Зәбур 94
1 И итиқамлар алғучи Тәңри, Пәрвәрдигар! И интиқамлар алғучи Тәңри, парлиғайсән!
O LORD, Thou God to whom vengeance belongeth, Thou God to whom vengeance belongeth, shine forth.
2 Көтирилгин, Өзүңни көтәргин, и җаһанни Сорақ Қилғучи, Мәғрурларға җазасини бәргин!
Lift up Thyself, Thou Judge of the earth; render to the proud their recompense.
3 Қачанғичә рәзилләр, и Пәрвәрдигар, Қачанғичә рәзилләр тәнтәнә қилип жүривериду?
LORD, how long shall the wicked, how long shall the wicked exult?
4 Қачанғичә һакавурларчә сөзләп валақшийду, Қәбиһлик қилғучиларниң һәммиси йоған гәп қилип жүриду?
They gush out, they speak arrogancy; all the workers of iniquity bear themselves loftily.
5 Улар хәлқиңни езиду, и Пәрвәрдигар, Сениң мирасиңға җәбир-җапа салмақта.
They crush Thy people, O LORD, and afflict Thy heritage.
6 Тул аял вә ғерип-мусапирларни қирип, Йетим-йесирләрни өлтүрүп: —
They slay the widow and the stranger, and murder the fatherless.
7 «Яһ көрмәйду», «Яқупниң Худаси көңүл бөлмәйду», — дәйду.
And they say: 'The LORD will not see, neither will the God of Jacob give heed.'
8 Силәр көңүл қоюңлар, и әлниң һамақәтлири! Ахмақлар, қачан дана болисиләр?
Consider, ye brutish among the people; and ye fools, when will ye understand?
9 Қулақни тиклигүчиниң Өзи аңлимамду? Көзни Ясиғучиниң Өзи көрмәмду?
He that planted the ear, shall He not hear? He that formed the eye, shall He not see?
10 Әлләрни тәрбийилигүчи, Инсанға әқил-билим үгәткүчиниң Өзи адәмни әйиплимәмду?
He that instructeth nations, shall not He correct? even He that teacheth man knowledge?
11 Пәрвәрдигар инсанниң ой-хияллириниң тутами йоқлуғини билиду.
The LORD knoweth the thoughts of man, that they are vanity.
12 Сән тәрбийилигән адәм бәхитликтур, и Яһ, Йәни Сән Тәврат-қанунуңдин әқил үгитидиған киши бәхитликтур!
Happy is the man whom Thou instructest, O LORD, and teachest out of Thy law;
13 Шундақ қилип, таки пасиқлар үчүн орәк коланғичә — Сән уни яман күнләрдин хатирҗәм сақлайсән.
That Thou mayest give him rest from the days of evil, until the pit be digged for the wicked.
14 Чүнки Пәрвәрдигар Өз хәлқини тәрк әтмәйду, Яки Өз мирасидин ваз кәчмәйду.
For the LORD will not cast off His people, neither will He forsake His inheritance.
15 Чүнки һөкүм-пәрман һоқуқи һаман адаләткә қайтиду, Барлиқ дили дуруслар болса, униң кәйнидин маңиду.
For right shall return unto justice, and all the upright in heart shall follow it.
16 Мән үчүн яманлар билән қаршилишишқа ким орнидин туриду? Мән үчүн қәбиһлик қилғучилар билән қаршилишишиқа ким мәйданға чиқиду?
Who will rise up for me against the evil-doers? Who will stand up for me against the workers of iniquity?
17 Әгәр Пәрвәрдигар маңа ярдәмдә болмиған болса, Җеним балдур чиқип сүкүт диярида ятар еди.
Unless the LORD had been my help, my soul had soon dwelt in silence.
18 Айиғим путлишай дегинидә, Өзгәрмәс муһәббитиң, и Пәрвәрдигар, мени йөлиди.
If I say: 'My foot slippeth', Thy mercy, O LORD, holdeth me up.
19 Ичимдики көплигән ғәм-әндишиләр арисида, Сениң тәсәллилириң җенимни сөйүндүрди.
When my cares are many within me, Thy comforts delight my soul.
20 Инсапсизлиқни қанунға айландуридиған, Ач көз олтарған бир тәхт, Сән билән алақидә боламду?
Shall the seat of wickedness have fellowship with Thee, which frameth mischief by statute?
21 Улар һәққанийларниң җениға һуҗум қилишқа жиғилиду, Бигуна қанни төкидиған һөкүмләрни чиқармақта.
They gather themselves together against the soul of the righteous, and condemn innocent blood.
22 Бирақ Пәрвәрдигар мениң егиз қорғиним болиду; Һә, мениң Худайим панаһ Қорам Тешимдур.
But the LORD hath been my high tower, and my God the rock of my refuge.
23 У уларниң қәбиһлигини өз бешиға салиду, Уларниң өз явузлуқлири билән уларни үзүп ташлайду, Бәрһәқ, Пәрвәрдигар Худайимиз уларни үзүп ташлар.
And He hath brought upon them their own iniquity, and will cut them off in their own evil; the LORD our God will cut them off.
