Зәбур 78

1 Асаф язған «Масқил»: — И Мениң хәлқим, тәлимимни аңлаңлар, Ағзимдики сөзләргә қулақ селиңлар.

アサフの教訓のうた わが民よわが教訓をきき、わが口のことばになんぢらの耳をかたぶけよ

2 Мән ағзимни бир тәмсил билән ачимән, Қедимки тепишмақларни елан қилимән.

われ口をひらきて譬喩をまうけ いにしへの玄幽なる語をかたりいでん

3 Биз буларни аңлиған, билгән, Ата-бовилиримиз уларни бизгә ейтип бәргән.

是われらが曩にききしところ知しところ又われらが列祖のかたりつたへし所なり

4 Биз буларни уларниң әвлатлиридин йошурмаймиз, Келидиған дәвиргә Пәрвәрдигарниң мәдһийилирини, Униң күч-қудритини, Униң қилған карамәт ишлирини баян қилимиз.

われら之をその子孫にかくさずヱホバのもろもろの頌美と能力とそのなしたまへる奇しき事跡とをきたらんとする世につげん

5 Чүнки У Яқупта бир агаһ-гувани бекиткән, Исраилда бир қанунни орнатқан; У ата-бовилиримизға буларни өз пәрзәнтлиригә үгитишни буйруған;

そはヱホバ證詞をヤコブのうちにたて律法をイスラエルのうちに定めてその子孫にしらすべきことをわれらの列祖におほせたまひたればなり

6 Шундақ қилип келәр дәвир, Йәни туғулидиған балиларму буларни билсун, Уларму орнидин туруп өз балилириға буларни үгәтсун;

これ來らんとする代のちに生るる子孫がこれを知みづから起りてそのまた子孫につたへ

7 Пәрзәнтлири үмүтини Худаға бағлисун, Тәңриниң қилғанлирини унтумисун, Бәлки Униң әмирлиригә кирсун;

かれらをして神によりたのみ神のみわざを忘れずその誡命をまもらしめん爲なり

8 Улар ата-бовилириға охшимисун дәп, Йәни җаһил һәм асий бир дәвир, Өз қәлбини дурус қилмиған, Роһи Тәңригә вапалиқта турмиған бир дәвиргә охшимисун дәп, У шундақ [буйруғандур].

またその列祖のごとく頑固にしてそむくものの類となり そのこころ修まらず そのたましひ神に忠ならざる類とならざらん爲なり

9 Мана Әфраимниң әвлатлири, Қуралланған оқячилар болсиму, Җәң күнидә сәптин янди.

エフライムのこらは武具ととのへ弓をたづさへしに戦ひの日にうしろをそむけたり

10 Улар Худаниң әһдисини тутмиди, Бәлки Униң Тәврат-қанунида меңишни рәт қилди.

かれら神のちかひをまもらず そのおきてを履ことをいなみ

11 Улар Униң қилғанлирини, Өзлиригә көрсәткән карамәтлирини унтуди.

ヱホバのなしたまへることとかれらに示したまへる奇しき事跡とをわすれたり

12 У Мисирниң зиминида, Зоанниң даласида, Уларниң ата-бовилириниң көз алдида мөҗизиләрни көрсәткән еди;

神はエジプトの國にてゾアンの野にて妙なる事をかれらの列祖のまへになしたまへり

13 У деңизни бөлүветип, Уларни оттурисидин өткүзгән; Суларни дога-дога қилип тиклиди.

すなはち海をさきてかれらを過ぎしめ水をつみて堆かくしたまへり

14 У күндүздә булут билән, Кечидә от нури билән уларни йетәклиди.

ひるは雲をもてかれらをみちびき夜はよもすがら火の光をもてこれを導きたまへり

15 Чөл-баяванда ташларни йеривәтти, Чоңқур сурлардин урғуп чиққандәк ичимликни мол қилди;

神はあれのにて磐をさき大なる淵より汲がごとくにかれらに飮しめ

16 У хада таштин өстәң-еқинларни һасил қилди, Суни дәриялардәк аққузди.

また磐より流をひきて河のごとくに水をながれしめたまへり

17 Бирақ улар йәнә Униң алдида гуна қиливәрди, Чөлдә Һәммидин Алий Болғучиға асийлиқ қилди.

然るにかれら尚たえまなく罪ををかして神にさからひ荒野にて至上者にそむき

18 Улар көңлидә Тәңрини синиди, Нәпсини қандурушқа йемәкликни тәләп қилди.

またおのが慾のために食をもとめてその心のうちに神をこころみたり

19 Улар Худани һақарәтләп: — «Тәңри чөл-дәшттә дәстихан салаламду?

然のみならずかれらは神にさからひていへり 神は荒野にて筵をまうけたまふを得んや

20 Мана У қорам ташни урувиди, Сулар урғуп, Еқинлар булақтәк тешип чиқти; Әнди У бизгә нанму берәләмду? Өз хәлқини гөш билән тәминләләмду?» — дейишти.

みよ神いはを撃たまへば水ほどばしりいで流あぶれたり 糧をもあたへたまふを得んや神はその民のために肉をそなへたまはんやと

21 Шуниң билән Пәрвәрдигар аңлап, ғәзәпләнди; Яқупқа от туташти, Исраилға аччиғи көтирилди;

この故にヱホバこれを聞ていきどほりたまひき 火はヤコブにむかひてもえあがり怒はイスラエルにむかひて立騰れり

22 Чүнки улар Худаға ишәнмиди, Униң ниҗатлиғиға улар таянмиди,

こはかれら神を信ぜずその救にたのまざりし故なり

23 У әрштин булутларни буйруп, Асман дәрвазилирини ачқан еди;

されどなほ神はうへなる雲に命じて天の戸をひらき

24 У улар үстигә «манна»ни яғдуруп, Уларға әрштики ашлиқни бәргән еди;

25 Шуниң билән инсанлар күч егилириниң ненини йегән еди; У уларға қанғичә озуқни әвәткән еди.

人みな勇士の糧をくらへり 神はかれらに食物をおくりて飽足らしめたまふ

26 Әнди У асманда шәриқ шамили чиқирип, Күчи билән җәнуп шамилиниму елип кәлди;

神は天に東風をふかせ大能もて南の風をみちびきたまへり

27 У гөшни чаң-тозандәк улар үстигә чүшүрди, Деңизлар саһилидики қумлардәк учар-қанатларни яғдурди.

神はかれらのうへに塵のごとく肉をふらせ海の沙のごとく翼ある鳥をふらせて

28 У буларни уларниң баргаһиниң оттурисиға, Чедирлириниң әтрапиға чүшүрди.

その營のなかその住所のまはりに落したまへり

29 Улар болушичә йәп тоюшти, Чүнки уларниң нәпси тартқинини [Худа] уларға кәлтүргән еди.

斯てかれらは食ひて飽たりぬ神はこれにその欲みしものを與へたまへり

30 Лекин улар нәпси тартқинидин техи зерикмәйла, Гөшни еғизлирида техи чайнаватқинидила,

かれらが未だその慾をはなれず食物のなほ口のうちにあるほどに

31 Худаниң ғәзиви уларға қарита қозғалди; У улардин әң қамәтликлирини қиривәтти, Исраилниң сәрхил яшлирини йәргә урувәтти.

神のいかり既かれらに對ひてたちのぼり彼等のうちにて最もこえたる者をころしイスラエルのわかき男をうちたふしたまへり

32 Мана, шундақ болсиму, Улар йәнила давамлиқ гуна қиливәрди, Униң мөҗизилиригә техичила ишәнмиди;

これらの事ありしかど彼等はなほ罪ををかしてその奇しきみわざを信ぜざりしかば

33 Шуңа У уларниң күнлирини беһудиликтә, Жиллирини дәккә-дүккилик ичидә түгәткүзди.

神はかれらの日を空しくすぐさせ その年をおそれつつ過させたまへり

34 У уларни өлтүргили турғанда, Андин улар Уни издиди; Улар йолидин йенип, интилип Тәңрини издиди;

彼等のうへにマナをふらせて食はしめ天の穀物をあたへたまへり 神かれらを殺したまへる時かれら神をたづね歸りきたりて懇ろに神をもとめたり

35 Улар Худаниң уларниң уюлтеши екәнлигини, Һәммидин Алий Болғучи Тәңриниң уларниң һәмҗәмәт-қутқузғучиси екәнлигини есигә кәлтүрди.

かくて神はおのれの磐いとたかき神はおのれの贖主なることをおもひいでたり

36 Бирақ улар ағзи билән Униңға хушамәт қилди, Тили билән Униңға ялған сөз қилди;

然はあれど彼等はただその口をもて神にへつらひその舌をもて神にいつはりをいひたりしのみ

37 Чүнки уларниң көңли Униңға садиқ болмиди, Улар Униң әһдисини чиң тутмиди.

そはかれらのこころは神にむかひて堅からず その契約をまもるに忠信ならざりき

38 Бирақ У йәнила рәһимдил еди; Қәбиһлигини кәчүрүп, уларни йоқатмиди; У қайта-қайта Өз ғәзивидин янди, У қәһрини қозғиғини билән һәммини төкмиди.

されど神はあはれみに充たまへばかれらの不義をゆるして亡したまはず屡ばそのみいかりを轉してことごとくは忿恚をふりおこし給はざりき

39 У уларниң пәқәт әт егилири, Кәтсә қайтип кәлмәс бир нәпәс екәнлигини яд әтти.

又かれがただ肉にして過去ばふたたび歸りこぬ風なるをおもひいで給へり

40 Улар чөл-дәшттә шунчә көп қетим Униң аччиғини кәлтүрди. Шунчә көп қетим баяванда көңлигә азар бәрди!

かれらは野にて神にそむき荒野にて神をうれへしめしこと幾次ぞや

41 Бәрһәқ, улар қайтидин йолдин чәтнәп Тәңрини синиди, Исраилдики Муқәддәс Болғучиниң жүригини зедә қилди.

かれらかへすがへす神をこころみイスラエルの聖者をはづかしめたり

42 Улар Униң қолини [әслимиди]; Уларни зомигәрниң чаңгилидин һөрлүккә қутқузған күнини, Қандақ қилип Мисирда карамәтләрни яритип, Зоан даласида мөҗизиләрни көрсәткинини есидин чиқарди.

かれらは神の手をも敵より贖ひたまひし日をもおもひいでざりき

43

神はそのもろもろの豫兆をエジプトにあらはしその奇しき事をゾアンの野にあらはし

44 У [Мисирлиқларниң] дәриялирини, еқинлирини қанға айландуруп, Уларни ичәлмәс қилип қойди;

かれらの河を血にかはらせてその流を飮あたはざらしめ

45 Уларниң арисиға нәштәрлик чивинларни топ-топи билән әвәтти, Һалак қилар пақиларни маңдурди;

また蝿の群をおくりてかれらをくはしめ蛙をおくりてかれらを亡させたまへり

46 Уларниң зираәтлирини кепинәк қурутлириға тутуп берип, Мәһсулатлирини чекәткиләргә бәрди;

神はかれらの田産を蟊賊にわたし かれらの勤労を蝗にあたへたまへり

47 Үзүм таллирини мөлдүр билән урдуруп, Әнҗирлирини қирав билән үшшүтивәтти.

神は雹をもてかれらの葡萄の樹をからし霜をもてかれらの桑の樹をからし

48 У калилирини мөлдүргә соқтуруп, Маллирини чақмақ отлирида [көйдүривәтти].

その家畜をへうにわたしその群をもゆる閃電にわたし

49 У уларға ғәзивиниң дәһшәтлигини — Қәһрини, аччиғини һәм еғир күлпәтләрни, Балаю-апәт елип келидиған бир түркүм пәриштиләрниму чүшүрди.

かれらの上にはげしき怒といきどほりと怨恨となやみと禍害のつかひの群とをなげいだし給へり

50 У Өз ғәзиви үчүн бир йолни түзләп қойди; Уларниң җенини өлүмдин айимай, Бәлки һаятини вабаға тапшурди;

神はその怒をもらす道をまうけ かれらのたましひを死よりまぬかれしめず そのいのちを疫病にわたし

51 У Мисирда барлиқ тунҗа туғулған балиларни, Һамниң чедирлирида уларниң ғурури болған тунҗа оғул балилирини қиривәтти.

エジプトにてすべての初子をうちハムの幕屋にてかれらの力の始をうちたまへり

52 У падичидәк Өз хәлқини Мисирдин сәпәргә атландуруп, Чөл-баявандин уларни қой падисидәк башлап маңди;

されどおのれの民を羊のごとくに引いだし かれらを曠野にてけだものの群のごとくにみちびき

53 Уларни аман-есән йетәклигәчкә, Улар қорқунучтин халий болуп маңди; Дүшмәнлирини болса, деңиз жутуп кәтти.

かれらをともなひておそれなく安けからしめ給へり されど海はかれらの仇をおほへり

54 У уларни Өз муқәддәс зимининиң чегарасиға, Оң қоли егиливалған бу тағлиққа елип кәлди.

神はその聖所のさかひ その右の手にて購たまへるこの山に彼らを携へたまへり

55 У әлләрни уларниң алдидин қоғливетип, Зимин үстигә тана тартқузуп өлчәп, уларға тәқсим қилди; Исраил қәбилилирини уларниң чедирлириға олтирақлаштурди.

又かれらの前にてもろもろの國人をおもひいだし準縄をもちゐ その地をわかちて嗣業となし イスラエルの族をかれらの幕屋にすまはせたまへり

56 Бирақ улар Худани, Һәммидин Алий Болғучини синап аччиқландурди, Униң тапшурған гува-агаһлирини тутмиди;

然はあれど彼等はいとたかき神をこころみ之にそむきてそのもろもろの證詞をまもらず

57 Бәлки ата-бовлиридәк йолдин тейип асийлиқ қилди, Хаин оқядәк қейип кәтти.

叛きしりぞきてその列祖の如く眞實をうしなひ くるへる弓のごとくひるがへりて逸ゆけり

58 Улар егизликтә қурған ибадәтгаһлар билән Униң ғәзивини қозғиди, Ойма бутлири билән Униң жүригини өртиди.

高處をまうけて神のいきどほりをひき刻める像にて神の嫉妬をおこしたり

59 Худа уларни аңлап ғәзәпләнди, Исраилдин интайин йиргәнди.

神ききたまひて甚だしくいかり大にイスラエルを憎みたまひしかば

60 У Шилоһдики маканини, Йәни У инсан арисида турған чедирни ташлап кәтти,

人々の間におきたまひし幕屋なるシロのあげばりを棄さり

61 Өзиниң қудрәт бәлгүсини булап кетишкә, Шан-шәривини ишғалийәтчиләрниң қолиға бәрди;

その力をとりことならしめ その榮光を敵の手にわたし

62 Өз хәлқини қиличқа тапшурди, Өзиниң мираси болғанлардин интайин ғәзәпләнди.

その民を劍にあたへ その嗣業にむかひて甚だしく怒りたまへり

63 От уларниң жигитлирини ялмиди, Қизлири той нахшилирида махталмайтти.

火はかれらのわかき男をやきつくし かれらの處女はその婚姻の歌によりて譽らるることなく

64 Уларниң каһинлири қилич астида жиқилди, Лекин тул хотунлири һаза тутмиди.

かれらの祭司はつるぎにて仆れ かれらの寡婦は喪のなげきだにせざりき

65 Андин Рәб бириси уйқидин ойғандәк ойғанди, Шараптин җасарәтләнгән палвандәк товлиди.

斯るときに主はねぶりし者のさめしごとく勇士の洒によりてさけぶがごとく目さめたまひて

66 У рәқиплирини уруп чекиндүрүп, Уларни түгимәс рәсваға қалдурди.

その敵をうちしりぞけ とこしへの辱をかれらに負せたまへり

67 Йүсүпниң чедирини шаллап, рәт қилди; Әфраим қәбилисини таллимиди;

またヨセフの幕屋をいなみエフライムの族をえらばず

68 Бәлки Йәһуда қәбилисини, Яхши көргән Зион теғини таллиди.

ユダの族そのいつくしみたまふシオンの山をえらびたまへり

69 [Шу йәрдә] муқәддәс җайини тағ чоққилиридәк, Йәр-зиминни әбәдий орнатқандәк мәзмут бена қилди;

その聖所を山のごとく永遠にさだめたまへる地のごとくに立たまへり

70 У Өз қули Давутни таллап, Уни қой қотанлиридин чақиривалди;

またその僕ダビデをえらびて羊の牢のなかよりとり

71 Қозилирини емитидиған сағлиқларни әгишип беқиштин айрип, Уни Өз хәлқи Яқупни, мираси болған Исраилни беқишқа чиқарди.

乳をあたふる牝羊にしたがひゆく勤のうちより携へきたりてその民ヤコブその嗣業イスラエルを牧はせたまへり

72 Давут уларни қәлбидики дуруслуғи билән бақти, Қолиниң әпчиллиги билән уларни йетәклиди.

斯てダビデはそのこころの完全にしたがひてかれらを牧ひ その手のたくみをもて之をみちびけり