Зәбур 78
1 Асаф язған «Масқил»: — И Мениң хәлқим, тәлимимни аңлаңлар, Ағзимдики сөзләргә қулақ селиңлар.
Maschil of Asaph. Give ear, O my people, to my law; incline your ears to the words of my mouth.
2 Мән ағзимни бир тәмсил билән ачимән, Қедимки тепишмақларни елан қилимән.
I will open my mouth in a parable; I will utter dark sayings of old:
3 Биз буларни аңлиған, билгән, Ата-бовилиримиз уларни бизгә ейтип бәргән.
Which we have heard and known, and our fathers have told us.
4 Биз буларни уларниң әвлатлиридин йошурмаймиз, Келидиған дәвиргә Пәрвәрдигарниң мәдһийилирини, Униң күч-қудритини, Униң қилған карамәт ишлирини баян қилимиз.
We will not hide them from their children, telling to the generation to come the praises of the LORD, and his strength, and his wondrous works that he hath done.
5 Чүнки У Яқупта бир агаһ-гувани бекиткән, Исраилда бир қанунни орнатқан; У ата-бовилиримизға буларни өз пәрзәнтлиригә үгитишни буйруған;
For he established a testimony in Jacob, and appointed a law in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children:
6 Шундақ қилип келәр дәвир, Йәни туғулидиған балиларму буларни билсун, Уларму орнидин туруп өз балилириға буларни үгәтсун;
That the generation to come might know [them], even the children which should be born; who should arise and tell [them] to their children:
7 Пәрзәнтлири үмүтини Худаға бағлисун, Тәңриниң қилғанлирини унтумисун, Бәлки Униң әмирлиригә кирсун;
That they might set their hope in God, and not forget the works of God, but keep his commandments:
8 Улар ата-бовилириға охшимисун дәп, Йәни җаһил һәм асий бир дәвир, Өз қәлбини дурус қилмиған, Роһи Тәңригә вапалиқта турмиған бир дәвиргә охшимисун дәп, У шундақ [буйруғандур].
And might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation; a generation that set not their heart aright, and whose spirit was not stedfast with God.
9 Мана Әфраимниң әвлатлири, Қуралланған оқячилар болсиму, Җәң күнидә сәптин янди.
The children of Ephraim, being armed and carrying bows, turned back in the day of battle.
10 Улар Худаниң әһдисини тутмиди, Бәлки Униң Тәврат-қанунида меңишни рәт қилди.
They kept not the covenant of God, and refused to walk in his law;
11 Улар Униң қилғанлирини, Өзлиригә көрсәткән карамәтлирини унтуди.
And they forgat his doings, and his wondrous works that he had shewed them.
12 У Мисирниң зиминида, Зоанниң даласида, Уларниң ата-бовилириниң көз алдида мөҗизиләрни көрсәткән еди;
Marvelous things did he in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Zoan.
13 У деңизни бөлүветип, Уларни оттурисидин өткүзгән; Суларни дога-дога қилип тиклиди.
He clave the sea, and caused them to pass through; and he made the waters to stand as an heap.
14 У күндүздә булут билән, Кечидә от нури билән уларни йетәклиди.
In the day-time also he led them with a cloud, and all the night with a light of fire.
15 Чөл-баяванда ташларни йеривәтти, Чоңқур сурлардин урғуп чиққандәк ичимликни мол қилди;
He clave rocks in the wilderness, and gave them drink abundantly as out of the depths.
16 У хада таштин өстәң-еқинларни һасил қилди, Суни дәриялардәк аққузди.
He brought streams also out of the rock, and caused waters to run down like rivers.
17 Бирақ улар йәнә Униң алдида гуна қиливәрди, Чөлдә Һәммидин Алий Болғучиға асийлиқ қилди.
Yet went they on still to sin against him, to rebel against the Most High in the desert.
18 Улар көңлидә Тәңрини синиди, Нәпсини қандурушқа йемәкликни тәләп қилди.
And they tempted God in their heart by asking meat for their lust.
19 Улар Худани һақарәтләп: — «Тәңри чөл-дәшттә дәстихан салаламду?
Yea, they spake against God; they said, Can God prepare a table in the wilderness?
20 Мана У қорам ташни урувиди, Сулар урғуп, Еқинлар булақтәк тешип чиқти; Әнди У бизгә нанму берәләмду? Өз хәлқини гөш билән тәминләләмду?» — дейишти.
Behold, he smote the rock, that waters gushed out, and streams overflowed; can he give bread also? will he provide flesh for his people?
21 Шуниң билән Пәрвәрдигар аңлап, ғәзәпләнди; Яқупқа от туташти, Исраилға аччиғи көтирилди;
Therefore the LORD heard, and was wroth: and a fire was kindled against Jacob, and anger also went up against Israel;
22 Чүнки улар Худаға ишәнмиди, Униң ниҗатлиғиға улар таянмиди,
Because they believed not in God, and trusted not in his salvation.
23 У әрштин булутларни буйруп, Асман дәрвазилирини ачқан еди;
Yet he commanded the skies above, and opened the doors of heaven;
24 У улар үстигә «манна»ни яғдуруп, Уларға әрштики ашлиқни бәргән еди;
And he rained down manna upon them to eat, and gave them of the corn of heaven.
25 Шуниң билән инсанлар күч егилириниң ненини йегән еди; У уларға қанғичә озуқни әвәткән еди.
Man did eat the bread of the mighty: he sent them meat to the full.
26 Әнди У асманда шәриқ шамили чиқирип, Күчи билән җәнуп шамилиниму елип кәлди;
He caused the east wind to blow in the heaven: and by his power he guided the south wind.
27 У гөшни чаң-тозандәк улар үстигә чүшүрди, Деңизлар саһилидики қумлардәк учар-қанатларни яғдурди.
He rained flesh also upon them as the dust, and winged fowl as the sand of the seas:
28 У буларни уларниң баргаһиниң оттурисиға, Чедирлириниң әтрапиға чүшүрди.
And he let it fall in the midst of their camp, round about their habitations.
29 Улар болушичә йәп тоюшти, Чүнки уларниң нәпси тартқинини [Худа] уларға кәлтүргән еди.
So they did eat, and were well filled; and he gave them that they lusted after.
30 Лекин улар нәпси тартқинидин техи зерикмәйла, Гөшни еғизлирида техи чайнаватқинидила,
They were not estranged from their lust, their meat was yet in their mouths,
31 Худаниң ғәзиви уларға қарита қозғалди; У улардин әң қамәтликлирини қиривәтти, Исраилниң сәрхил яшлирини йәргә урувәтти.
When the anger of God went up against them, and slew of the fattest of them, and smote down the young men of Israel.
32 Мана, шундақ болсиму, Улар йәнила давамлиқ гуна қиливәрди, Униң мөҗизилиригә техичила ишәнмиди;
For all this they sinned still, and believed not in his wondrous works.
33 Шуңа У уларниң күнлирини беһудиликтә, Жиллирини дәккә-дүккилик ичидә түгәткүзди.
Therefore their days did he consume in vanity, and their years in terror.
34 У уларни өлтүргили турғанда, Андин улар Уни издиди; Улар йолидин йенип, интилип Тәңрини издиди;
When he slew them, then they inquired after him: and they returned and sought God early.
35 Улар Худаниң уларниң уюлтеши екәнлигини, Һәммидин Алий Болғучи Тәңриниң уларниң һәмҗәмәт-қутқузғучиси екәнлигини есигә кәлтүрди.
And they remembered that God was their rock, and the Most High God their redeemer.
36 Бирақ улар ағзи билән Униңға хушамәт қилди, Тили билән Униңға ялған сөз қилди;
But they flattered him with their mouth, and lied unto him with their tongue.
37 Чүнки уларниң көңли Униңға садиқ болмиди, Улар Униң әһдисини чиң тутмиди.
For their heart was not right with him, neither were they faithful in his covenant.
38 Бирақ У йәнила рәһимдил еди; Қәбиһлигини кәчүрүп, уларни йоқатмиди; У қайта-қайта Өз ғәзивидин янди, У қәһрини қозғиғини билән һәммини төкмиди.
But he, being full of compassion, forgave [their] iniquity, and destroyed [them] not: yea, many a time turned he his anger away, and did not stir up all his wrath.
39 У уларниң пәқәт әт егилири, Кәтсә қайтип кәлмәс бир нәпәс екәнлигини яд әтти.
And he remembered that they were but flesh; a wind that passeth away, and cometh not again.
40 Улар чөл-дәшттә шунчә көп қетим Униң аччиғини кәлтүрди. Шунчә көп қетим баяванда көңлигә азар бәрди!
How oft did they rebel against him in the wilderness, and grieve him in the desert!
41 Бәрһәқ, улар қайтидин йолдин чәтнәп Тәңрини синиди, Исраилдики Муқәддәс Болғучиниң жүригини зедә қилди.
And they turned again and tempted God, and provoked the Holy One of Israel.
42 Улар Униң қолини [әслимиди]; Уларни зомигәрниң чаңгилидин һөрлүккә қутқузған күнини, Қандақ қилип Мисирда карамәтләрни яритип, Зоан даласида мөҗизиләрни көрсәткинини есидин чиқарди.
They remembered not his hand, nor the day when he redeemed them from the adversary.
How he set his signs in Egypt, and his wonders in the field of Zoan;
44 У [Мисирлиқларниң] дәриялирини, еқинлирини қанға айландуруп, Уларни ичәлмәс қилип қойди;
And turned their rivers into blood, and their streams, that they could not drink.
45 Уларниң арисиға нәштәрлик чивинларни топ-топи билән әвәтти, Һалак қилар пақиларни маңдурди;
He sent among them swarms of flies, which devoured them; and frogs, which destroyed them.
46 Уларниң зираәтлирини кепинәк қурутлириға тутуп берип, Мәһсулатлирини чекәткиләргә бәрди;
He gave also their increase unto the caterpiller, and their labour unto the locust.
47 Үзүм таллирини мөлдүр билән урдуруп, Әнҗирлирини қирав билән үшшүтивәтти.
He destroyed their vines with hail, and their sycomore trees with frost.
48 У калилирини мөлдүргә соқтуруп, Маллирини чақмақ отлирида [көйдүривәтти].
He gave over their cattle also to the hail, and their flocks to hot thunderbolts.
49 У уларға ғәзивиниң дәһшәтлигини — Қәһрини, аччиғини һәм еғир күлпәтләрни, Балаю-апәт елип келидиған бир түркүм пәриштиләрниму чүшүрди.
He cast upon them the fierceness of his anger, wrath, and indignation, and trouble, a band of angels of evil.
50 У Өз ғәзиви үчүн бир йолни түзләп қойди; Уларниң җенини өлүмдин айимай, Бәлки һаятини вабаға тапшурди;
He made a path for his anger; he spared not their soul from death, but gave their life over to the pestilence;
51 У Мисирда барлиқ тунҗа туғулған балиларни, Һамниң чедирлирида уларниң ғурури болған тунҗа оғул балилирини қиривәтти.
And smote all the firstborn in Egypt, the chief of their strength in the tents of Ham:
52 У падичидәк Өз хәлқини Мисирдин сәпәргә атландуруп, Чөл-баявандин уларни қой падисидәк башлап маңди;
But he led forth his own people like sheep, and guided them in the wilderness like a flock.
53 Уларни аман-есән йетәклигәчкә, Улар қорқунучтин халий болуп маңди; Дүшмәнлирини болса, деңиз жутуп кәтти.
And he led them safely, so that they feared not: but the sea overwhelmed their enemies.
54 У уларни Өз муқәддәс зимининиң чегарасиға, Оң қоли егиливалған бу тағлиққа елип кәлди.
And he brought them to the border of his sanctuary, to this mountain, which his right hand had purchased.
55 У әлләрни уларниң алдидин қоғливетип, Зимин үстигә тана тартқузуп өлчәп, уларға тәқсим қилди; Исраил қәбилилирини уларниң чедирлириға олтирақлаштурди.
He drove out the nations also before them, and allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.
56 Бирақ улар Худани, Һәммидин Алий Болғучини синап аччиқландурди, Униң тапшурған гува-агаһлирини тутмиди;
Yet they tempted and rebelled against the Most High God, and kept not his testimonies;
57 Бәлки ата-бовлиридәк йолдин тейип асийлиқ қилди, Хаин оқядәк қейип кәтти.
But turned back, and dealt treacherously like their fathers: they were turned aside like a deceitful bow.
58 Улар егизликтә қурған ибадәтгаһлар билән Униң ғәзивини қозғиди, Ойма бутлири билән Униң жүригини өртиди.
For they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their graven images.
59 Худа уларни аңлап ғәзәпләнди, Исраилдин интайин йиргәнди.
When God heard [this], he was wroth, and greatly abhorred Israel:
60 У Шилоһдики маканини, Йәни У инсан арисида турған чедирни ташлап кәтти,
So that he forsook the tabernacle of Shiloh, the tent which he placed among men;
61 Өзиниң қудрәт бәлгүсини булап кетишкә, Шан-шәривини ишғалийәтчиләрниң қолиға бәрди;
And delivered his strength into captivity, and his glory into the adversary’s hand.
62 Өз хәлқини қиличқа тапшурди, Өзиниң мираси болғанлардин интайин ғәзәпләнди.
He gave his people over also unto the sword; and was wroth with his inheritance.
63 От уларниң жигитлирини ялмиди, Қизлири той нахшилирида махталмайтти.
Fire devoured their young men; and their maidens had no marriage-song.
64 Уларниң каһинлири қилич астида жиқилди, Лекин тул хотунлири һаза тутмиди.
Their priests fell by the sword; and their widows made no lamentation.
65 Андин Рәб бириси уйқидин ойғандәк ойғанди, Шараптин җасарәтләнгән палвандәк товлиди.
Then the Lord awaked as one out of sleep, like a mighty man that shouteth by reason of wine.
66 У рәқиплирини уруп чекиндүрүп, Уларни түгимәс рәсваға қалдурди.
And he smote his adversaries backward: he put them to a perpetual reproach.
67 Йүсүпниң чедирини шаллап, рәт қилди; Әфраим қәбилисини таллимиди;
Moreover he refused the tent of Joseph, and chose not the tribe of Ephraim;
68 Бәлки Йәһуда қәбилисини, Яхши көргән Зион теғини таллиди.
But chose the tribe of Judah, the mount Zion which he loved.
69 [Шу йәрдә] муқәддәс җайини тағ чоққилиридәк, Йәр-зиминни әбәдий орнатқандәк мәзмут бена қилди;
And he built his sanctuary like the heights, like the earth which he hath established for ever.
70 У Өз қули Давутни таллап, Уни қой қотанлиридин чақиривалди;
He chose David also his servant, and took him from the sheepfolds:
71 Қозилирини емитидиған сағлиқларни әгишип беқиштин айрип, Уни Өз хәлқи Яқупни, мираси болған Исраилни беқишқа чиқарди.
From following the ewes that give suck he brought him, to feed Jacob his people, and Israel his inheritance.
72 Давут уларни қәлбидики дуруслуғи билән бақти, Қолиниң әпчиллиги билән уларни йетәклиди.
So he fed them according to the integrity of his heart; and guided them by the skilfulness of his hands.
