< Зәбур 92 >

1 Шабат күни үчүн бир күй-нахша: — Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиш, Намиңни күйләш әладур, и Һәммидин Алий Болғучи!
En psalm, en sång för sabbatsdagen. Det är gott att tacka HERREN och att lovsjunga ditt namn, du den Högste,
2 Өзгәрмәс муһәббитиңни сәһәрдә, Кечиләрдә болса, һәқиқәт-садақитиңни җакалаш,
att om morgonen förkunna din nåd, och när natten har kommit din trofasthet,
3 Он тарлиқ саз вә равабни челип, Чилтар билән муңлуқ аһаңда челиш әладур!
med tiosträngat instrument och psaltare, med spel på harpa.
4 Чүнки Сән Пәрвәрдигар, Өз қилғиниң арқилиқ мени хурсән қилдиң, Қоллириңниң қилғанлири билән мән роһлинип нахша ейтимән.
Ty du gläder mig, HERRE, med dina gärningar; jag vill jubla över dina händers verk.
5 Пәрвәрдигар, қилған ишлириң немидегән улуқдур! Ойлириң наһайити чоңқурдур!
Huru stora äro icke dina verk, o HERRE! Ja, övermåttan djupa äro dina tankar.
6 Беғәм киши буни билмәс, Һамақәт буни чүшәнмәс,
En oförnuftig man besinnar det ej, och en dåre förstår icke sådant.
7 Рәзилләр от-чөптәк айниғанда, Қәбиһлик қилғучиларниң һәммиси гүлләнгәндә, Мәңгү һалак болуп кетидиғанлар шулардур!
Om ock de ogudaktiga grönska såsom gräs och ogärningsmännen blomstra allasammans, så sker det till fördärv för evig tid.
8 Лекин Сән, и Пәрвәрдигар, әбәдил-әбәт үстүн турисән.
Men du, HERRE, är hög evinnerligen.
9 Чүнки мана дүшмәнлириң, и Пәрвәрдигар, Мана дүшмәнлириң йоқилиду; Барлиқ қәбиһлик қилғучилар тирипирән қиливетилиду!
Ty se, dina fiender, HERRE, se, dina fiender förgås, alla ogärningsmännen bliva förströdda.
10 Мүңгүзүмни явайи буқиниңкидәк көтирисән; Бешим йеңи май сүркәп, мәсиһ қилиниду.
Men mitt horn gör du högt såsom vildoxens; jag varder övergjuten med frisk olja.
11 Мени қәст қилғанларниң [мәғлубийитини] өз көзум көриду; Маңа қаршилишишқа қозғалған рәзиллик қилғучиларниң [тән бәргәнлигиниму] қулиқим аңлайду.
Och med lust får mitt öga skåda på mina förföljare och mina öron höra om de onda som resa sig upp mot mig.
12 Һәққаний адәм хорма дәриғи кәби гүлләп-яшнайду; У Ливандики кедр дәриғидәк өсиду.
Den rättfärdige grönskar såsom ett palmträd, såsom en ceder på Libanon växer han till.
13 Пәрвәрдигарниң өйигә тикилгәнләр, Худайимизниң һойлилирида гүллиниду;
Ja, sådana äro planterade i HERRENS hus; de grönska i vår Guds gårdar.
14 Улар қериғандиму йәнә мевә бериду, Сулуқ һәм йешил улар;
Ännu när de bliva gamla, skjuta de skott, de frodas och grönska;
15 Шуниң билән улар Пәрвәрдигар дурустур, дәп испатлайду; У мениң қорам тешимдур, Униңда һеч наһәқлик йоқтур!
så för att de skola förkunna att HERREN är rättfärdig, min klippa, han i vilken orätt icke finnes.

< Зәбур 92 >