Зәбур 78
1 Асаф язған «Масқил»: — И Мениң хәлқим, тәлимимни аңлаңлар, Ағзимдики сөзләргә қулақ селиңлар.
AN INSTRUCTION OF ASAPH. Give ear, O my people, to my law, Incline your ear to sayings of my mouth.
2 Мән ағзимни бир тәмсил билән ачимән, Қедимки тепишмақларни елан қилимән.
I open my mouth with an allegory, I bring forth hidden things of old,
3 Биз буларни аңлиған, билгән, Ата-бовилиримиз уларни бизгә ейтип бәргән.
That we have heard and know, And our fathers have recounted to us.
4 Биз буларни уларниң әвлатлиридин йошурмаймиз, Келидиған дәвиргә Пәрвәрдигарниң мәдһийилирини, Униң күч-қудритини, Униң қилған карамәт ишлирини баян қилимиз.
We do not hide from their sons, Recounting praises of YHWH to a later generation, And His strength, and His wonders that He has done.
5 Чүнки У Яқупта бир агаһ-гувани бекиткән, Исраилда бир қанунни орнатқан; У ата-бовилиримизға буларни өз пәрзәнтлиригә үгитишни буйруған;
And He raises up a testimony in Jacob, And has placed a law in Israel, That He commanded our fathers, To make them known to their sons.
6 Шундақ қилип келәр дәвир, Йәни туғулидиған балиларму буларни билсун, Уларму орнидин туруп өз балилириға буларни үгәтсун;
So that a later generation knows, Sons who are born, rise and recount to their sons,
7 Пәрзәнтлири үмүтини Худаға бағлисун, Тәңриниң қилғанлирини унтумисун, Бәлки Униң әмирлиригә кирсун;
And place their confidence in God, And do not forget the doings of God, But keep His commands.
8 Улар ата-бовилириға охшимисун дәп, Йәни җаһил һәм асий бир дәвир, Өз қәлбини дурус қилмиған, Роһи Тәңригә вапалиқта турмиған бир дәвиргә охшимисун дәп, У шундақ [буйруғандур].
And they are not like their fathers, A generation apostatizing and being rebellious, A generation—it has not prepared its heart, Nor [is] its spirit steadfast with God.
9 Мана Әфраимниң әвлатлири, Қуралланған оқячилар болсиму, Җәң күнидә сәптин янди.
Sons of Ephraim—armed bearers of bow, Have turned in a day of conflict.
10 Улар Худаниң әһдисини тутмиди, Бәлки Униң Тәврат-қанунида меңишни рәт қилди.
They have not kept the covenant of God, And they have refused to walk in His law,
11 Улар Униң қилғанлирини, Өзлиригә көрсәткән карамәтлирини унтуди.
And they forget His doings, And His wonders that He showed them.
12 У Мисирниң зиминида, Зоанниң даласида, Уларниң ата-бовилириниң көз алдида мөҗизиләрни көрсәткән еди;
He has done wonders before their fathers, In the land of Egypt—the field of Zoan.
13 У деңизни бөлүветип, Уларни оттурисидин өткүзгән; Суларни дога-дога қилип тиклиди.
He cleft a sea, and causes them to pass over, Indeed, He causes waters to stand as a heap.
14 У күндүздә булут билән, Кечидә от нури билән уларни йетәклиди.
And leads them with a cloud by day, And with a light of fire all the night.
15 Чөл-баяванда ташларни йеривәтти, Чоңқур сурлардин урғуп чиққандәк ичимликни мол қилди;
He cleaves rocks in a wilderness, And gives drink—as the great deep.
16 У хада таштин өстәң-еқинларни һасил қилди, Суни дәриялардәк аққузди.
And brings out streams from a rock, And causes waters to come down as rivers.
17 Бирақ улар йәнә Униң алдида гуна қиливәрди, Чөлдә Һәммидин Алий Болғучиға асийлиқ қилди.
And they still add to sin against Him, To provoke the Most High in the dry place.
18 Улар көңлидә Тәңрини синиди, Нәпсини қандурушқа йемәкликни тәләп қилди.
And they try God in their heart, To ask food for their lust.
19 Улар Худани һақарәтләп: — «Тәңри чөл-дәшттә дәстихан салаламду?
And they speak against God—they said: “Is God able to array a table in a wilderness?”
20 Мана У қорам ташни урувиди, Сулар урғуп, Еқинлар булақтәк тешип чиқти; Әнди У бизгә нанму берәләмду? Өз хәлқини гөш билән тәминләләмду?» — дейишти.
Behold, He has struck a rock, And waters flow, indeed, streams overflow. “Also, [is] He able to give bread? Does He prepare flesh for His people?”
21 Шуниң билән Пәрвәрдигар аңлап, ғәзәпләнди; Яқупқа от туташти, Исраилға аччиғи көтирилди;
Therefore YHWH has heard, And He shows Himself angry, And fire has been kindled against Jacob, And anger has also gone up against Israel,
22 Чүнки улар Худаға ишәнмиди, Униң ниҗатлиғиға улар таянмиди,
For they have not believed in God, Nor have they trusted in His salvation.
23 У әрштин булутларни буйруп, Асман дәрвазилирини ачқан еди;
And He commands clouds from above, Indeed, He has opened doors of the heavens.
24 У улар үстигә «манна»ни яғдуруп, Уларға әрштики ашлиқни бәргән еди;
And He rains manna on them to eat, Indeed, He has given grain of the heavens to them.
25 Шуниң билән инсанлар күч егилириниң ненини йегән еди; У уларға қанғичә озуқни әвәткән еди.
Each has eaten food of the mighty, He sent provision to them to satiety.
26 Әнди У асманда шәриқ шамили чиқирип, Күчи билән җәнуп шамилиниму елип кәлди;
He causes an east wind to journey in the heavens, And leads a south wind by His strength,
27 У гөшни чаң-тозандәк улар үстигә чүшүрди, Деңизлар саһилидики қумлардәк учар-қанатларни яғдурди.
And He rains on them flesh as dust, And as sand of the seas—winged bird,
28 У буларни уларниң баргаһиниң оттурисиға, Чедирлириниң әтрапиға чүшүрди.
And causes [it] to fall in the midst of His camp, Around His dwelling places.
29 Улар болушичә йәп тоюшти, Чүнки уларниң нәпси тартқинини [Худа] уларға кәлтүргән еди.
And they eat, and are greatly satisfied, And He brings their desire to them.
30 Лекин улар нәпси тартқинидин техи зерикмәйла, Гөшни еғизлирида техи чайнаватқинидила,
They have not been estranged from their desire, Their food [is] yet in their mouth,
31 Худаниң ғәзиви уларға қарита қозғалди; У улардин әң қамәтликлирини қиривәтти, Исраилниң сәрхил яшлирини йәргә урувәтти.
And the anger of God has gone up against them, And He slays among their fat ones, And He caused youths of Israel to bend.
32 Мана, шундақ болсиму, Улар йәнила давамлиқ гуна қиливәрди, Униң мөҗизилиригә техичила ишәнмиди;
With all this they have sinned again, And have not believed in His wonders.
33 Шуңа У уларниң күнлирини беһудиликтә, Жиллирини дәккә-дүккилик ичидә түгәткүзди.
And He consumes their days in vanity, And their years in trouble.
34 У уларни өлтүргили турғанда, Андин улар Уни издиди; Улар йолидин йенип, интилип Тәңрини издиди;
If He slew them, then they sought Him, And turned back, and earnestly sought God,
35 Улар Худаниң уларниң уюлтеши екәнлигини, Һәммидин Алий Болғучи Тәңриниң уларниң һәмҗәмәт-қутқузғучиси екәнлигини есигә кәлтүрди.
And they remember that God [is] their rock, And God Most High their redeemer.
36 Бирақ улар ағзи билән Униңға хушамәт қилди, Тили билән Униңға ялған сөз қилди;
And they deceive Him with their mouth, And lie to Him with their tongue,
37 Чүнки уларниң көңли Униңға садиқ болмиди, Улар Униң әһдисини чиң тутмиди.
And their heart has not been right with Him, And they have not been steadfast in His covenant.
38 Бирақ У йәнила рәһимдил еди; Қәбиһлигини кәчүрүп, уларни йоқатмиди; У қайта-қайта Өз ғәзивидин янди, У қәһрини қозғиғини билән һәммини төкмиди.
And He, the Merciful One, pardons iniquity, and does not destroy, And has often turned back His anger, And does not awaken all His fury.
39 У уларниң пәқәт әт егилири, Кәтсә қайтип кәлмәс бир нәпәс екәнлигини яд әтти.
And He remembers that they [are] flesh, A wind going on—and it does not return.
40 Улар чөл-дәшттә шунчә көп қетим Униң аччиғини кәлтүрди. Шунчә көп қетим баяванда көңлигә азар бәрди!
How often do they provoke Him in the wilderness, Grieve Him in the desolate place?
41 Бәрһәқ, улар қайтидин йолдин чәтнәп Тәңрини синиди, Исраилдики Муқәддәс Болғучиниң жүригини зедә қилди.
Indeed, they turn back, and try God, And have limited the Holy One of Israel.
42 Улар Униң қолини [әслимиди]; Уларни зомигәрниң чаңгилидин һөрлүккә қутқузған күнини, Қандақ қилип Мисирда карамәтләрни яритип, Зоан даласида мөҗизиләрни көрсәткинини есидин чиқарди.
They have not remembered His hand The day He ransomed them from the adversary.
When He set His signs in Egypt, And His wonders in the field of Zoan,
44 У [Мисирлиқларниң] дәриялирини, еқинлирини қанға айландуруп, Уларни ичәлмәс қилип қойди;
And He turns their streams to blood, And they do not drink their floods.
45 Уларниң арисиға нәштәрлик чивинларни топ-топи билән әвәтти, Һалак қилар пақиларни маңдурди;
He sends among them the beetle, and it consumes them, And the frog, and it destroys them,
46 Уларниң зираәтлирини кепинәк қурутлириға тутуп берип, Мәһсулатлирини чекәткиләргә бәрди;
And gives their increase to the caterpillar, And their labor to the locust.
47 Үзүм таллирини мөлдүр билән урдуруп, Әнҗирлирини қирав билән үшшүтивәтти.
He destroys their vine with hail, And their sycamores with frost,
48 У калилирини мөлдүргә соқтуруп, Маллирини чақмақ отлирида [көйдүривәтти].
And delivers their beasts up to the hail, And their livestock to the burning flames.
49 У уларға ғәзивиниң дәһшәтлигини — Қәһрини, аччиғини һәм еғир күлпәтләрни, Балаю-апәт елип келидиған бир түркүм пәриштиләрниму чүшүрди.
He sends on them the fury of His anger, Wrath, and indignation, and distress—A discharge of evil messengers.
50 У Өз ғәзиви үчүн бир йолни түзләп қойди; Уларниң җенини өлүмдин айимай, Бәлки һаятини вабаға тапшурди;
He ponders a path for His anger, He did not keep back their soul from death, Indeed, He delivered up their life to the pestilence.
51 У Мисирда барлиқ тунҗа туғулған балиларни, Һамниң чедирлирида уларниң ғурури болған тунҗа оғул балилирини қиривәтти.
And He strikes every firstborn in Egypt, The first-fruit of the strong in tents of Ham.
52 У падичидәк Өз хәлқини Мисирдин сәпәргә атландуруп, Чөл-баявандин уларни қой падисидәк башлап маңди;
And causes His people to journey as a flock, And guides them as a drove in a wilderness,
53 Уларни аман-есән йетәклигәчкә, Улар қорқунучтин халий болуп маңди; Дүшмәнлирини болса, деңиз жутуп кәтти.
And He leads them confidently, And they have not been afraid, And the sea has covered their enemies.
54 У уларни Өз муқәддәс зимининиң чегарасиға, Оң қоли егиливалған бу тағлиққа елип кәлди.
And He brings them to the border of His sanctuary, This mountain His right hand had acquired,
55 У әлләрни уларниң алдидин қоғливетип, Зимин үстигә тана тартқузуп өлчәп, уларға тәқсим қилди; Исраил қәбилилирини уларниң чедирлириға олтирақлаштурди.
And casts out nations from before them, And causes them to fall in the line of inheritance, And causes the tribes of Israel to dwell in their tents,
56 Бирақ улар Худани, Һәммидин Алий Болғучини синап аччиқландурди, Униң тапшурған гува-агаһлирини тутмиди;
And they tempt and provoke God Most High, And have not kept His testimonies.
57 Бәлки ата-бовлиридәк йолдин тейип асийлиқ қилди, Хаин оқядәк қейип кәтти.
And they turn back, And deal treacherously like their fathers, They have been turned like a deceitful bow,
58 Улар егизликтә қурған ибадәтгаһлар билән Униң ғәзивини қозғиди, Ойма бутлири билән Униң жүригини өртиди.
And make Him angry with their high places, And make Him zealous with their carved images,
59 Худа уларни аңлап ғәзәпләнди, Исраилдин интайин йиргәнди.
God has heard, and shows Himself angry. And kicks exceedingly against Israel.
60 У Шилоһдики маканини, Йәни У инсан арисида турған чедирни ташлап кәтти,
And He leaves the Dwelling Place of Shiloh, The tent He had placed among men,
61 Өзиниң қудрәт бәлгүсини булап кетишкә, Шан-шәривини ишғалийәтчиләрниң қолиға бәрди;
And He gives His strength to captivity, And His beauty into the hand of an adversary,
62 Өз хәлқини қиличқа тапшурди, Өзиниң мираси болғанлардин интайин ғәзәпләнди.
And delivers His people up to the sword, And showed Himself angry with His inheritance.
63 От уларниң жигитлирини ялмиди, Қизлири той нахшилирида махталмайтти.
Fire has consumed His young men, And His virgins have not been praised.
64 Уларниң каһинлири қилич астида жиқилди, Лекин тул хотунлири һаза тутмиди.
His priests have fallen by the sword, And their widows do not weep.
65 Андин Рәб бириси уйқидин ойғандәк ойғанди, Шараптин җасарәтләнгән палвандәк товлиди.
And the Lord wakes as a sleeper, As a mighty one crying aloud from wine.
66 У рәқиплирини уруп чекиндүрүп, Уларни түгимәс рәсваға қалдурди.
And He strikes His adversaries backward, He has put a continuous reproach on them,
67 Йүсүпниң чедирини шаллап, рәт қилди; Әфраим қәбилисини таллимиди;
And He kicks against the tent of Joseph, And has not fixed on the tribe of Ephraim.
68 Бәлки Йәһуда қәбилисини, Яхши көргән Зион теғини таллиди.
And He chooses the tribe of Judah, With Mount Zion that He loved,
69 [Шу йәрдә] муқәддәс җайини тағ чоққилиридәк, Йәр-зиминни әбәдий орнатқандәк мәзмут бена қилди;
And builds His sanctuary as a high place, Like the earth, He founded it for all time.
70 У Өз қули Давутни таллап, Уни қой қотанлиридин чақиривалди;
And He fixes on His servant David, And takes him from the folds of a flock,
71 Қозилирини емитидиған сағлиқларни әгишип беқиштин айрип, Уни Өз хәлқи Яқупни, мираси болған Исраилни беқишқа чиқарди.
He has brought him in from behind suckling ones, To rule over Jacob His people, And over Israel His inheritance.
72 Давут уларни қәлбидики дуруслуғи билән бақти, Қолиниң әпчиллиги билән уларни йетәклиди.
And he rules them according to the integrity of his heart, And leads them by the skillfulness of his hands!
