Зәбур 92
1 Шабат күни үчүн бир күй-нахша: — Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиш, Намиңни күйләш әладур, и Һәммидин Алий Болғучи!
En psalm, en sång för sabbatsdagen.
2 Өзгәрмәс муһәббитиңни сәһәрдә, Кечиләрдә болса, һәқиқәт-садақитиңни җакалаш,
Det är gott att tacka HERREN och att lovsjunga ditt namn, du den Högste,
3 Он тарлиқ саз вә равабни челип, Чилтар билән муңлуқ аһаңда челиш әладур!
att om morgonen förkunna din nåd, och när natten har kommit din trofasthet,
4 Чүнки Сән Пәрвәрдигар, Өз қилғиниң арқилиқ мени хурсән қилдиң, Қоллириңниң қилғанлири билән мән роһлинип нахша ейтимән.
med tiosträngat instrument och psaltare, med spel på harpa.
5 Пәрвәрдигар, қилған ишлириң немидегән улуқдур! Ойлириң наһайити чоңқурдур!
Ty du gläder mig, HERRE, med dina gärningar; jag vill jubla över dina händers verk.
6 Беғәм киши буни билмәс, Һамақәт буни чүшәнмәс,
Huru stora äro icke dina verk, o HERRE! Ja, övermåttan djupa äro dina tankar.
7 Рәзилләр от-чөптәк айниғанда, Қәбиһлик қилғучиларниң һәммиси гүлләнгәндә, Мәңгү һалак болуп кетидиғанлар шулардур!
En oförnuftig man besinnar det ej, och en dåre förstår icke sådant.
8 Лекин Сән, и Пәрвәрдигар, әбәдил-әбәт үстүн турисән.
Om ock de ogudaktiga grönska såsom gräs och ogärningsmännen blomstra allasammans, så sker det till fördärv för evig tid.
9 Чүнки мана дүшмәнлириң, и Пәрвәрдигар, Мана дүшмәнлириң йоқилиду; Барлиқ қәбиһлик қилғучилар тирипирән қиливетилиду!
Men du, HERRE, är hög evinnerligen.
10 Мүңгүзүмни явайи буқиниңкидәк көтирисән; Бешим йеңи май сүркәп, мәсиһ қилиниду.
Ty se, dina fiender, HERRE, se, dina fiender förgås, alla ogärningsmännen bliva förströdda.
11 Мени қәст қилғанларниң [мәғлубийитини] өз көзум көриду; Маңа қаршилишишқа қозғалған рәзиллик қилғучиларниң [тән бәргәнлигиниму] қулиқим аңлайду.
Men mitt horn gör du högt såsom vildoxens; jag varder övergjuten med frisk olja.
12 Һәққаний адәм хорма дәриғи кәби гүлләп-яшнайду; У Ливандики кедр дәриғидәк өсиду.
Och med lust får mitt öga skåda på mina förföljare och mina öron höra om de onda som resa sig upp mot mig.
13 Пәрвәрдигарниң өйигә тикилгәнләр, Худайимизниң һойлилирида гүллиниду;
Den rättfärdige grönskar såsom ett palmträd, såsom en ceder på Libanon växer han till.
14 Улар қериғандиму йәнә мевә бериду, Сулуқ һәм йешил улар;
Ja, sådana äro planterade i HERRENS hus; de grönska i vår Guds gårdar.
15 Шуниң билән улар Пәрвәрдигар дурустур, дәп испатлайду; У мениң қорам тешимдур, Униңда һеч наһәқлик йоқтур!
Ännu när de bliva gamla, skjuta de skott, de frodas och grönska; så för att de skola förkunna att HERREN är rättfärdig, min klippa, han i vilken orätt icke finnes.
