Зәбур 78
1 Асаф язған «Масқил»: — И Мениң хәлқим, тәлимимни аңлаңлар, Ағзимдики сөзләргә қулақ селиңлар.
An instruction. Of Asaph. Give ear, O my people, to my law; incline your ears to the words of my mouth.
2 Мән ағзимни бир тәмсил билән ачимән, Қедимки тепишмақларни елан қилимән.
I will open my mouth in a parable; I will utter riddles from of old,
3 Биз буларни аңлиған, билгән, Ата-бовилиримиз уларни бизгә ейтип бәргән.
Which we have heard and known, and our fathers have told us:
4 Биз буларни уларниң әвлатлиридин йошурмаймиз, Келидиған дәвиргә Пәрвәрдигарниң мәдһийилирини, Униң күч-қудритини, Униң қилған карамәт ишлирини баян қилимиз.
We will not hide [them] from their sons, shewing forth to the generation to come the praises of Jehovah, and his strength, and his marvellous works which he hath done.
5 Чүнки У Яқупта бир агаһ-гувани бекиткән, Исраилда бир қанунни орнатқан; У ата-бовилиримизға буларни өз пәрзәнтлиригә үгитишни буйруған;
For he established a testimony in Jacob, and appointed a law in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children;
6 Шундақ қилип келәр дәвир, Йәни туғулидиған балиларму буларни билсун, Уларму орнидин туруп өз балилириға буларни үгәтсун;
That the generation to come might know [them], the children that should be born; that they might rise up and tell [them] to their children,
7 Пәрзәнтлири үмүтини Худаға бағлисун, Тәңриниң қилғанлирини унтумисун, Бәлки Униң әмирлиригә кирсун;
And that they might set their hope in God, and not forget the works of God, but observe his commandments;
8 Улар ата-бовилириға охшимисун дәп, Йәни җаһил һәм асий бир дәвир, Өз қәлбини дурус қилмиған, Роһи Тәңригә вапалиқта турмиған бир дәвиргә охшимисун дәп, У шундақ [буйруғандур].
And might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation, a generation that prepared not their heart, and whose spirit was not stedfast with God.
9 Мана Әфраимниң әвлатлири, Қуралланған оқячилар болсиму, Җәң күнидә сәптин янди.
The sons of Ephraim, armed bowmen, turned back in the day of battle.
10 Улар Худаниң әһдисини тутмиди, Бәлки Униң Тәврат-қанунида меңишни рәт қилди.
They kept not the covenant of God, and refused to walk in his law;
11 Улар Униң қилғанлирини, Өзлиригә көрсәткән карамәтлирини унтуди.
And forgot his doings, and his marvellous works which he had shewn them.
12 У Мисирниң зиминида, Зоанниң даласида, Уларниң ата-бовилириниң көз алдида мөҗизиләрни көрсәткән еди;
In the sight of their fathers had he done wonders, in the land of Egypt, the field of Zoan.
13 У деңизни бөлүветип, Уларни оттурисидин өткүзгән; Суларни дога-дога қилип тиклиди.
He clave the sea, and caused them to pass through; and made the waters to stand as a heap;
14 У күндүздә булут билән, Кечидә от нури билән уларни йетәклиди.
And he led them with a cloud in the daytime, and all the night with the light of fire.
15 Чөл-баяванда ташларни йеривәтти, Чоңқур сурлардин урғуп чиққандәк ичимликни мол қилди;
He clave rocks in the wilderness, and gave [them] drink as out of the depths, abundantly;
16 У хада таштин өстәң-еқинларни һасил қилди, Суни дәриялардәк аққузди.
And he brought streams out of the rock, and caused waters to run down like rivers.
17 Бирақ улар йәнә Униң алдида гуна қиливәрди, Чөлдә Һәммидин Алий Болғучиға асийлиқ қилди.
Yet they still went on sinning against him, provoking the Most High in the desert;
18 Улар көңлидә Тәңрини синиди, Нәпсини қандурушқа йемәкликни тәләп қилди.
And they tempted God in their heart, by asking meat for their lust;
19 Улар Худани һақарәтләп: — «Тәңри чөл-дәшттә дәстихан салаламду?
And they spoke against God: they said, Is God able to prepare a table in the wilderness?
20 Мана У қорам ташни урувиди, Сулар урғуп, Еқинлар булақтәк тешип чиқти; Әнди У бизгә нанму берәләмду? Өз хәлқини гөш билән тәминләләмду?» — дейишти.
Behold, he smote the rock, and waters gushed out, and streams overflowed; is he able to give bread also, or provide flesh for his people?
21 Шуниң билән Пәрвәрдигар аңлап, ғәзәпләнди; Яқупқа от туташти, Исраилға аччиғи көтирилди;
Therefore Jehovah heard, and was wroth; and fire was kindled against Jacob, and anger also went up against Israel:
22 Чүнки улар Худаға ишәнмиди, Униң ниҗатлиғиға улар таянмиди,
Because they believed not in God, and confided not in his salvation;
23 У әрштин булутларни буйруп, Асман дәрвазилирини ачқан еди;
Though he had commanded the clouds from above, and had opened the doors of the heavens,
24 У улар үстигә «манна»ни яғдуруп, Уларға әрштики ашлиқни бәргән еди;
And had rained down manna upon them to eat, and had given them the corn of the heavens.
25 Шуниң билән инсанлар күч егилириниң ненини йегән еди; У уларға қанғичә озуқни әвәткән еди.
Man did eat the bread of the mighty; he sent them provision to the full.
26 Әнди У асманда шәриқ шамили чиқирип, Күчи билән җәнуп шамилиниму елип кәлди;
He caused the east wind to rise in the heavens, and by his strength he brought the south wind;
27 У гөшни чаң-тозандәк улар үстигә чүшүрди, Деңизлар саһилидики қумлардәк учар-қанатларни яғдурди.
And he rained flesh upon them as dust, and feathered fowl as the sand of the seas,
28 У буларни уларниң баргаһиниң оттурисиға, Чедирлириниң әтрапиға чүшүрди.
And he let it fall in the midst of their camp, round about their habitations:
29 Улар болушичә йәп тоюшти, Чүнки уларниң нәпси тартқинини [Худа] уларға кәлтүргән еди.
And they did eat, and were well filled; for that they lusted after, he brought to them.
30 Лекин улар нәпси тартқинидин техи зерикмәйла, Гөшни еғизлирида техи чайнаватқинидила,
They were not alienated from their lust, their meat was yet in their mouths,
31 Худаниң ғәзиви уларға қарита қозғалди; У улардин әң қамәтликлирини қиривәтти, Исраилниң сәрхил яшлирини йәргә урувәтти.
When the anger of God went up against them; and he slew the fattest of them, and smote down the chosen men of Israel.
32 Мана, шундақ болсиму, Улар йәнила давамлиқ гуна қиливәрди, Униң мөҗизилиригә техичила ишәнмиди;
For all this, they sinned still, and believed not in his marvellous works;
33 Шуңа У уларниң күнлирини беһудиликтә, Жиллирини дәккә-дүккилик ичидә түгәткүзди.
And he consumed their days in vanity, and their years in terror.
34 У уларни өлтүргили турғанда, Андин улар Уни издиди; Улар йолидин йенип, интилип Тәңрини издиди;
When he slew them, then they sought him, and returned and sought early after God;
35 Улар Худаниң уларниң уюлтеши екәнлигини, Һәммидин Алий Болғучи Тәңриниң уларниң һәмҗәмәт-қутқузғучиси екәнлигини есигә кәлтүрди.
And they remembered that God was their rock, and God, the Most High, their redeemer.
36 Бирақ улар ағзи билән Униңға хушамәт қилди, Тили билән Униңға ялған сөз қилди;
But they flattered him with their mouth, and lied unto him with their tongue;
37 Чүнки уларниң көңли Униңға садиқ болмиди, Улар Униң әһдисини чиң тутмиди.
For their heart was not firm toward him, neither were they stedfast in his covenant.
38 Бирақ У йәнила рәһимдил еди; Қәбиһлигини кәчүрүп, уларни йоқатмиди; У қайта-қайта Өз ғәзивидин янди, У қәһрини қозғиғини билән һәммини төкмиди.
But he was merciful: he forgave the iniquity, and destroyed [them] not; but many a time turned he his anger away, and did not stir up all his fury:
39 У уларниң пәқәт әт егилири, Кәтсә қайтип кәлмәс бир нәпәс екәнлигини яд әтти.
And he remembered that they were flesh, a breath that passeth away and cometh not again.
40 Улар чөл-дәшттә шунчә көп қетим Униң аччиғини кәлтүрди. Шунчә көп қетим баяванда көңлигә азар бәрди!
How oft did they provoke him in the wilderness, and grieve him in the desert!
41 Бәрһәқ, улар қайтидин йолдин чәтнәп Тәңрини синиди, Исраилдики Муқәддәс Болғучиниң жүригини зедә қилди.
And they turned again and tempted God, and grieved the Holy One of Israel.
42 Улар Униң қолини [әслимиди]; Уларни зомигәрниң чаңгилидин һөрлүккә қутқузған күнини, Қандақ қилип Мисирда карамәтләрни яритип, Зоан даласида мөҗизиләрни көрсәткинини есидин чиқарди.
They remembered not his hand, the day when he delivered them from the oppressor,
How he set his signs in Egypt, and his miracles in the field of Zoan;
44 У [Мисирлиқларниң] дәриялирини, еқинлирини қанға айландуруп, Уларни ичәлмәс қилип қойди;
And turned their rivers into blood, and their streams, that they could not drink;
45 Уларниң арисиға нәштәрлик чивинларни топ-топи билән әвәтти, Һалак қилар пақиларни маңдурди;
He sent dog-flies among them, which devoured them, and frogs, which destroyed them;
46 Уларниң зираәтлирини кепинәк қурутлириға тутуп берип, Мәһсулатлирини чекәткиләргә бәрди;
And he gave their increase unto the caterpillar, and their labour unto the locust;
47 Үзүм таллирини мөлдүр билән урдуруп, Әнҗирлирини қирав билән үшшүтивәтти.
He killed their vines with hail, and their sycamore trees with hail-stones;
48 У калилирини мөлдүргә соқтуруп, Маллирини чақмақ отлирида [көйдүривәтти].
And he delivered up their cattle to the hail, and their flocks to thunderbolts.
49 У уларға ғәзивиниң дәһшәтлигини — Қәһрини, аччиғини һәм еғир күлпәтләрни, Балаю-апәт елип келидиған бир түркүм пәриштиләрниму чүшүрди.
He cast upon them the fierceness of his anger, wrath, and indignation, and distress, — a mission of angels of woes.
50 У Өз ғәзиви үчүн бир йолни түзләп қойди; Уларниң җенини өлүмдин айимай, Бәлки һаятини вабаға тапшурди;
He made a way for his anger; he spared not their soul from death, but gave their life over to the pestilence;
51 У Мисирда барлиқ тунҗа туғулған балиларни, Һамниң чедирлирида уларниң ғурури болған тунҗа оғул балилирини қиривәтти.
And he smote all the firstborn in Egypt, the first-fruits of their vigour in the tents of Ham.
52 У падичидәк Өз хәлқини Мисирдин сәпәргә атландуруп, Чөл-баявандин уларни қой падисидәк башлап маңди;
And he made his own people to go forth like sheep, and guided them in the wilderness like a flock;
53 Уларни аман-есән йетәклигәчкә, Улар қорқунучтин халий болуп маңди; Дүшмәнлирини болса, деңиз жутуп кәтти.
And he led them safely, so that they were without fear; and the sea covered their enemies.
54 У уларни Өз муқәддәс зимининиң чегарасиға, Оң қоли егиливалған бу тағлиққа елип кәлди.
And he brought them to his holy border, this mountain, which his right hand purchased;
55 У әлләрни уларниң алдидин қоғливетип, Зимин үстигә тана тартқузуп өлчәп, уларға тәқсим қилди; Исраил қәбилилирини уларниң чедирлириға олтирақлаштурди.
And he drove out the nations before them, and allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.
56 Бирақ улар Худани, Һәммидин Алий Болғучини синап аччиқландурди, Униң тапшурған гува-агаһлирини тутмиди;
But they tempted and provoked God, the Most High, and kept not his testimonies,
57 Бәлки ата-бовлиридәк йолдин тейип асийлиқ қилди, Хаин оқядәк қейип кәтти.
And they drew back and dealt treacherously like their fathers: they turned like a deceitful bow.
58 Улар егизликтә қурған ибадәтгаһлар билән Униң ғәзивини қозғиди, Ойма бутлири билән Униң жүригини өртиди.
And they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their graven images.
59 Худа уларни аңлап ғәзәпләнди, Исраилдин интайин йиргәнди.
God heard, and was wroth, and greatly abhorred Israel:
60 У Шилоһдики маканини, Йәни У инсан арисида турған чедирни ташлап кәтти,
And he forsook the tabernacle at Shiloh, the tent where he had dwelt among men,
61 Өзиниң қудрәт бәлгүсини булап кетишкә, Шан-шәривини ишғалийәтчиләрниң қолиға бәрди;
And gave his strength into captivity, and his glory into the hand of the oppressor;
62 Өз хәлқини қиличқа тапшурди, Өзиниң мираси болғанлардин интайин ғәзәпләнди.
And delivered up his people unto the sword, and was very wroth with his inheritance:
63 От уларниң жигитлирини ялмиди, Қизлири той нахшилирида махталмайтти.
The fire consumed their young men, and their maidens were not praised in [nuptial] song;
64 Уларниң каһинлири қилич астида жиқилди, Лекин тул хотунлири һаза тутмиди.
Their priests fell by the sword, and their widows made no lamentation.
65 Андин Рәб бириси уйқидин ойғандәк ойғанди, Шараптин җасарәтләнгән палвандәк товлиди.
Then the Lord awoke as one out of sleep, like a mighty man that shouteth aloud by reason of wine;
66 У рәқиплирини уруп чекиндүрүп, Уларни түгимәс рәсваға қалдурди.
And he smote his adversaries in the hinder part, and put them to everlasting reproach.
67 Йүсүпниң чедирини шаллап, рәт қилди; Әфраим қәбилисини таллимиди;
And he rejected the tent of Joseph, and chose not the tribe of Ephraim,
68 Бәлки Йәһуда қәбилисини, Яхши көргән Зион теғини таллиди.
But chose the tribe of Judah, the mount Zion which he loved;
69 [Шу йәрдә] муқәддәс җайини тағ чоққилиридәк, Йәр-зиминни әбәдий орнатқандәк мәзмут бена қилди;
And he built his sanctuary like the heights, like the earth which he hath founded for ever.
70 У Өз қули Давутни таллап, Уни қой қотанлиридин чақиривалди;
And he chose David his servant, and took him from the sheepfolds:
71 Қозилирини емитидиған сағлиқларни әгишип беқиштин айрип, Уни Өз хәлқи Яқупни, мираси болған Исраилни беқишқа чиқарди.
From following the suckling-ewes, he brought him to feed Jacob his people, and Israel his inheritance.
72 Давут уларни қәлбидики дуруслуғи билән бақти, Қолиниң әпчиллиги билән уларни йетәклиди.
And he fed them according to the integrity of his heart, and led them by the skilfulness of his hands.
