەر! ئەی بابل، شارە بەهێزەکە! چونکە لە کاتژمێرێکدا سزادانت هات.“
11 Йәр йүзидики содигәрләрму униң үстидә жиға-зерә қилишиду. Чүнки әнди уларниң кемидики жүк-маллирини,
«بازرگانانی زەوی دەگریێن و شیوەنی بۆ دەگێڕن، چونکە ئیتر کەس شتومەکیان لێ ناکڕێت،
12 йәни алтун-күмүч, қиммәтлик яқутлар, үнчә-мәрвайит, нәпис либас рәхт, сөсүн рәхт, жипәк, тоқ қизил рәңлик гәзмал, һәр хил хушбуй турунҗ яғачлар, пил чиши буюмлири, әң есил яғач, туч, төмүр вә мәрмәрләрдин ишләнгән хилму-хил буюмлар,
شتومەکی زێڕ و زیو و بەردی گرانبەها و مرواری، کەتانی ناسک و ئەرخەوانی و حەریر و قرمز، هەموو دارێکی بۆندار و هەموو شتێکی دروستکراو لە عاج و هەموو قاپێک لە داری گرانبەها، بڕۆنز و ئاسن و مەڕمەڕ،
13 шуниңдәк қовзақдарчин, тетитқулар, хушбуй, мурмәкки, мәстики, шарап, зәйтун мейи, ақ ун, буғдай, кала, қой, ат, һарву вә инсанларниң тәнлири вә җанлири дегән маллирини сетивалидиған киши йоқтур.
دارچین و بۆنوبەرام و بخوور و موڕ و لبان، شەراب و ڕۆنی زەیتوون و باشترین ئارد و گەنم، مەڕوماڵات، ئەسپ و گالیسکە و مرۆڤی وەک کۆیلە فرۆشراو.»
14 ([И Бабил], җениң мәстанә болған есил мевиләр сәндин кәтти, Барлиқ һәшәмәтлик вә һәйвәтлик мал-дуниялириң сәндин йоқалди. Улар буларни әнди һәргиз тапалмайду!)
دەڵێن: «بەرهەمی شەیدای دڵت لە دەست چوو، هەموو دەوڵەمەندی و سەڵتەنەتت لێ بڕا و ئیتر هەرگیز نایاندۆزیتەوە.»
15 Бу малларни сетип бейиған содигәрләр болса шәһәрниң тартиватқан азавидин қорқуп, жирақта туруп униң үстидә жиға-зерә қилишип дейишидуки: —
بازرگانانی ئەم شتانە کە بەهۆی ئەوەوە دەوڵەمەند بوون، لە ترسی ئازارەکەی لە دوور دەوەستن، دەگریێن و شیوەنی بۆ دەگێڕن و
16 «Вай исит, вай исит, и катта шәһәр! Нәпис либас рәхтләргә, сөсүн вә тоқ қизил рәңлик гәзмалларға орилип, Алтун, қиммәтлик яқутлар вә үнчә-мәрвайитлар билән безәлгәнсән!
دەڵێن: «”قوڕت بەسەر! قوڕت بەسەر، ئەی شارە گەورەکە، کە بە کەتانی ناسک و ئەرخەوانی و قرمز پۆشرابوویت، بە زێڕ و بەردی گرانبەها و مرواری ڕازابوویتەوە!
17 Бир саат ичидила шунчә катта байлиқлар вәйран болди!» Барлиқ кемә ғоҗайинлири, кемидики барлиқ йолучилар, кемичиләр вә деңизға тайинип җан бақидиғанларниң һәммиси жирақта туруп,
چونکە لە یەک کاتژمێردا دەوڵەمەندییەکی ئاوا لەدەست چوو!“«هەموو کەشتیوانان و گەشتیاران و کرێکارانی نێو کەشتی، لەگەڵ هەموو ئەوانەی لە دەریادا کار دەکەن، لە دوور دەوەستن.
18 Уни өртигән отниң ис-түтәклирини көрүп: — Бу катта шәһәргә қайси шәһәр тәң келәлисун? — дәп пәряд көтиришти.
کاتێک چاویان بە دووکەڵی سووتانەکەی دەکەوێت، هاوار دەکەن و دەڵێن:”چ شارێک وەکو شارە گەورەکەیە؟“
19 Улар башлириға топа чечип, пәряд көтиришүп, жиға-зерә қилишип: — Вай исит, вай исит, у катта шәһәр! У арқилиқ, униң дөлитидин, деңизда кемиси барлар бейиған еди! Бир саат ичидила вәйран болди бу шәһәр! — дейишиду.
خۆڵ بە سەری خۆیاندا دەکەن، بە گریان و شیوەنەوە هاوار دەکەن و دەڵێن: «”قوڕت بەسەر! قوڕت بەسەر، ئەی شارە گەورەکە! ئەوەی هەموو خاوەن کەشتی دەریا بە سامانەکەی دەوڵەمەند بوون! لە کاتژمێرێکدا بەفیڕۆ چوو!
20 — «Униң бешиға кәлгәнләрдин шатлиниңлар, Әй әрш, әй муқәддәс бәндиләр, расуллар вә пәйғәмбәрләр! Чүнки Худа силәрниң дәвайиңлардики һөкүмни униң үстидин чиқарған!».
«”ئەی ئاسمان و گەلی پیرۆزی خودا و نێردراوان و پێغەمبەران پێی دڵشاد بن! چونکە خودا لە بەرژەوەندی ئێوە حوکمی ئەوی دا.“»
21 Андин, күчлүк бир пәриштә түгмән тешиға охшаш йоған бир ташни көтирип, деңизға ташлап мундақ деди: — «Мана шундақ шиддәт билән, Катта шәһәр Бабил ғулитилиду, У қайтидин көрүнмәйду!
ئینجا فریشتەیەکی بەهێز بەردێکی هەڵگرت، وەک بەردی ئاش گەورە بوو، فڕێیدایە دەریاوە و گوتی: «ئاوا بە توندی شاری بابلی گەورە فڕێدەدرێت، هەرگیز نادۆزرێتەوە.
22 Чилтарчиларниң, сазчиларниң, Нәйчиләр вә сүнайчиларниң авази сениңдә қайтидин һәргиз аңланмайду, Һәр хил һүнәрни қилидиған һүнәрвән сениңдә қайтидин һәргиз тепилмайду, Түгмәнниңму авази сениңдә қайтидин һәргиз аңланмайду,
ئیتر دەنگی ژەنیارانی قیسارە و مۆسیقا و شمشاڵ و کەڕەنا تێیدا نابیسترێت. هەرگیز وەستای هیچ پیشەیەکیش لە تۆدا نادۆزرێتەوە، دەنگی ئاش لە تۆدا نابیسترێت.
23 Һәтта чирақниң йоруғи сениңдә қайтидин һәргиз йорумайду, Той болуватқан жигит-қизниң авази сениңдә қайтидин һәргиз аңланмайду; Чүнки сениң содигәрлириң йәр йүзидики әрбаблар болуп чиқти, Барлиқ әлләр сениң сеһир-әпсунлириңға алданди;
هیچ چرایەک تێیدا هەڵناکرێت، ئیتر دەنگی بووک و زاوا تێیدا نابیسترێت. بازرگانەکانت گەورەی زەوی بوون و هەموو نەتەوەکان بە جادووگەریی تۆ گومڕابوون.
24 Пәйғәмбәрләрниң, муқәддәс бәндиләрниң [төкүлгән қанлири], Шундақла йәр йүзидә барлиқ қирғин болғанларниң қанлириму униңда тепилди».
تێیدا خوێنی پێغەمبەران و گەلی پیرۆزی خودا و هەموو ئەوانەی لەسەر زەویدا کوژران دۆزراونەتەوە.»

< Вәһий 18 >