Зәбур 78
1 Асаф язған «Масқил»: — И Мениң хәлқим, тәлимимни аңлаңлар, Ағзимдики сөзләргә қулақ селиңлар.
The understanding of Asaph. O my people, attend to my law. Incline your ears to the words of my mouth.
2 Мән ағзимни бир тәмсил билән ачимән, Қедимки тепишмақларни елан қилимән.
I will open my mouth in parables. I will speak about concepts that are from the beginning.
3 Биз буларни аңлиған, билгән, Ата-бовилиримиз уларни бизгә ейтип бәргән.
We have heard and known such great things, as our fathers have described to us.
4 Биз буларни уларниң әвлатлиридин йошурмаймиз, Келидиған дәвиргә Пәрвәрдигарниң мәдһийилирини, Униң күч-қудритини, Униң қилған карамәт ишлирини баян қилимиз.
These things have not been hidden from their sons in any generation: declaring the praises of the Lord, and his virtues, and the wonders that he has done.
5 Чүнки У Яқупта бир агаһ-гувани бекиткән, Исраилда бир қанунни орнатқан; У ата-бовилиримизға буларни өз пәрзәнтлиригә үгитишни буйруған;
And he has received testimony with Jacob, and he has set a law within Israel. Such great things, he has commanded our fathers, so as to make these things known to their sons,
6 Шундақ қилип келәр дәвир, Йәни туғулидиған балиларму буларни билсун, Уларму орнидин туруп өз балилириға буларни үгәтсун;
so that another generation might know them, and so that the sons, who will be born and who will grow up, shall describe them to their sons.
7 Пәрзәнтлири үмүтини Худаға бағлисун, Тәңриниң қилғанлирини унтумисун, Бәлки Униң әмирлиригә кирсун;
So then, may they put their hope in God, and may they not forget the works of God, and may they seek his commandments.
8 Улар ата-бовилириға охшимисун дәп, Йәни җаһил һәм асий бир дәвир, Өз қәлбини дурус қилмиған, Роһи Тәңригә вапалиқта турмиған бир дәвиргә охшимисун дәп, У шундақ [буйруғандур].
May they not become like their fathers, a perverse and exasperating generation: a generation that does not straighten their heart and whose spirit is not trustworthy with God.
9 Мана Әфраимниң әвлатлири, Қуралланған оқячилар болсиму, Җәң күнидә сәптин янди.
The sons of Ephraim, who bend and shoot the bow, have been turned back in the day of battle.
10 Улар Худаниң әһдисини тутмиди, Бәлки Униң Тәврат-қанунида меңишни рәт қилди.
They have not kept the covenant of God. And they were not willing to walk in his law.
11 Улар Униң қилғанлирини, Өзлиригә көрсәткән карамәтлирини унтуди.
And they have been forgetful of his benefits, and of his miracle, which he revealed to them.
12 У Мисирниң зиминида, Зоанниң даласида, Уларниң ата-бовилириниң көз алдида мөҗизиләрни көрсәткән еди;
He performed miracles in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Tanis.
13 У деңизни бөлүветип, Уларни оттурисидин өткүзгән; Суларни дога-дога қилип тиклиди.
He broke the sea and he led them through. And he stationed the waters, as if in a vessel.
14 У күндүздә булут билән, Кечидә от нури билән уларни йетәклиди.
And he led them with a cloud by day, and with illumination by fire throughout the night.
15 Чөл-баяванда ташларни йеривәтти, Чоңқур сурлардин урғуп чиққандәк ичимликни мол қилди;
He broke through the rock in the wasteland, and he gave them to drink, as if from the great abyss.
16 У хада таштин өстәң-еқинларни һасил қилди, Суни дәриялардәк аққузди.
He brought forth water from the rock, and he conducted the waters, as if they were rivers.
17 Бирақ улар йәнә Униң алдида гуна қиливәрди, Чөлдә Һәммидин Алий Болғучиға асийлиқ қилди.
And yet, they continued to sin against him. In a waterless place, they provoked the Most High with resentment.
18 Улар көңлидә Тәңрини синиди, Нәпсини қандурушқа йемәкликни тәләп қилди.
And they tempted God in their hearts, by asking for food according to their desires.
19 Улар Худани һақарәтләп: — «Тәңри чөл-дәшттә дәстихан салаламду?
And they spoke badly about God. They said, “Would God be able to prepare a table in the desert?
20 Мана У қорам ташни урувиди, Сулар урғуп, Еқинлар булақтәк тешип чиқти; Әнди У бизгә нанму берәләмду? Өз хәлқини гөш билән тәминләләмду?» — дейишти.
He struck the rock, and so waters flowed and the torrents flooded, but would even he be able to provide bread, or provide a table, for his people?”
21 Шуниң билән Пәрвәрдигар аңлап, ғәзәпләнди; Яқупқа от туташти, Исраилға аччиғи көтирилди;
Therefore, the Lord heard, and he was dismayed, and a fire was kindled within Jacob, and an anger ascended into Israel.
22 Чүнки улар Худаға ишәнмиди, Униң ниҗатлиғиға улар таянмиди,
For they neither put their trust in God, nor did they hope in his salvation.
23 У әрштин булутларни буйруп, Асман дәрвазилирини ачқан еди;
And he commanded the clouds from above, and he opened the doors of heaven.
24 У улар үстигә «манна»ни яғдуруп, Уларға әрштики ашлиқни бәргән еди;
And he rained down manna upon them to eat, and he gave them the bread of heaven.
25 Шуниң билән инсанлар күч егилириниң ненини йегән еди; У уларға қанғичә озуқни әвәткән еди.
Man ate the bread of Angels. He sent them provisions in abundance.
26 Әнди У асманда шәриқ шамили чиқирип, Күчи билән җәнуп шамилиниму елип кәлди;
He transferred the south wind from heaven, and, in his virtue, he brought in the Southwest wind.
27 У гөшни чаң-тозандәк улар үстигә чүшүрди, Деңизлар саһилидики қумлардәк учар-қанатларни яғдурди.
And he rained down flesh upon them, as if it were dust, and feathered birds, as if they were the sand of the sea.
28 У буларни уларниң баргаһиниң оттурисиға, Чедирлириниң әтрапиға чүшүрди.
And they fell down in the midst of their camp, encircling their tabernacles.
29 Улар болушичә йәп тоюшти, Чүнки уларниң нәпси тартқинини [Худа] уларға кәлтүргән еди.
And they ate until they were greatly satisfied, and he brought to them according to their desires.
30 Лекин улар нәпси тартқинидин техи зерикмәйла, Гөшни еғизлирида техи чайнаватқинидила,
They were not cheated out of what they wanted. Their food was still in their mouth,
31 Худаниң ғәзиви уларға қарита қозғалди; У улардин әң қамәтликлирини қиривәтти, Исраилниң сәрхил яшлирини йәргә урувәтти.
and then the wrath of God came upon them. And he slew the fat ones among them, and he impeded the elect of Israel.
32 Мана, шундақ болсиму, Улар йәнила давамлиқ гуна қиливәрди, Униң мөҗизилиригә техичила ишәнмиди;
In all these things, they continued to sin, and they were not trustworthy with his miracles.
33 Шуңа У уларниң күнлирини беһудиликтә, Жиллирини дәккә-дүккилик ичидә түгәткүзди.
And their days faded away into vanity, and their years with haste.
34 У уларни өлтүргили турғанда, Андин улар Уни издиди; Улар йолидин йенип, интилип Тәңрини издиди;
When he slew them, then they sought him. And they returned, and they drew near to him in the early morning.
35 Улар Худаниң уларниң уюлтеши екәнлигини, Һәммидин Алий Болғучи Тәңриниң уларниң һәмҗәмәт-қутқузғучиси екәнлигини есигә кәлтүрди.
And they were mindful that God is their helper and that the Most High God is their redeemer.
36 Бирақ улар ағзи билән Униңға хушамәт қилди, Тили билән Униңға ялған сөз қилди;
And they chose him with their mouth, and then they lied to him with their tongue.
37 Чүнки уларниң көңли Униңға садиқ болмиди, Улар Униң әһдисини чиң тутмиди.
For their heart was not upright with him, nor have they been living faithfully in his covenant.
38 Бирақ У йәнила рәһимдил еди; Қәбиһлигини кәчүрүп, уларни йоқатмиди; У қайта-қайта Өз ғәзивидин янди, У қәһрини қозғиғини билән һәммини төкмиди.
Yet he is merciful, and he will pardon their sins. And he will not destroy them. And he has abundantly turned aside his own wrath. And he did not enflame his wrath entirely.
39 У уларниң пәқәт әт егилири, Кәтсә қайтип кәлмәс бир нәпәс екәнлигини яд әтти.
And he remembered that they are flesh: with a spirit that goes forth and does not return.
40 Улар чөл-дәшттә шунчә көп қетим Униң аччиғини кәлтүрди. Шунчә көп қетим баяванда көңлигә азар бәрди!
How often did they provoke him in the desert and stir him to wrath in a waterless place?
41 Бәрһәқ, улар қайтидин йолдин чәтнәп Тәңрини синиди, Исраилдики Муқәддәс Болғучиниң жүригини зедә қилди.
And they turned back and tempted God, and they exasperated the Holy One of Israel.
42 Улар Униң қолини [әслимиди]; Уларни зомигәрниң чаңгилидин һөрлүккә қутқузған күнини, Қандақ қилип Мисирда карамәтләрни яритип, Зоан даласида мөҗизиләрни көрсәткинини есидин чиқарди.
They did not remember his hand, in the day that he redeemed them from the hand of the one troubling them.
Thus, he positioned his signs in Egypt and his wonders in the field of Tanis.
44 У [Мисирлиқларниң] дәриялирини, еқинлирини қанға айландуруп, Уларни ичәлмәс қилип қойди;
And he turned their rivers into blood, along with their rain showers, so that they could not drink.
45 Уларниң арисиға нәштәрлик чивинларни топ-топи билән әвәтти, Һалак қилар пақиларни маңдурди;
He sent among them the common fly, and it devoured them, and the frog, and it scattered them.
46 Уларниң зираәтлирини кепинәк қурутлириға тутуп берип, Мәһсулатлирини чекәткиләргә бәрди;
And he gave up their fruits to mold and their labors to the locust.
47 Үзүм таллирини мөлдүр билән урдуруп, Әнҗирлирини қирав билән үшшүтивәтти.
And he slew their vineyards with hail and their mulberry trees with severe frost.
48 У калилирини мөлдүргә соқтуруп, Маллирини чақмақ отлирида [көйдүривәтти].
And he delivered their cattle to the hail and their possessions to fire.
49 У уларға ғәзивиниң дәһшәтлигини — Қәһрини, аччиғини һәм еғир күлпәтләрни, Балаю-апәт елип келидиған бир түркүм пәриштиләрниму чүшүрди.
And he sent the wrath of his indignation among them: indignation and wrath and tribulation, sent forth by evil angels.
50 У Өз ғәзиви үчүн бир йолни түзләп қойди; Уларниң җенини өлүмдин айимай, Бәлки һаятини вабаға тапшурди;
He made way for the path of his anger. He did not spare their souls from death. And he enclosed their beasts of burden in death.
51 У Мисирда барлиқ тунҗа туғулған балиларни, Һамниң чедирлирида уларниң ғурури болған тунҗа оғул балилирини қиривәтти.
And he struck all the first-born in the land of Egypt: the first-fruits of all their labor in the tabernacles of Ham.
52 У падичидәк Өз хәлқини Мисирдин сәпәргә атландуруп, Чөл-баявандин уларни қой падисидәк башлап маңди;
And he took away his own people like sheep, and he led them through the wilderness like a flock.
53 Уларни аман-есән йетәклигәчкә, Улар қорқунучтин халий болуп маңди; Дүшмәнлирини болса, деңиз жутуп кәтти.
And he led them out in hope, and they did not fear. And the sea covered their enemies.
54 У уларни Өз муқәддәс зимининиң чегарасиға, Оң қоли егиливалған бу тағлиққа елип кәлди.
And he led them to the mountain of his sanctification: the mountain that his right hand had acquired. And he cast out the Gentiles before their face. And he divided their land by lot to them, with a line of distribution.
55 У әлләрни уларниң алдидин қоғливетип, Зимин үстигә тана тартқузуп өлчәп, уларға тәқсим қилди; Исраил қәбилилирини уларниң чедирлириға олтирақлаштурди.
And he caused the tribes of Israel to dwell in their tabernacles.
56 Бирақ улар Худани, Һәммидин Алий Болғучини синап аччиқландурди, Униң тапшурған гува-агаһлирини тутмиди;
Yet they tempted and aggravated God Most High, and they did not keep his testaments.
57 Бәлки ата-бовлиридәк йолдин тейип асийлиқ қилди, Хаин оқядәк қейип кәтти.
And they turned themselves aside, and they did not serve the covenant. In the same manner as their fathers, they were turned backwards, like a crooked bow.
58 Улар егизликтә қурған ибадәтгаһлар билән Униң ғәзивини қозғиди, Ойма бутлири билән Униң жүригини өртиди.
They impelled him to anger on their hills, and they provoked him to rivalry with their graven images.
59 Худа уларни аңлап ғәзәпләнди, Исраилдин интайин йиргәнди.
God listened, and he spurned them, and he reduced Israel greatly, almost to nothing.
60 У Шилоһдики маканини, Йәни У инсан арисида турған чедирни ташлап кәтти,
And he rejected the tabernacle of Shiloh, his tabernacle where he had dwelt among men.
61 Өзиниң қудрәт бәлгүсини булап кетишкә, Шан-шәривини ишғалийәтчиләрниң қолиға бәрди;
And he delivered their virtue into captivity, and their beauty into the hands of the enemy.
62 Өз хәлқини қиличқа тапшурди, Өзиниң мираси болғанлардин интайин ғәзәпләнди.
And he enclosed his people with the sword, and he spurned his inheritance.
63 От уларниң жигитлирини ялмиди, Қизлири той нахшилирида махталмайтти.
Fire consumed their young men, and their virgins were not lamented.
64 Уларниң каһинлири қилич астида жиқилди, Лекин тул хотунлири һаза тутмиди.
Their priests fell by the sword, and their widows did not weep.
65 Андин Рәб бириси уйқидин ойғандәк ойғанди, Шараптин җасарәтләнгән палвандәк товлиди.
And the Lord was awakened, as if out of sleep, and like a powerful man impaired by wine.
66 У рәқиплирини уруп чекиндүрүп, Уларни түгимәс рәсваға қалдурди.
And he struck his enemies on the back. He gave them over to everlasting disgrace.
67 Йүсүпниң чедирини шаллап, рәт қилди; Әфраим қәбилисини таллимиди;
And he rejected the tabernacle of Joseph, and he did not choose the tribe of Ephraim.
68 Бәлки Йәһуда қәбилисини, Яхши көргән Зион теғини таллиди.
But he chose the tribe of Judah: mount Zion, which he loved.
69 [Шу йәрдә] муқәддәс җайини тағ чоққилиридәк, Йәр-зиминни әбәдий орнатқандәк мәзмут бена қилди;
And he built up his sanctuary, like a single-horned beast, in the land that he founded for all ages.
70 У Өз қули Давутни таллап, Уни қой қотанлиридин чақиривалди;
And he chose his servant David, and he took him from the flocks of the sheep: he received him from following the ewes with their young,
71 Қозилирини емитидиған сағлиқларни әгишип беқиштин айрип, Уни Өз хәлқи Яқупни, мираси болған Исраилни беқишқа чиқарди.
in order to pasture Jacob his servant and Israel his inheritance.
72 Давут уларни қәлбидики дуруслуғи билән бақти, Қолиниң әпчиллиги билән уларни йетәклиди.
And he fed them with the innocence of his heart. And he led them with the understanding of his hands.
