Зәбур 79
1 Асаф язған күй: — И Худа, әлләр Өз мирасиңға бөсүп кирди; Улар Сениң муқәддәс ибадәтханаңни булғиди; Йерусалимни дога-дога харабиләргә айландурди.
Ko e Saame ʻa ʻAsafi. ʻE ʻOtua, kuo hoko ʻae hiteni ki ho tofiʻa; kuo nau fakaʻuliʻi ho faletapu māʻoniʻoni; kuo nau fakalala ʻa Selūsalema ke tafungofunga ia.
2 Улар қуллириңниң җәсәтлирини асмандики учар-қанатларға йәм қилип, Мөмин бәндилириңниң әтлирини даладики һайванатларға ташлап бәрди.
Kuo nau ʻange ʻae sino mate ʻo hoʻo kau tamaioʻeiki ko e meʻakai ki he manupuna ʻoe langi, mo e kakano ʻo hoʻo kakai māʻoniʻoni ki he fanga manu ʻoe fonua.
3 Улар хәлқиңниң қанлирини Йерусалим әтрапида судәк аққузди, Җәсәтлирини көмгили бирәр адәмму қалдурмиди.
Kuo nau lilingi honau toto ʻo hangē ko e vai ʻo takatakai ʻi Selūsalema; pea naʻe ʻikai ha niʻihi ke tanu ʻakinautolu.
4 Хошнилиримиз алдида рәсваға қалдуқ, Әтрапимиздикиләргә мәсқирә вә мазақ объекти болдуқ.
Kuo mau hoko ko e manukiʻanga ʻo homau ngaahi kaungāʻapi, ko e meʻa manuki mo e taukaeʻanga ʻokinautolu ʻoku nofo takatakai ʻiate kimautolu.
5 Қачанғичә, и Пәрвәрдигар? Сән мәңгүгә ғәзәплинәмсән? Сениң жүригиң от болуп өртиниверәмду?
ʻE Sihova, ʻe fēfē hono fuoloa? Te ke houhau ʻo taʻengata? pea vela ho fuaʻa ʻo hangē ko e afi?
6 Қәһриңни Сени тонумиған әлләр үстигә, Намиңни билмигән падишалиқлар үстигә төккәйсән!
Ke ke lilingi ho houhau ki he hiteni ʻoku teʻeki ai ʻilo koe, pea mo e ngaahi puleʻanga ʻoku teʻeki ai ui ki ho huafa.
7 Чүнки улар Яқупни ялмап, Униң маканини харабиликкә айландурувәтти.
He kuo nau kai ʻo ʻosi ʻa Sēkope, ʻo maumauʻi ke lala hono nofoʻanga.
8 Ата-бовилиримизниң қәбиһликлирини бизгә һесаплимиғайсән; Рәһимдиллиқлириң бизниң йенимизға чапсан кәлгәй! Чүнки биз интайин пәс әһвалға чүшүрүлдуқ.
ʻoua naʻa ke fakamanatu kiate kimautolu ʻemau ngaahi muʻaki hia: tuku ke tokoni vave ʻakimautolu ʻe hoʻo ʻaloʻofa ongongofua: he kuo ʻohifo ki lalo ʻaupito ʻakimautolu.
9 Өз намиңниң шөһрити үчүн бизгә ярдәм қилғайсән, и ниҗатлиғимизниң Худаси, Намиң үчүн бизни қутқузғайсән, гуналиримизни кафарәт қилип кәчүргәйсән;
ʻE ʻOtua ko homau fakamoʻui, ke ke tokoni ʻakimautolu, koeʻuhi ko e ongoongolelei ʻo ho huafa: pea fakahaofi ʻakimautolu, ʻo fakamaʻa ke ʻosi ʻemau ngaahi angahala, koeʻuhi ko ho huafa.
10 Әлләр немишкә: «Уларниң Худаси қәйәрдә?» дәп мазақ қилишиду? Қуллириң төккән қан қәрзиниң һесави әлләр арисида, көз алдимизда қилинсун.
Koeʻumaʻā ʻae lea pehē mai ʻe he hiteni, “Ko e fē honau ʻOtua?” Tuku ke ʻilo ia ʻi he lotolotonga ʻoe hiteni ʻi homau ʻao ʻi he totongi ʻoe toto ʻo hoʻo kau tamaioʻeiki ʻaia kuo huaʻi.
11 Әсирләрниң аһ-зарлири алдиңға кәлгәй; Билигиңниң улуқлуғи билән, өлүмгә буйрулғанларни сақлиғайсән.
Tuku ke aʻu ki ho ʻao ʻae ngaahi mafulu ʻae kau nofo pōpula; ke ke fakamoʻui ʻakinautolu kuo tuʻutuʻuni ke mate ʻo fakatatau mo hono lahi ʻo hoʻo māfimafi.
12 И Рәб, ят хошнилиримизниң Саңа қилған зор һақаритини йәттә һәссә қошуп өзлиригә, Йәни уларниң ичи-бағриға қайтурғайсән;
ʻE ʻEiki, ke ke ʻange ke liunga fitu ki he fatafata ʻo homau kaungāʻapi ʻenau lauʻikovi, ʻaia naʻa nau lauʻikoviʻi ʻaki koe.
13 Шундақ қилип, Сениң хәлқиң — Өзүң баққан қойлириң болған бизләр, Саңа мәңгүгә тәшәккүрләр ейтимиз, Әвлаттин әвлатқичә Сениң мәдһийилириңни аян қилимиз.
Pea ko kimautolu ko ho kakai mo e fanga sipi ʻo hoʻo ngoue, temau ʻatu ʻae fakafetaʻi kiate koe ʻo taʻengata: temau fakahā atu ho ongoongolelei ki he toʻutangata kotoa pē.
