Зәбур 73
1 Асаф язған күй: — Дәрвәқә Худа Исраилға, Қәлби сап болғанларға меһривандур;
BOOK III A Psalm of Asaph. Surely God is good to Israel, even to such as are pure in heart.
2 Лекин өзүм болсам, путлишип жиқилип чүшүшкә тасла қалдим; Аяқлирим тейилип кәткили қил қалди;
But as for me, my feet were almost gone; my steps had well nigh slipped.
3 Чүнки рәзилләрниң ронақ тапқанлиғини көрүп, Һакавурларға һәсәт қилдим;
For I was envious at the arrogant, when I saw the prosperity of the wicked.
4 Чүнки улар өлүмидә азаплар тартмайду, Әксичә тени мәзмут вә сағлам туриду.
For there are no pangs at their death, and their body is sound.
5 Улар инсанға хас җапани көрмәйду, Яки хәқләрдәк балаю-апәткә учримайду.
In the trouble of man they are not; neither are they plagued like men.
6 Шуңа мәғрурлуқ марҗандәк уларға есилиду, Зорлуқ-зомигәрлик тондәк уларға чаплишиду.
Therefore pride is as a chain about their neck; violence covereth them as a garment.
7 Улар сәмрип кәткәнлигидин көзлири томпийип чиқти; Уларниң қәлбидики хияләтләр һәддидин ешип кетиду.
Their eyes stand forth from fatness; they are gone beyond the imaginations of their heart.
8 Башқиларни мәсқирә қилип зәһәрлик сөзләйду; Һалини үстүн қилип дивинип, доқ қилиду.
They scoff, and in wickedness utter oppression; they speak as if there were none on high.
9 Улар ағзини пәләккә қойиду, Уларниң тиллири йәр йүзини кезип жүриду.
They have set their mouth against the heavens, and their tongue walketh through the earth.
10 Шуңа [Худаниң] хәлқи мошуларға майил болуп, Уларниң дегәнлирини су ичкәндәк ахириғичә ичип: —
Therefore His people return hither; and waters of fullness are drained out by them.
11 «Тәңри қандақ биләләйтти?», «Һәммидин Алий Болғучида билим барму?» — дәйду.
And they say: 'How doth God know? And is there knowledge in the Most High?'
12 Мана булар рәзилләрдур; Улар бу дунияда раһәт-парағәтни көриду, Байлиқларни топлайду.
Behold, such are the wicked; and they that are always at ease increase riches.
13 «Аһ, һәқиқәтән бекардин-бекар көңлүмни пакландуруптимән, Гунасиз туруп қолумни артуқчә жуюп кәптимән;
Surely in vain have I cleansed my heart, and washed my hands in innocency;
14 Бекарға күн бойи җапа чекиптимән; Шундиму һәр сәһәрдә [виҗданниң] әйивигә учрап кәлдим!».
For all the day have I been plagued, and my chastisement came every morning.
15 Бирақ мән: — «Бундақ [десәм], Бу дәвирдики пәрзәнтлириңгә асийлиқ қилған болмамдимән?» — дедим.
If I had said: 'I will speak thus', behold, I had been faithless to the generation of Thy children.
16 Уларни калламдин өткүзәй десәм, Көзүмгә шундақ еғир көрүнди.
And when I pondered how I might know this, it was wearisome in mine eyes;
17 Тәңриниң муқәддәс җайлириға киргичә шундақ ойлидим; Киргәндила [яманларниң] ақивитини чүшәндим.
Until I entered into the sanctuary of God, and considered their end.
18 Дәрвәқә Сән уларни тейилғақ йәрләргә орунлаштурисән, Уларни жиқитип парә-парә қиливетисән.
Surely Thou settest them in slippery places; Thou hurlest them down to utter ruin.
19 Улар көзни жумуп ачқучила шунчә паракәндә болиду, Дәһшәтләр уларни бесип йоқитиду!
How are they become a desolation in a moment! They are wholly consumed by terrors.
20 Сән и Рәб, чүштин ойғанғандәк ойғинип, Орнуңдин туруп уларниң сияқини көзгә илмайсән.
As a dream when one awaketh, so, O Lord, when Thou arousest Thyself, Thou wilt despise their semblance.
21 Жүрәклирим қайнап, Ичлирим санҗилғандәк болған чағда,
For my heart was in a ferment, and I was pricked in my reins.
22 Өзүмни һеч немә билмәйдиған бир һамақәт, Алдиңда бир һайван екәнлигимни билип йәттим.
But I was brutish, and ignorant; I was as a beast before Thee.
23 Һалбуки, мән һемишә Сән билән биллә; Сән мени оң қолумдин тутуп йөлидиң;
Nevertheless I am continually with Thee; Thou holdest my right hand.
24 Өз несиһәтиң билән мени йетәкләйсән, Шан-шәрипңни намайән қилғандин кейин, Ахирида Сән мени өзүңгә қобул қилисән.
Thou wilt guide me with Thy counsel, and afterward receive me with glory.
25 Әрштә Сәндин башқа мениң кимим бар? Йәр йүзидә болса Сәндин башқа һеч кимгә интизар әмәсмән.
Whom have I in heaven but Thee? And beside Thee I desire none upon earth.
26 Әтлирим һәм қәлбим зәиплишиду, Лекин Худа қәлбимдики қорам таш һәм мәңгүлүк несивәмдур!
My flesh and my heart faileth; but God is the rock of my heart and my portion for ever.
27 Чүнки мана, Сәндин жирақ турғанлар һалак болиду; Вапасизлиқ қилған паһишә аялдәк Сәндин ваз кәчкәнләрниң һәр бирини йоқитисән.
For, lo, they that go far from Thee shall perish; Thou dost destroy all them that go astray from Thee.
28 Бирақ мән үчүн, Худаға йеқинлишиш әвзәлдур! Униң барлиқ қилған ишлирини җакалаш үчүн, Рәб Пәрвәрдигарни таянчим қилдим.
But as for me, the nearness of God is my good; I have made the Lord GOD my refuge, that I may tell of all Thy works.
