Зәбур 73
1 Асаф язған күй: — Дәрвәқә Худа Исраилға, Қәлби сап болғанларға меһривандур;
BOOK THIRD: “A Psalm of Assaph.” Truly God is good to Israel, to such as are pure of heart.
2 Лекин өзүм болсам, путлишип жиқилип чүшүшкә тасла қалдим; Аяқлирим тейилип кәткили қил қалди;
But as for me, it lacked but little that my feet had been moved: almost nothing was needed that my steps had slipped.
3 Чүнки рәзилләрниң ронақ тапқанлиғини көрүп, Һакавурларға һәсәт қилдим;
For I was envious at the arrogant, when I saw the prosperity of the wicked.
4 Чүнки улар өлүмидә азаплар тартмайду, Әксичә тени мәзмут вә сағлам туриду.
For there are no deadly fetters for them, but their strength is firm.
5 Улар инсанға хас җапани көрмәйду, Яки хәқләрдәк балаю-апәткә учримайду.
They share not in the trouble of mortals, and with men are they not afflicted.
6 Шуңа мәғрурлуқ марҗандәк уларға есилиду, Зорлуқ-зомигәрлик тондәк уларға чаплишиду.
Therefore is pride their neck-chain: violence envelopeth them as a garment.
7 Улар сәмрип кәткәнлигидин көзлири томпийип чиқти; Уларниң қәлбидики хияләтләр һәддидин ешип кетиду.
Their eyes start out from fatness: they have exceeded their heart's imaginings.
8 Башқиларни мәсқирә қилип зәһәрлик сөзләйду; Һалини үстүн қилип дивинип, доқ қилиду.
They scorn, and speak wickedly of oppression: loftily do they speak.
9 Улар ағзини пәләккә қойиду, Уларниң тиллири йәр йүзини кезип жүриду.
They set their mouth in the heavens, and their tongue walketh busily on the earth.
10 Шуңа [Худаниң] хәлқи мошуларға майил болуп, Уларниң дегәнлирини су ичкәндәк ахириғичә ичип: —
Therefore do his people turn away hither: and waters of a full cup are drained by them.
11 «Тәңри қандақ биләләйтти?», «Һәммидин Алий Болғучида билим барму?» — дәйду.
And they say, How should God know? and is there knowledge in the Most High?
12 Мана булар рәзилләрдур; Улар бу дунияда раһәт-парағәтни көриду, Байлиқларни топлайду.
Behold, these are the wicked; and yet prospering continually they increase in wealth.
13 «Аһ, һәқиқәтән бекардин-бекар көңлүмни пакландуруптимән, Гунасиз туруп қолумни артуқчә жуюп кәптимән;
Verily in vain have I thus cleansed my heart, and have washed in innocency my hands:
14 Бекарға күн бойи җапа чекиптимән; Шундиму һәр сәһәрдә [виҗданниң] әйивигә учрап кәлдим!».
While I was afflicted all the day, and my chastisement [came] every morning.
15 Бирақ мән: — «Бундақ [десәм], Бу дәвирдики пәрзәнтлириңгә асийлиқ қилған болмамдимән?» — дедим.
But if I were to say, I will speak thus: behold, I would be treacherous against the generation of thy children.
16 Уларни калламдин өткүзәй десәм, Көзүмгә шундақ еғир көрүнди.
And when I should think to know this, it would be trouble in my eyes;
17 Тәңриниң муқәддәс җайлириға киргичә шундақ ойлидим; Киргәндила [яманларниң] ақивитини чүшәндим.
Until I enter into the sanctuary of God; and understand what their future will be.
18 Дәрвәқә Сән уларни тейилғақ йәрләргә орунлаштурисән, Уларни жиқитип парә-парә қиливетисән.
Surely thou placest them on slippery spots: thou lettest them fall down into destruction.
19 Улар көзни жумуп ачқучила шунчә паракәндә болиду, Дәһшәтләр уларни бесип йоқитиду!
How are they brought into desolation, as in a moment! they perish, they come to their end with terrific events.
20 Сән и Рәб, чүштин ойғанғандәк ойғинип, Орнуңдин туруп уларниң сияқини көзгә илмайсән.
As a dream after awaking, O Lord, reject thou in wrath their image.
21 Жүрәклирим қайнап, Ичлирим санҗилғандәк болған чағда,
For it fermented in my heart, and in my reins I felt sharp thrusts;
22 Өзүмни һеч немә билмәйдиған бир һамақәт, Алдиңда бир һайван екәнлигимни билип йәттим.
But I was indeed foolish, and I knew it not: I was as a [thoughtless] beast with thee.
23 Һалбуки, мән һемишә Сән билән биллә; Сән мени оң қолумдин тутуп йөлидиң;
Nevertheless I am continually with thee: thou hast seized hold of me by my right hand.
24 Өз несиһәтиң билән мени йетәкләйсән, Шан-шәрипңни намайән қилғандин кейин, Ахирида Сән мени өзүңгә қобул қилисән.
With thy counsel wilt thou guide me, and afterward take me on to glory.
25 Әрштә Сәндин башқа мениң кимим бар? Йәр йүзидә болса Сәндин башқа һеч кимгә интизар әмәсмән.
Whom have I in heaven? and beside thee I desire nothing upon earth.
26 Әтлирим һәм қәлбим зәиплишиду, Лекин Худа қәлбимдики қорам таш һәм мәңгүлүк несивәмдур!
Though my flesh and my heart should fall; yet the rock of my heart, and my portion will be God for ever.
27 Чүнки мана, Сәндин жирақ турғанлар һалак болиду; Вапасизлиқ қилған паһишә аялдәк Сәндин ваз кәчкәнләрниң һәр бирини йоқитисән.
For, lo, those that are far from thee shall perish: thou destroyest every one that strayeth away from thee.
28 Бирақ мән үчүн, Худаға йеқинлишиш әвзәлдур! Униң барлиқ қилған ишлирини җакалаш үчүн, Рәб Пәрвәрдигарни таянчим қилдим.
But as regardeth me, to draw near to God is good for me: I have put in the Lord Eternal my trust, that I may relate all thy works.
