Зәбур 94
1 И итиқамлар алғучи Тәңри, Пәрвәрдигар! И интиқамлар алғучи Тәңри, парлиғайсән!
O LORD! thou God of vengeance! O thou God of vengeance! shine forth!
2 Көтирилгин, Өзүңни көтәргин, и җаһанни Сорақ Қилғучи, Мәғрурларға җазасини бәргин!
Rouse thyself, thou judge of the earth! Render a recompense to the proud!
3 Қачанғичә рәзилләр, и Пәрвәрдигар, Қачанғичә рәзилләр тәнтәнә қилип жүривериду?
How long, O LORD! shall the wicked, How long shall the wicked triumph?
4 Қачанғичә һакавурларчә сөзләп валақшийду, Қәбиһлик қилғучиларниң һәммиси йоған гәп қилип жүриду?
How long shall their lips pour forth insolence? How long shall all the evil-doers boast?
5 Улар хәлқиңни езиду, и Пәрвәрдигар, Сениң мирасиңға җәбир-җапа салмақта.
O LORD! they trample upon thy people, And oppress thine inheritance!
6 Тул аял вә ғерип-мусапирларни қирип, Йетим-йесирләрни өлтүрүп: —
They slay the widow, and the stranger, And murder the fatherless;
7 «Яһ көрмәйду», «Яқупниң Худаси көңүл бөлмәйду», — дәйду.
And they say, “The LORD doth not see, The God of Jacob doth not regard!”
8 Силәр көңүл қоюңлар, и әлниң һамақәтлири! Ахмақлар, қачан дана болисиләр?
Be instructed, ye most stupid of mankind! O when, ye fools, will ye be wise?
9 Қулақни тиклигүчиниң Өзи аңлимамду? Көзни Ясиғучиниң Өзи көрмәмду?
He that planted the ear, shall he not hear? He that formed the eye, shall he not see?
10 Әлләрни тәрбийилигүчи, Инсанға әқил-билим үгәткүчиниң Өзи адәмни әйиплимәмду?
He that chastiseth nations, shall not he punish? He that teacheth man knowledge, shall not he know?
11 Пәрвәрдигар инсанниң ой-хияллириниң тутами йоқлуғини билиду.
The LORD knoweth the thoughts of men, That they are vanity.
12 Сән тәрбийилигән адәм бәхитликтур, и Яһ, Йәни Сән Тәврат-қанунуңдин әқил үгитидиған киши бәхитликтур!
Happy the man, O LORD! whom thou correctest, Whom by thy teaching thou makest wise;
13 Шундақ қилип, таки пасиқлар үчүн орәк коланғичә — Сән уни яман күнләрдин хатирҗәм сақлайсән.
To give him peace in the days of adversity, Until a pit be digged for the wicked!
14 Чүнки Пәрвәрдигар Өз хәлқини тәрк әтмәйду, Яки Өз мирасидин ваз кәчмәйду.
For the LORD will not forsake his people, Nor abandon his own inheritance.
15 Чүнки һөкүм-пәрман һоқуқи һаман адаләткә қайтиду, Барлиқ дили дуруслар болса, униң кәйнидин маңиду.
For judgment shall return to justice, And all the upright in heart shall follow it.
16 Мән үчүн яманлар билән қаршилишишқа ким орнидин туриду? Мән үчүн қәбиһлик қилғучилар билән қаршилишишиқа ким мәйданға чиқиду?
Who will rise up for me against the wicked? Who will stand up for me against the evil-doers?
17 Әгәр Пәрвәрдигар маңа ярдәмдә болмиған болса, Җеним балдур чиқип сүкүт диярида ятар еди.
If the LORD had not been my help, I had well nigh dwelt in the land of silence.
18 Айиғим путлишай дегинидә, Өзгәрмәс муһәббитиң, и Пәрвәрдигар, мени йөлиди.
When I think that my foot is slipping, Thy goodness, O LORD! holdeth me up.
19 Ичимдики көплигән ғәм-әндишиләр арисида, Сениң тәсәллилириң җенимни сөйүндүрди.
In the multitude of anxieties within me, Thy consolations revive my soul.
20 Инсапсизлиқни қанунға айландуридиған, Ач көз олтарған бир тәхт, Сән билән алақидә боламду?
Shall with thee be allied the throne of iniquity, Which deviseth mischief against law?
21 Улар һәққанийларниң җениға һуҗум қилишқа жиғилиду, Бигуна қанни төкидиған һөкүмләрни чиқармақта.
They band together against the life of the righteous, And condemn innocent blood.
22 Бирақ Пәрвәрдигар мениң егиз қорғиним болиду; Һә, мениң Худайим панаһ Қорам Тешимдур.
But the LORD is my fortress, And my God the rock of my refuge.
23 У уларниң қәбиһлигини өз бешиға салиду, Уларниң өз явузлуқлири билән уларни үзүп ташлайду, Бәрһәқ, Пәрвәрдигар Худайимиз уларни үзүп ташлар.
He will bring upon them their own iniquity; Yea, through their own wickedness he will cut them off; Yea, the LORD, our God, will cut them off.
