Зәбур 95

1 Келиңлар, Пәрвәрдигарни яңритип күйләйли, Ниҗатлиғимиз болған Қорам Тешимизға тәнтәнә қилайли!

Laus Cantici David. Venite, exultemus Domino: iubilemus Deo salutari nostro:

2 Тәшәккүрләр билән униң алдиға келәйли, Униңға күйләр билән тәнтәнә қилайли!

Praeoccupemus faciem eius in confessione: et in psalmis iubilemus ei.

3 Чүнки Пәрвәрдигар — бүйүк бир илаһтур, Пүткүл илаһлар үстидики бүйүк бир Падишадур.

Quoniam Deus magnus Dominus: et rex magnus super omnes deos.

4 Йәрниң тәглири Униң қолидидур, Тағларниң чоққилириму Униңкидур.

Quia in manu eius sunt omnes fines terrae: et altitudines montium ipsius sunt.

5 Деңиз Униңки, У уни яратқан; Қуруқлуқни Униң қоллири шәкилләндүрди.

Quoniam ipsius est mare, et ipse fecit illud: et siccam manus eius formaverunt.

6 Келиңлар, Униңға баш уруп сәҗдә қилайли, Пәрвәрдигар Яратқучимиз алдида тиз пүкәйли!

Venite adoremus, et procidamus: et ploremus ante Dominum, qui fecit nos.

7 Чүнки У бизниң Худайимиздур, Биз болсақ Униң яйлиғидики хәлиқ, Униң қоли бақидиған қойлармиз. Бүгүн, әгәр Униң авазини аңлисаңлар,

Quia ipse est Dominus Deus noster: et nos populus pascuae eius, et oves manus eius.

8 Әйни чағларда Мәрибаһда болғандәк, чөл-баявандики Массаһда болған күндәк, Жүригиңларни җаһил қилмаңлар!

Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra;

9 Мана шу йәрдә ата-бовилириңлар Мени синиди, испатлиди һәм қилғинимни көрди.

Sicut in irritatione secundum diem tentationis in deserto: ubi tentaverunt me patres vestri, probaverunt, et viderunt opera mea.

10 Мән қириқ жил шу дәвирдин бизар болуп: — «Булар көңлидә адашқан бир хәлиқтур, Мениң йоллиримни һеч билип йәтмигән» — дедим.

Quadraginta annis offensus fui generationi illi, et dixi: Semper hi errant corde.

11 Шуңа Мән ғәзәплинип қәсәм ичип: — «Улар һәргиз Мениң арамгаһимға кирмәйду» — дедим.

Et isti non cognoverunt vias meas: ut iuravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam.