Зәбур 73
1 Асаф язған күй: — Дәрвәқә Худа Исраилға, Қәлби сап болғанларға меһривандур;
A PSALM OF ASAPH. Surely God [is] good to Israel, to the clean of heart. And I—as a little thing, My feet have been turned aside,
2 Лекин өзүм болсам, путлишип жиқилип чүшүшкә тасла қалдим; Аяқлирим тейилип кәткили қил қалди;
As nothing, my steps have slipped, For I have been envious of the boastful,
3 Чүнки рәзилләрниң ронақ тапқанлиғини көрүп, Һакавурларға һәсәт қилдим;
I see the peace of the wicked, That there are no bands at their death,
4 Чүнки улар өлүмидә азаплар тартмайду, Әксичә тени мәзмут вә сағлам туриду.
And their might [is] firm.
5 Улар инсанға хас җапани көрмәйду, Яки хәқләрдәк балаю-апәткә учримайду.
They are not in the misery of mortals, And they are not plagued with common men.
6 Шуңа мәғрурлуқ марҗандәк уларға есилиду, Зорлуқ-зомигәрлик тондәк уларға чаплишиду.
Therefore pride has encircled them, Violence covers them as a dress.
7 Улар сәмрип кәткәнлигидин көзлири томпийип чиқти; Уларниң қәлбидики хияләтләр һәддидин ешип кетиду.
Their eye has come out from fat. The imaginations of the heart transgressed;
8 Башқиларни мәсқирә қилип зәһәрлик сөзләйду; Һалини үстүн қилип дивинип, доқ қилиду.
They do corruptly, And they speak in the wickedness of oppression, They speak from on high.
9 Улар ағзини пәләккә қойиду, Уларниң тиллири йәр йүзини кезип жүриду.
They have set their mouth in the heavens, And their tongue walks in the earth.
10 Шуңа [Худаниң] хәлқи мошуларға майил болуп, Уларниң дегәнлирини су ичкәндәк ахириғичә ичип: —
Therefore His people return here, And waters of fullness are wrung out to them.
11 «Тәңри қандақ биләләйтти?», «Һәммидин Алий Болғучида билим барму?» — дәйду.
And they have said, “How has God known? And is there knowledge in the Most High?”
12 Мана булар рәзилләрдур; Улар бу дунияда раһәт-парағәтни көриду, Байлиқларни топлайду.
Behold, these [are] the wicked and easy ones of the age, They have increased strength.
13 «Аһ, һәқиқәтән бекардин-бекар көңлүмни пакландуруптимән, Гунасиз туруп қолумни артуқчә жуюп кәптимән;
Only—a vain thing! I have purified my heart, And I wash my hands in innocence,
14 Бекарға күн бойи җапа чекиптимән; Шундиму һәр сәһәрдә [виҗданниң] әйивигә учрап кәлдим!».
And I am plagued all the day, And my reproof—every morning.
15 Бирақ мән: — «Бундақ [десәм], Бу дәвирдики пәрзәнтлириңгә асийлиқ қилған болмамдимән?» — дедим.
If I have said, “I recount thus,” Behold, I have deceived a generation of Your sons.
16 Уларни калламдин өткүзәй десәм, Көзүмгә шундақ еғир көрүнди.
And I think to know this, It [is] perverseness in my eyes,
17 Тәңриниң муқәддәс җайлириға киргичә шундақ ойлидим; Киргәндила [яманларниң] ақивитини чүшәндим.
Until I come into the sanctuaries of God, I attend to their latter end.
18 Дәрвәқә Сән уларни тейилғақ йәрләргә орунлаштурисән, Уларни жиқитип парә-парә қиливетисән.
Surely You set them in slippery places, You have caused them to fall to desolations.
19 Улар көзни жумуп ачқучила шунчә паракәндә болиду, Дәһшәтләр уларни бесип йоқитиду!
How they have become a desolation as in a moment, They have been ended—consumed from terrors.
20 Сән и Рәб, чүштин ойғанғандәк ойғинип, Орнуңдин туруп уларниң сияқини көзгә илмайсән.
As a dream from awakening, O Lord, In awaking, You despise their image.
21 Жүрәклирим қайнап, Ичлирим санҗилғандәк болған чағда,
For my heart shows itself violent, And my reins prick themselves,
22 Өзүмни һеч немә билмәйдиған бир һамақәт, Алдиңда бир һайван екәнлигимни билип йәттим.
And I am brutish, and do not know. I have been a beast with You.
23 Һалбуки, мән һемишә Сән билән биллә; Сән мени оң қолумдин тутуп йөлидиң;
And I [am] continually with You, You have laid hold on my right hand.
24 Өз несиһәтиң билән мени йетәкләйсән, Шан-шәрипңни намайән қилғандин кейин, Ахирида Сән мени өзүңгә қобул қилисән.
You lead me with Your counsel, And after, receive me [to] glory.
25 Әрштә Сәндин башқа мениң кимим бар? Йәр йүзидә болса Сәндин башқа һеч кимгә интизар әмәсмән.
Whom do I have in the heavens? And none have I desired in earth [besides] You.
26 Әтлирим һәм қәлбим зәиплишиду, Лекин Худа қәлбимдики қорам таш һәм мәңгүлүк несивәмдур!
My flesh and my heart have been consumed, God [is] the rock of my heart and my portion for all time.
27 Чүнки мана, Сәндин жирақ турғанлар һалак болиду; Вапасизлиқ қилған паһишә аялдәк Сәндин ваз кәчкәнләрниң һәр бирини йоқитисән.
For behold, those far from You perish, You have cut off everyone, Who is going whoring from You.
28 Бирақ мән үчүн, Худаға йеқинлишиш әвзәлдур! Униң барлиқ қилған ишлирини җакалаш үчүн, Рәб Пәрвәрдигарни таянчим қилдим.
And [the] nearness of God to me [is] good, I have placed my refuge in Lord YHWH, To recount all Your works!
