Вәһий 10
1 Андин кейин, әрштин чүшүватқан йәнә бир күчлүк пәриштини көрдүм. У бир парчә булут билән йепинған болуп, бешиниң үстидә бир һәсән-һүсән бар еди. Чирайи қуяшқа, путлири от түврүккә охшайтти;
And I saw another mighty angel descending from heaven, clothed with a cloud; and a rainbow was about his head, and his face was as the sun, and his feet like pillars of fire.
2 қолида бир кичик ечиқлиқ орам язма бар еди. У оң путини деңиз үстигә, сол путини қуруқлуққа қоюп туруп,
And he had in his hand a little book, open; and he put his right foot upon the sea, and the left upon the earth.
3 ширниң һөкиришигә охшаш қаттиқ аваз билән вақириди. У вақириғанда, йәттә гүлдүрмама өз авазлирини аңлитип сөз қилди.
And he cried out with a loud voice, as when a lion roars: and when he cried, the seven thunders uttered their voices.
4 Йәттә гүлдүрмама сөз қилғанда, дегәнлирини хатириливалмақчи болуп тураттим. Бирақ асмандин: — «Йәттә гүлдүрмаминиң ейтқанлирини мөһүрләп, уларни хатирилимә» дегән авазни аңлидим.
And when the seven thunders had spoken, I was about to write: and I heard a voice from heaven, saying, Seal up what the seven thunders have spoken, and write it not.
5 Деңиз һәм қуруқлуқниң үстидә турған, мән көргән у пәриштә оң қолини асманға көтирип,
And the angel, whom I saw standing on the sea and on the earth, lifted up his hand toward heaven,
6 асманлар һәм уларда болғанларниң һәммисини, йәр-зимин һәм униңда болғанларниң һәммисини, деңиз һәм униңда болған һәммисини Яратқучи, йәни әбәдил-әбәткичә һаят Яшиғучи билән қәсәм қилип: — Вақит йәнә кәйнигә сүрүлмәйду; (aiōn g165)
and swore by him that lives for ever and ever, who created the heaven, and those things which are in it; and the sea, and the things which are in it; and the earth, and the things which are in it; that there should be no longer delay. (aiōn g165)
7 бәлки йәттинчи пәриштә канай челиш алдида, йәни авази аңлиниш алдидики күнләрдә, Худаниң Өз қул-хизмәткарлири болған пәйғәмбәрләргә хуш хәвирини йәткүзгинидәк Униң сири түгәллинип, әмәлгә ашиду, — деди.
But in the days of the voice of the seventh angel; when he shall begin to sound, then the secret of God, as he had revealed its glad tidings to his servants the prophets, should be fulfilled.
8 Мән асмандин аңлиған аваз маңа йәнә сөзләп: — Берип, деңиз һәм қуруқлуқниң үстидә турған пәриштиниң қолидики ечиқлиқ орам язмини алғин, деди.
And the voice which I heard from heaven spoke to me again, and said, Go, take the little book, which is open, out of the hand of the angel which stands upon the sea and upon the earth.
9 Мән берип, пәриштиниң кичик орам язмини маңа беришини соридим. У маңа: — Буни елип йә! Ашқазиниңни зәрдаб қилиду, бирақ ағзиң һәсәлдәк татлиқ болиду, деди.
And I went to the angel, and said to him, Give me the little book. And he said to me, Take it, and eat it up; and it shall embitter your stomach, but in your mouth it shall be as sweet as honey.
10 Мән шуниң билән кичик орам язмини пәриштиниң қолидин елип йедим; дәрвәқә ағзимға һәсәлдәк татлиқ тетиди, лекин йегәндин кейин ашқазиним зөрдаб болди.
And I took the little book out of the hand of the angel, and eat it up; and in my mouth it was sweet as honey, but when I had eaten it, my stomach was bitter.
11 Шуниң билән маңа: — Сән көп милләтләр, әлләр вә һәр хил тилларда сөзлишидиғанлар вә падишалар тоғрисидики вәһий-бешарәтләрни йәнә җакалишиң лазим, дейилди.
And he said to me, You must again prophesy to many people, and nations, and tongues, and kings.
