Зәбур 83
1 Асафниң күй-нахшиси: — И Худа, үн чиқармай турувалма, Җим турувалма, сүкүт қилип турувалма, и Тәңрим!
Боже! Немој замукнути, немој ћутати, нити почивај, Боже!
2 Чүнки мана, Сениң дүшмәнлириң давраң қилмақта, Саңа өчмәнләр баш көтәрмәктә.
Јер ево непријатељи Твоји узавреше, и који Те ненавиде, подигоше главу.
3 Улар қувлуқ билән Сениң хәлқиңгә сүйқәст қилиду, Сениң һимайә қилип қәдирлигәнлириң билән қаршилишишни мәслиһәтлишиду.
По народ Твој зло наумише, и договарају се на изабране Твоје.
4 Улар: — «Жүрүңлар, уларни милләт қатаридин йоқ қилайли! Исраилниң нами иккинчи тилға елинмисун!» — демәктә.
Рекоше: Ходите да их истребимо између народа да се више не спомиње име Израиљево.
5 Улар һәмнәпәс, һәмдил мәслиһәтләшти; Улар Саңа қарши иттипақ түзди.
Сложно присташе и супрот Теби веру ухватише:
6 Мана, Едом вә Исмаилларниң чедирлири, Моаб һәм Һагрийлар;
Насеља Едомова и Исмаиловци, Моав и Агарени,
7 Гәбал, Аммон, вә Амаләк; Филистийә һәмдә Тур аһалилири,
Гевал и Амон и Амалик, Филистеји с Тирцима;
8 Асурийәму уларға қошулди; Улар Лут оғуллириға яр-йөләк болуп кәлгән. (Селаһ)
И Асур удружи се с њима; постадоше мишица синовима Лотовим.
9 Сән Кишон дәриясида Мидиянийларға, Сисераға вә Ябинға қандақ тақабил турған болсаң, Уларғиму шундақ қилғайсән;
Учини им онако као Мадијану, као Сисари, као Јавину на потоку Кисону.
10 Булар Ән-Дор йезисида қирилған еди, Йәр үчүн тизәк-оғутқа айланған еди.
Који су истребљени у Аендору, нагнојише собом земљу.
11 Уларниң әмирлирини Орәб вә Зеәбкә, Уларниң даһийлирини Зәбаһ һәм Залмуннаға охшаш қилғайсән;
Уради с њима, с кнезовима њиховим, као с Оривом и Зивом, и са свима главарима њиховим као са Зевејем и Салманом.
12 Чүнки улар: «Худаниң чимән-яйлақлирини өзимизгә мүлүк қиливалайли!» — дәп ейтқан.
Јер говоре: Освојимо насеља Божија.
13 И Худайим, уларни домилинидиған қамғақтәк, Шамалда учурулған саман кәби сорувәткәйсән.
Боже мој! Заповеди нека буду као прах, као песак пред ветром.
14 От орманлиққа туташқанға охшаш, Ялқун тағларни көйдүргәнгә охшаш,
Као што огањ сажиже шуму, и као пламен што запаљује горе,
15 Сән йәнә уларни бориниң билән қоғлиғайсән, Қара қуюниң билән вәһимигә салғайсән;
Тако их погнај буром својом и вихором својим смети их.
16 Уларниң Сениң намиңни издиши үчүн, Уларниң йүзлирини шәрм-һая билән чөмдүргәйсән, и Пәрвәрдигар!
Покриј лице њихово срамотом, да би тражили име Твоје, Господе!
17 Улар номустин әбәдий шәрмәндә болсун, Җаһанға рәсва болуп йоқитилсун.
Нека се стиде и сраме довека, нека се смету и изгину!
18 Улар билсунки, Намиң Пәрвәрдигар болған Сәнла пүткүл җаһандики Әң Алий Болғучидурсән.
И нека знају да си Ти, коме је име Господ, једини највиши над свом земљом.
