Зәбур 83
1 Асафниң күй-нахшиси: — И Худа, үн чиқармай турувалма, Җим турувалма, сүкүт қилип турувалма, и Тәңрим!
A Song, a Melody of Asaph. O God, Do not keep quiet, Do not hold thy peace, Neither be thou still, O GOD!
2 Чүнки мана, Сениң дүшмәнлириң давраң қилмақта, Саңа өчмәнләр баш көтәрмәктә.
For lo! thine enemies, are tumultuous, And, they who hate thee, have lifted up the head;
3 Улар қувлуқ билән Сениң хәлқиңгә сүйқәст қилиду, Сениң һимайә қилип қәдирлигәнлириң билән қаршилишишни мәслиһәтлишиду.
Against thy people, they craftily devise a secret plot, And conspire against thy treasured ones.
4 Улар: — «Жүрүңлар, уларни милләт қатаридин йоқ қилайли! Исраилниң нами иккинчи тилға елинмисун!» — демәктә.
They have said—Come, and let us wipe them out from being a nation, That the name of Israel may be remembered no more.
5 Улар һәмнәпәс, һәмдил мәслиһәтләшти; Улар Саңа қарши иттипақ түзди.
For they have taken counsel with one heart, Against thee—a covenant, would they solemnize—
6 Мана, Едом вә Исмаилларниң чедирлири, Моаб һәм Һагрийлар;
The tents of Edom, and the Ishmaelites, of Moab and the Hagarenes;
7 Гәбал, Аммон, вә Амаләк; Филистийә һәмдә Тур аһалилири,
Gebal and Ammon, and Amalek, The Philistines, with the dwellers in Tyre;
8 Асурийәму уларға қошулди; Улар Лут оғуллириға яр-йөләк болуп кәлгән. (Селаһ)
Even Assyria hath joined herself with them, They have become an arm to the sons of Lot. (Selah)
9 Сән Кишон дәриясида Мидиянийларға, Сисераға вә Ябинға қандақ тақабил турған болсаң, Уларғиму шундақ қилғайсән;
Make them like Midian, like Sisera, like Jabin, by the torrent of Kishon;
10 Булар Ән-Дор йезисида қирилған еди, Йәр үчүн тизәк-оғутқа айланған еди.
They perished at En-dor, They become manure for the soil!
11 Уларниң әмирлирини Орәб вә Зеәбкә, Уларниң даһийлирини Зәбаһ һәм Залмуннаға охшаш қилғайсән;
Make them—their nobles—like Oreb and like Zeeb, And, like Zebah and like Zalmunna, all their princes:
12 Чүнки улар: «Худаниң чимән-яйлақлирини өзимизгә мүлүк қиливалайли!» — дәп ейтқан.
Who said—Let us take a possession for ourselves, The pastures of God!
13 И Худайим, уларни домилинидиған қамғақтәк, Шамалда учурулған саман кәби сорувәткәйсән.
O my God, make them, As whirling [dust], As chaff before a wind;
14 От орманлиққа туташқанға охшаш, Ялқун тағларни көйдүргәнгә охшаш,
As a fire burneth a forest, —And as a flame setteth mountains ablaze,
15 Сән йәнә уларни бориниң билән қоғлиғайсән, Қара қуюниң билән вәһимигә салғайсән;
So, wilt thou pursue them with thy tempest, —And, with thy storm-wind, wilt terrify them:
16 Уларниң Сениң намиңни издиши үчүн, Уларниң йүзлирини шәрм-һая билән чөмдүргәйсән, и Пәрвәрдигар!
Fill thou their faces with dishonour, That men may seek thy Name, O Yahweh;
17 Улар номустин әбәдий шәрмәндә болсун, Җаһанға рәсва болуп йоқитилсун.
Let them turn pale, and be terrified to futurity, Yea let them blush, and perish:
18 Улар билсунки, Намиң Пәрвәрдигар болған Сәнла пүткүл җаһандики Әң Алий Болғучидурсән.
That men may know that, thou, Whose Name alone is Yahweh, Art Most High over all the earth.
