Зәбур 95

1 Келиңлар, Пәрвәрдигарни яңритип күйләйли, Ниҗатлиғимиз болған Қорам Тешимизға тәнтәнә қилайли!

Venite, applaudiamo al Signore, acclamiamo alla roccia della nostra salvezza.

2 Тәшәккүрләр билән униң алдиға келәйли, Униңға күйләр билән тәнтәнә қилайли!

Accostiamoci a lui per rendergli grazie, a lui acclamiamo con canti di gioia.

3 Чүнки Пәрвәрдигар — бүйүк бир илаһтур, Пүткүл илаһлар үстидики бүйүк бир Падишадур.

Poiché grande Dio è il Signore, grande re sopra tutti gli dei.

4 Йәрниң тәглири Униң қолидидур, Тағларниң чоққилириму Униңкидур.

Nella sua mano sono gli abissi della terra, sono sue le vette dei monti.

5 Деңиз Униңки, У уни яратқан; Қуруқлуқни Униң қоллири шәкилләндүрди.

Suo è il mare, egli l'ha fatto, le sue mani hanno plasmato la terra.

6 Келиңлар, Униңға баш уруп сәҗдә қилайли, Пәрвәрдигар Яратқучимиз алдида тиз пүкәйли!

Venite, prostràti adoriamo, in ginocchio davanti al Signore che ci ha creati.

7 Чүнки У бизниң Худайимиздур, Биз болсақ Униң яйлиғидики хәлиқ, Униң қоли бақидиған қойлармиз. Бүгүн, әгәр Униң авазини аңлисаңлар,

Egli è il nostro Dio, e noi il popolo del suo pascolo, il gregge che egli conduce.

8 Әйни чағларда Мәрибаһда болғандәк, чөл-баявандики Массаһда болған күндәк, Жүригиңларни җаһил қилмаңлар!

Ascoltate oggi la sua voce: «Non indurite il cuore, come a Meriba, come nel giorno di Massa nel deserto,

9 Мана шу йәрдә ата-бовилириңлар Мени синиди, испатлиди һәм қилғинимни көрди.

dove mi tentarono i vostri padri: mi misero alla prova pur avendo visto le mie opere.

10 Мән қириқ жил шу дәвирдин бизар болуп: — «Булар көңлидә адашқан бир хәлиқтур, Мениң йоллиримни һеч билип йәтмигән» — дедим.

Per quarant'anni mi disgustai di quella generazione e dissi: Sono un popolo dal cuore traviato, non conoscono le mie vie;

11 Шуңа Мән ғәзәплинип қәсәм ичип: — «Улар һәргиз Мениң арамгаһимға кирмәйду» — дедим.

perciò ho giurato nel mio sdegno: Non entreranno nel luogo del mio riposo».