Зәбур 78
1 Асаф язған «Масқил»: — И Мениң хәлқим, тәлимимни аңлаңлар, Ағзимдики сөзләргә қулақ селиңлар.
A psalm (maskil) of Asaph. Listen to what I have to teach you, my people; hear what I have to say.
2 Мән ағзимни бир тәмсил билән ачимән, Қедимки тепишмақларни елан қилимән.
I will tell you wise sayings; I will explain mysteries from the past
3 Биз буларни аңлиған, билгән, Ата-бовилиримиз уларни бизгә ейтип бәргән.
that we have heard before and reflected on; stories our forefathers passed down to us.
4 Биз буларни уларниң әвлатлиридин йошурмаймиз, Келидиған дәвиргә Пәрвәрдигарниң мәдһийилирини, Униң күч-қудритини, Униң қилған карамәт ишлирини баян қилимиз.
We will not keep them from our children; we will tell the next generation about God's marvelous actions—about his power and the amazing things he has done.
5 Чүнки У Яқупта бир агаһ-гувани бекиткән, Исраилда бир қанунни орнатқан; У ата-бовилиримизға буларни өз пәрзәнтлиригә үгитишни буйруған;
He gave his laws to the descendants of Jacob; his instructions to the people of Israel. He commanded our forefathers to teach them to their children,
6 Шундақ қилип келәр дәвир, Йәни туғулидиған балиларму буларни билсун, Уларму орнидин туруп өз балилириға буларни үгәтсун;
so that the next generation—children yet to be born—would understand and grow up to teach their children.
7 Пәрзәнтлири үмүтини Худаға бағлисун, Тәңриниң қилғанлирини унтумисун, Бәлки Униң әмирлиригә кирсун;
In this way they should place their trust in God and not forget what God has done, and keep his commandments.
8 Улар ата-бовилириға охшимисун дәп, Йәни җаһил һәм асий бир дәвир, Өз қәлбини дурус қилмиған, Роһи Тәңригә вапалиқта турмиған бир дәвиргә охшимисун дәп, У шундақ [буйруғандур].
Then they would not be like their forefathers, a stubborn and rebellious generation that was untrustworthy and unfaithful.
9 Мана Әфраимниң әвлатлири, Қуралланған оқячилар болсиму, Җәң күнидә сәптин янди.
The soldiers of Ephraim, though armed with bows, ran away on the day of battle.
10 Улар Худаниң әһдисини тутмиди, Бәлки Униң Тәврат-қанунида меңишни рәт қилди.
They did not keep God's agreement, and refused to follow his laws.
11 Улар Униң қилғанлирини, Өзлиригә көрсәткән карамәтлирини унтуди.
They ignored what he had done, and the amazing things he had shown them—
12 У Мисирниң зиминида, Зоанниң даласида, Уларниң ата-бовилириниң көз алдида мөҗизиләрни көрсәткән еди;
the miracles he had performed for their forefathers near Zoan in Egypt.
13 У деңизни бөлүветип, Уларни оттурисидин өткүзгән; Суларни дога-дога қилип тиклиди.
He split the sea in two and led them through, making the water stand like walls on either side.
14 У күндүздә булут билән, Кечидә от нури билән уларни йетәклиди.
He led them with a cloud by day, and by night with a light of fire.
15 Чөл-баяванда ташларни йеривәтти, Чоңқур сурлардин урғуп чиққандәк ичимликни мол қилди;
He split open rocks in the desert to give his people plenty to drink, water as deep as the ocean.
16 У хада таштин өстәң-еқинларни һасил қилди, Суни дәриялардәк аққузди.
He made streams flow from the stone; water rushing down like rivers!
17 Бирақ улар йәнә Униң алдида гуна қиливәрди, Чөлдә Һәммидин Алий Болғучиға асийлиқ қилди.
But they repeatedly sinned against him, rebelling against the Most High in the desert.
18 Улар көңлидә Тәңрини синиди, Нәпсини қандурушқа йемәкликни тәләп қилди.
They deliberately provoked God by demanding the foods they longed for.
19 Улар Худани һақарәтләп: — «Тәңри чөл-дәшттә дәстихан салаламду?
They insulted God by saying, “Can God provide food here in the desert?
20 Мана У қорам ташни урувиди, Сулар урғуп, Еқинлар булақтәк тешип чиқти; Әнди У бизгә нанму берәләмду? Өз хәлқини гөш билән тәминләләмду?» — дейишти.
Yes, he can strike a rock so that water gushes out like flowing rivers, but can he give us bread? Can he supply his people with meat?”
21 Шуниң билән Пәрвәрдигар аңлап, ғәзәпләнди; Яқупқа от туташти, Исраилға аччиғи көтирилди;
When he heard this, the Lord became very angry, burning like fire against the descendants of Jacob, furious with the people of Israel,
22 Чүнки улар Худаға ишәнмиди, Униң ниҗатлиғиға улар таянмиди,
for they didn't believe in God and didn't trust him to take care of them.
23 У әрштин булутларни буйруп, Асман дәрвазилирини ачқан еди;
Even so he commanded the skies above and the doors of heaven to open,
24 У улар үстигә «манна»ни яғдуруп, Уларға әрштики ашлиқни бәргән еди;
and he made manna rain down on them to eat, giving them bread from heaven.
25 Шуниң билән инсанлар күч егилириниң ненини йегән еди; У уларға қанғичә озуқни әвәткән еди.
Human beings ate the bread of angels; he sent them more than enough food.
26 Әнди У асманда шәриқ шамили чиқирип, Күчи билән җәнуп шамилиниму елип кәлди;
He sent the east wind blowing across the sky; by his power he drove the south wind.
27 У гөшни чаң-тозандәк улар үстигә чүшүрди, Деңизлар саһилидики қумлардәк учар-қанатларни яғдурди.
He rained down meat on them as plentiful as dust; birds as numerous as sand on a beach.
28 У буларни уларниң баргаһиниң оттурисиға, Чедирлириниң әтрапиға чүшүрди.
He made them fall right in the middle of their camp, all around where they were living.
29 Улар болушичә йәп тоюшти, Чүнки уларниң нәпси тартқинини [Худа] уларға кәлтүргән еди.
They ate until they were full. He gave them the food they longed for.
30 Лекин улар нәпси тартқинидин техи зерикмәйла, Гөшни еғизлирида техи чайнаватқинидила,
But before they satisfied their appetite, while the meat was still in their mouths,
31 Худаниң ғәзиви уларға қарита қозғалди; У улардин әң қамәтликлирини қиривәтти, Исраилниң сәрхил яшлирини йәргә урувәтти.
God became angry with them and he killed their strongest men, striking them down in the prime of life.
32 Мана, шундақ болсиму, Улар йәнила давамлиқ гуна қиливәрди, Униң мөҗизилиригә техичила ишәнмиди;
Despite all this they went right on sinning. Despite the miracles, they refused to trust him.
33 Шуңа У уларниң күнлирини беһудиликтә, Жиллирини дәккә-дүккилик ичидә түгәткүзди.
So he snuffed out their futile lives, bringing them to an end in terror.
34 У уларни өлтүргили турғанда, Андин улар Уни издиди; Улар йолидин йенип, интилип Тәңрини издиди;
When he began killing them, the rest came back to God in repentance, praying to him.
35 Улар Худаниң уларниң уюлтеши екәнлигини, Һәммидин Алий Болғучи Тәңриниң уларниң һәмҗәмәт-қутқузғучиси екәнлигини есигә кәлтүрди.
They remembered that God was their rock, that God Most High was their Savior.
36 Бирақ улар ағзи билән Униңға хушамәт қилди, Тили билән Униңға ялған сөз қилди;
They flattered him by what they told him, but they were only lying.
37 Чүнки уларниң көңли Униңға садиқ болмиди, Улар Униң әһдисини чиң тутмиди.
Deep down they were not sincere, and did not keep the agreement they had with him.
38 Бирақ У йәнила рәһимдил еди; Қәбиһлигини кәчүрүп, уларни йоқатмиди; У қайта-қайта Өз ғәзивидин янди, У қәһрини қозғиғини билән һәммини төкмиди.
But being compassionate he pardoned their guilt and did not destroy all of them. He often held back his anger—he did not pour out all his fury.
39 У уларниң пәқәт әт егилири, Кәтсә қайтип кәлмәс бир нәпәс екәнлигини яд әтти.
He remembered their mortality—that they were like a puff of wind that would not return.
40 Улар чөл-дәшттә шунчә көп қетим Униң аччиғини кәлтүрди. Шунчә көп қетим баяванда көңлигә азар бәрди!
How often they rebelled against him in the wilderness, giving him grief in the desert!
41 Бәрһәқ, улар қайтидин йолдин чәтнәп Тәңрини синиди, Исраилдики Муқәддәс Болғучиниң жүригини зедә қилди.
Again and again they provoked God, causing pain to the Holy One of Israel.
42 Улар Униң қолини [әслимиди]; Уларни зомигәрниң чаңгилидин һөрлүккә қутқузған күнини, Қандақ қилип Мисирда карамәтләрни яритип, Зоан даласида мөҗизиләрни көрсәткинини есидин чиқарди.
They did not remember his strength when he rescued them from their oppressors,
performing miracles in Egypt, doing wonderful things on the plain of Zoan.
44 У [Мисирлиқларниң] дәриялирини, еқинлирини қанға айландуруп, Уларни ичәлмәс қилип қойди;
There he turned their rivers and their streams into blood so that no one could drink from them.
45 Уларниң арисиға нәштәрлик чивинларни топ-топи билән әвәтти, Һалак қилар пақиларни маңдурди;
He sent flies among them to destroy them, and frogs to ruin everything.
46 Уларниң зираәтлирини кепинәк қурутлириға тутуп берип, Мәһсулатлирини чекәткиләргә бәрди;
He gave their crops to locusts; everything they worked had for was taken by locusts.
47 Үзүм таллирини мөлдүр билән урдуруп, Әнҗирлирини қирав билән үшшүтивәтти.
He destroyed their vines with hail, and their fig trees with freezing rain.
48 У калилирини мөлдүргә соқтуруп, Маллирини чақмақ отлирида [көйдүривәтти].
He handed over their cattle to hail and their flocks to lightning bolts.
49 У уларға ғәзивиниң дәһшәтлигини — Қәһрини, аччиғини һәм еғир күлпәтләрни, Балаю-апәт елип келидиған бир түркүм пәриштиләрниму чүшүрди.
He poured out on them his fierce anger—rage and hostility and anguish—sending a band of destroying angels against them.
50 У Өз ғәзиви үчүн бир йолни түзләп қойди; Уларниң җенини өлүмдин айимай, Бәлки һаятини вабаға тапшурди;
He sent his unrestrained anger against them; he did not spare them from death, handing them over to the plague.
51 У Мисирда барлиқ тунҗа туғулған балиларни, Һамниң чедирлирида уларниң ғурури болған тунҗа оғул балилирини қиривәтти.
He struck down all the firstborn of Egypt, the first to be conceived in the tents of Ham.
52 У падичидәк Өз хәлқини Мисирдин сәпәргә атландуруп, Чөл-баявандин уларни қой падисидәк башлап маңди;
But he led out his people like sheep, and guided them like a flock in the wilderness.
53 Уларни аман-есән йетәклигәчкә, Улар қорқунучтин халий болуп маңди; Дүшмәнлирини болса, деңиз жутуп кәтти.
He led them to safety, and they were not afraid. He drowned their enemies in the sea.
54 У уларни Өз муқәддәс зимининиң чегарасиға, Оң қоли егиливалған бу тағлиққа елип кәлди.
He brought them to the border of his holy land, to this mountainous land that he had conquered for them.
55 У әлләрни уларниң алдидин қоғливетип, Зимин үстигә тана тартқузуп өлчәп, уларға тәқсим қилди; Исраил қәбилилирини уларниң чедирлириға олтирақлаштурди.
He drove out the heathen nations before them. He divided up the land for them to own. He settled the tribes of Israel in their tents.
56 Бирақ улар Худани, Һәммидин Алий Болғучини синап аччиқландурди, Униң тапшурған гува-агаһлирини тутмиди;
But they provoked God Most High, rebelling against him. They did not follow what he had told them.
57 Бәлки ата-бовлиридәк йолдин тейип асийлиқ қилди, Хаин оқядәк қейип кәтти.
Just like their forefathers they turned away from God and were unfaithful to him, as twisted as a defective bow.
58 Улар егизликтә қурған ибадәтгаһлар билән Униң ғәзивини қозғиди, Ойма бутлири билән Униң жүригини өртиди.
They made him angry with their pagan high places of worship; they made him jealous with their idols.
59 Худа уларни аңлап ғәзәпләнди, Исраилдин интайин йиргәнди.
When God heard their worship he became furious and he totally rejected Israel.
60 У Шилоһдики маканини, Йәни У инсан арисида турған чедирни ташлап кәтти,
He abandoned his place at Shiloh, the Tabernacle where he lived among the people.
61 Өзиниң қудрәт бәлгүсини булап кетишкә, Шан-шәривини ишғалийәтчиләрниң қолиға бәрди;
He surrendered the Ark of his power, allowing it to be captured; handing it over into enemy hands.
62 Өз хәлқини қиличқа тапшурди, Өзиниң мираси болғанлардин интайин ғәзәпләнди.
He handed over his people to be slaughtered by the sword; he was furious with his chosen people.
63 От уларниң жигитлирини ялмиди, Қизлири той нахшилирида махталмайтти.
Their young men were destroyed by fire; their young women had no wedding songs.
64 Уларниң каһинлири қилич астида жиқилди, Лекин тул хотунлири һаза тутмиди.
Their priests were killed by the sword; their widows were unable to mourn.
65 Андин Рәб бириси уйқидин ойғандәк ойғанди, Шараптин җасарәтләнгән палвандәк товлиди.
Then the Lord woke up as if from sleep, as a warrior sobering up from drinking wine.
66 У рәқиплирини уруп чекиндүрүп, Уларни түгимәс рәсваға қалдурди.
He defeated his enemies, striking them on the back, causing them everlasting shame.
67 Йүсүпниң чедирини шаллап, рәт қилди; Әфраим қәбилисини таллимиди;
He rejected the descendants of Joseph, and did not choose the tribe of Ephraim.
68 Бәлки Йәһуда қәбилисини, Яхши көргән Зион теғини таллиди.
Instead he chose the tribe of Judah, and Mount Zion which he loves.
69 [Шу йәрдә] муқәддәс җайини тағ чоққилиридәк, Йәр-зиминни әбәдий орнатқандәк мәзмут бена қилди;
There he built his sanctuary, high like the heavens, on earth that he made to last forever.
70 У Өз қули Давутни таллап, Уни қой қотанлиридин чақиривалди;
He chose his servant David, taking him from the sheep pens,
71 Қозилирини емитидиған сағлиқларни әгишип беқиштин айрип, Уни Өз хәлқи Яқупни, мираси болған Исраилни беқишқа чиқарди.
taking him from caring for the sheep and lambs to be a shepherd to the descendants of Jacob—God's special people, Israel.
72 Давут уларни қәлбидики дуруслуғи билән бақти, Қолиниң әпчиллиги билән уларни йетәклиди.
Like a shepherd, he took care of them with sincere devotion, leading them with skillful hands.
