Зәбур 85
1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Кораһниң оғуллири үчүн йезилған күй: — Сән Өз зиминиңға илтипат көрситип, Яқупни сүргүнлүктин қайтурған едиң, и Пәрвәрдигар.
Psalmus, in finem, filiis Core. Benedixisti Domine terram tuam: avertisti captivitatem Iacob.
2 Хәлқиңниң қәбиһлигини кәчүрүм қилип, Барлиқ гуналирини япқан едиң. (Селаһ)
Remisisti iniquitatem plebis tuae: operuisti omnia peccata eorum.
3 Сән пүтүн қәһриңни ичиңгә қайтурувелип, Ғәзивиңниң әшәддийлигидин янған едиңсән.
Mitigasti omnem iram tuam: avertisti ab ira indignationis tuae.
4 Әнди бизни Өз йениңға қайтурғайсән, и ниҗатлиғимиз болған Худа! Бизгә болған аччиғиңға һай бәргәйсән!
Converte nos Deus salutaris noster: et averte iram tuam a nobis.
5 Сән бизгә әбәдий ғәзәплинәмсән? Әвлаттин-әвлатқичә ғәзивиңни созамсән?
Numquid in aeternum irasceris nobis? aut extendes iram tuam a generatione in generationem?
6 Хәлқиң Өзүңдин шатлиниши үчүн, Бизни қайтидин йеңилимамсән?
Deus tu conversus vivificabis nos: et plebs tua laetabitur in te.
7 Бизгә өзгәрмәс муһәббитиңни көрсәткәйсән, и Пәрвәрдигар, Бизгә ниҗатлиғиңни ата қилғайсән!
Ostende nobis Domine misericordiam tuam: et salutare tuum da nobis.
8 Тәңри Пәрвәрдигарниң немиләрни дәйдиғанлиғиға қулақ салай; Чүнки У Өз хәлқигә, Өз мөмин бәндилиригә аман-хатирҗәмликни сөзләйду; Улар йәнә һамақәтликкә қайтмисун!
Audiam quid loquatur in me Dominus Deus: quoniam loquetur pacem in plebem suam. Et super sanctos suos: et in eos, qui convertuntur ad cor.
9 Зиминимизда шан-шөһрәтниң туруши үчүн, Дәрһәқиқәт, Униңдин әйминидиғанларға Униң ниҗатлиғи йеқиндур;
Verumtamen prope timentes eum salutare ipsius: ut inhabitet gloria in terra nostra.
10 Өзгәрмәс муһәббәт вә һәқиқәт өз ара көрүшти; Һәққанийәт вә аман-хатирҗәмлик бир-бирини сөйүшти;
Misericordia, et veritas obviaverunt sibi: iustitia, et pax osculatae sunt.
11 Һәқиқәт йәрдин үнүп чиқмақта, Һәққанийәт әршләрдин қарайду.
Veritas de terra orta est: et iustitia de caelo prospexit.
12 Пәрвәрдигар бәрикәт бериду, Зиминимиз һосулини бериду;
Etenim Dominus dabit benignitatem: et terra nostra dabit fructum suum.
13 Һәққанийәт Униң алдида маңиду, Униң қәдәмлиригә йол һазирлайду!
Iustitia ante eum ambulabit: et ponet in via gressus suos.
