Зәбур 73
1 Асаф язған күй: — Дәрвәқә Худа Исраилға, Қәлби сап болғанларға меһривандур;
En salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot de rene av hjertet.
2 Лекин өзүм болсам, путлишип жиқилип чүшүшкә тасла қалдим; Аяқлирим тейилип кәткили қил қалди;
Men jeg - nær hadde mine føtter snublet, på lite nær var mine trin glidd ut.
3 Чүнки рәзилләрниң ронақ тапқанлиғини көрүп, Һакавурларға һәсәт қилдим;
For jeg harmedes over de overmodige da jeg så at det gikk de ugudelige vel.
4 Чүнки улар өлүмидә азаплар тартмайду, Әксичә тени мәзмут вә сағлам туриду.
For de er fri for lidelser inntil sin død, og deres styrke er vel ved makt.
5 Улар инсанға хас җапани көрмәйду, Яки хәқләрдәк балаю-апәткә учримайду.
De kjenner ikke til nød som andre folk, og de blir ikke plaget som andre mennesker.
6 Шуңа мәғрурлуқ марҗандәк уларға есилиду, Зорлуқ-зомигәрлик тондәк уларға чаплишиду.
Derfor er overmot deres halssmykke, vold omhyller dem som et klædebon.
7 Улар сәмрип кәткәнлигидин көзлири томпийип чиқти; Уларниң қәлбидики хияләтләр һәддидин ешип кетиду.
Deres øine står ut av fedme, hjertets tanker bryter frem.
8 Башқиларни мәсқирә қилип зәһәрлик сөзләйду; Һалини үстүн қилип дивинип, доқ қилиду.
De håner og taler i ondskap om undertrykkelse; fra det høie taler de.
9 Улар ағзини пәләккә қойиду, Уларниң тиллири йәр йүзини кезип жүриду.
De løfter sin munn op til himmelen, og deres tunge farer frem på jorden.
10 Шуңа [Худаниң] хәлқи мошуларға майил болуп, Уларниң дегәнлирини су ичкәндәк ахириғичә ичип: —
Derfor får de sitt folk til å vende sig om til dem, og vann i overflod suger de i sig.
11 «Тәңри қандақ биләләйтти?», «Һәммидин Алий Болғучида билим барму?» — дәйду.
Og de sier: Hvorledes skulde Gud vite noget? Er det vel kunnskap hos den Høieste?
12 Мана булар рәзилләрдур; Улар бу дунияда раһәт-парағәтни көриду, Байлиқларни топлайду.
Se, dette er de ugudelige, og evig trygge vokser de i velmakt.
13 «Аһ, һәқиқәтән бекардин-бекар көңлүмни пакландуруптимән, Гунасиз туруп қолумни артуқчә жуюп кәптимән;
Ja, forgjeves har jeg renset mitt hjerte og tvettet mine hender i uskyld;
14 Бекарға күн бойи җапа чекиптимән; Шундиму һәр сәһәрдә [виҗданниң] әйивигә учрап кәлдим!».
jeg blev dog plaget hele dagen, og hver morgen kom til mig med tukt.
15 Бирақ мән: — «Бундақ [десәм], Бу дәвирдики пәрзәнтлириңгә асийлиқ қилған болмамдимән?» — дедим.
Dersom jeg hadde sagt: Jeg vil tale således, se, da hadde jeg vært troløs mot dine barns slekt.
16 Уларни калламдин өткүзәй десәм, Көзүмгә шундақ еғир көрүнди.
Og jeg tenkte efter for å forstå dette; det var en plage i mine øine
17 Тәңриниң муқәддәс җайлириға киргичә шундақ ойлидим; Киргәндила [яманларниң] ақивитини чүшәндим.
- inntil jeg gikk inn i Guds helligdommer og gav akt på deres endelikt.
18 Дәрвәқә Сән уларни тейилғақ йәрләргә орунлаштурисән, Уларни жиқитип парә-парә қиливетисән.
Ja, på glatte steder setter du dem; du lot dem falle, så de gikk til grunne.
19 Улар көзни жумуп ачқучила шунчә паракәндә болиду, Дәһшәтләр уларни бесип йоқитиду!
Hvor de blev ødelagt i et øieblikk! De gikk under og tok ende med forferdelse.
20 Сән и Рәб, чүштин ойғанғандәк ойғинип, Орнуңдин туруп уларниң сияқини көзгә илмайсән.
Likesom en akter for intet en drøm når en har våknet op, således akter du, Herre, deres skyggebillede for intet når du våkner op.
21 Жүрәклирим қайнап, Ичлирим санҗилғандәк болған чағда,
Når mitt hjerte var bittert, og det stakk mig i mine nyrer,
22 Өзүмни һеч немә билмәйдиған бир һамақәт, Алдиңда бир һайван екәнлигимни билип йәттим.
da var jeg ufornuftig og forstod intet; som et dyr var jeg imot dig.
23 Һалбуки, мән һемишә Сән билән биллә; Сән мени оң қолумдин тутуп йөлидиң;
Men jeg blir alltid hos dig, du har grepet min høire hånd.
24 Өз несиһәтиң билән мени йетәкләйсән, Шан-шәрипңни намайән қилғандин кейин, Ахирида Сән мени өзүңгә қобул қилисән.
Du leder mig ved ditt råd, og derefter optar du mig i herlighet.
25 Әрштә Сәндин башқа мениң кимим бар? Йәр йүзидә болса Сәндин башқа һеч кимгә интизар әмәсмән.
Hvem har jeg ellers i himmelen? Og når jeg har dig, har jeg ikke lyst til noget på jorden.
26 Әтлирим һәм қәлбим зәиплишиду, Лекин Худа қәлбимдики қорам таш һәм мәңгүлүк несивәмдур!
Vansmekter enn mitt kjød og mitt hjerte, så er dog Gud mitt hjertes klippe og min del evindelig.
27 Чүнки мана, Сәндин жирақ турғанлар һалак болиду; Вапасизлиқ қилған паһишә аялдәк Сәндин ваз кәчкәнләрниң һәр бирини йоқитисән.
For se, de som holder sig borte fra dig, går til grunne; du utrydder hver den som faller fra dig i hor.
28 Бирақ мән үчүн, Худаға йеқинлишиш әвзәлдур! Униң барлиқ қилған ишлирини җакалаш үчүн, Рәб Пәрвәрдигарни таянчим қилдим.
Men for mig er det godt å holde mig nær til Gud; jeg setter min lit til Herren, Israels Gud, for å fortelle alle dine gjerninger.
