Зәбур 71
1 Сәндин, Пәрвәрдигардин панаһ тапимән; Мени һәргиз йәргә қаратмиғайсән.
На Тя, Господи, уповах, да не постыжуся в век.
2 Өз һәққанийлиғиңда мени қутулдурғайсән; Маңа қулақ салғайсән, Мени қутқузғайсән!
Правдою Твоею избави мя и изми мя: приклони ко мне ухо Твое и спаси мя.
3 Маңа өзүм дайим панаһлинидиған туралғу қорам таш болғайсән; Сән мени қутқузушқа буйруқ чүшүргәйсән; Чүнки Сән егиз тешим, қорғинимдурсән.
Буди ми в Бога защитителя и в место крепко спасти мя: яко утверждение мое и прибежище мое еси Ты.
4 Худайим, мени рәзилләрниң қолидин, Һәққанийәтсиз, рәһимсиз адәмдин азат қилғайсән;
Боже мой, избави мя из руки грешнаго, из руки законопреступнаго и обидящаго:
5 Чүнки Сән мениң үмүтүмдурсән, и Рәб Пәрвәрдигар, Яшлиғимдин тартипла мениң таянчимдурсән;
яко Ты еси терпение мое, Господи, Господи, упование мое от юности моея.
6 Балиятқудики вақиттин башлап мән Саңа тайинип кәлдим, Өзүң мени анамниң қарнидин чиқарғучисән; Мәдһийәмниң темиси болса һәрдайим Сән тоғрилиқтур.
В Тебе утвердихся от утробы, от чрева матере моея Ты еси мой покровитель: о Тебе пение мое выну.
7 Мән нурғунларға ғәйрий яки карамәт саналдим; Чүнки Сән мениң мустәһкәм панаһгаһимдурсән.
Яко чудо бых многим: и Ты помощник мой крепок.
8 Ағзим күн бойи мәдһийилириң һәм шан-шәрипиңгә толиду;
Да исполнятся уста моя хваления, яко да воспою славу Твою, весь день великолепие Твое.
9 Әнди қериғинимда мени ташлимиғайсән; Мағдурум кәткинидә, мәндин ваз кәчмигәйсән.
Не отвержи мене во время старости: внегда оскудевати крепости моей, не остави мене.
10 Чүнки дүшмәнлирим маңа қарши сөзлишиду; Җенимни елишқа көзләватқанлар қәстлишип: —
Яко реша врази мои мне, и стрегущии душу мою совещаша вкупе,
11 «Худа униңдин ваз кәчти; Уни қоғлап тутувелиңлар, Чүнки қутулдурудиғанлар йоқтур» — дейишиду.
глаголюще: Бог оставил есть его, пожените и имите его, яко несть избавляяй.
12 И Худа, мәндин жирақлашмиғайсән; И Худайим, маңа ярдәмгә тез кәлгәйсән!
Боже мой, не удалися от мене: Боже мой, в помощь мою вонми.
13 Җенимға күшәндә болғанлар шәрмәндә болуп йоқитилисун; Зийинимға интилгәнләр рәсвалиқ һәм шәрмәндичилик билән қаплансун;
Да постыдятся и изчезнут оклеветающии душу мою, да облекутся в студ и срам ищущии злая мне.
14 Бирақ мән болсам, изчил үмүттә болимән, Сени техиму мәдһийиләймән.
Аз же всегда возуповаю на Тя, и приложу на всяку похвалу Твою.
15 Һәққанийлиғиң, ниҗатлиғиң ағзимда күн бойи баян қилиниду; Булар сан-санақсиздур, билгинимдин көп артуқтур.
Уста моя возвестят правду Твою, весь день спасение Твое, яко не познах книжная.
16 Мән Рәб Пәрвәрдигарниң бүйүк ишлирини җакалиған һалда келимән; Сениң һәққанийлиғиңни яд етип җакалаймән — Пәқәт Сениңкинила!
Вниду в силе Господни: Господи, помяну правду Тебе единаго.
17 И Худа, Сән яшлиғимдин тартип маңа үгитип кәлгәнсән; Бүгүнгә қәдәр Сениң қилған карамәт ишлириңни җакалап келиватимән.
Боже мой, имже научил мя еси от юности моея, и доныне возвещу чудеса Твоя.
18 Әнди һазир мән қерип, ақ чачлиқ болғинимда, и Худа, Мән бу дәвиргә [күчлүк] билигиңни [җакалиғичә], Келәр әвлатниң һәммисигә қудритиңни аян қилғичә, [Мени ташливәтмигәйсән]!
И даже до старости и престарения, Боже мой, не остави мене, дондеже возвещу мышцу Твою роду всему грядущему,
19 И улуқ карамәт ишларни қилған Худа, Һәққанийлиғиң пәләккә тақашти; Саңа кимму охшаш болалисун!
силу Твою и правду Твою, Боже, даже до вышних, яже сотворил ми еси величия: Боже, кто подобен Тебе?
20 Сән маңа көп һәм еғир күлпәтләрни көрсәткән екәнсән, Мени қайтидин йеңилайсән, йәр тәглиридин қайтуруп елип чиқисән;
Елики явил ми еси скорби многи и злы? И обращься оживотворил мя еси и от бездн земли возвел мя еси.
21 Сән мениң иззәт-һөрмитимни техиму жуқури қилип, Һәр тәрәптин маңа тәсәлли берисән.
Умножил еси на мне величествие твое, и обращься утешил мя еси, и от бездн земли паки возвел мя еси.
22 Мән Сени раваб челип мәдһийиләймән, Сениң һәқиқитиңни мәдһийиләймән, и Худайим; Чилтар челип Сени күйләймән, и Сән, Исраилниң Муқәддиси!
Ибо аз исповемся Тебе в людех, Господи, в сосудех псаломских истину Твою, Боже: воспою Тебе в гуслех, Святый Израилев.
23 Саңа күйләр ейтқинимда, ләвлирим тәнтәнә қилиду, Өзүң һөрлүккә чиқарған җенимму шундақ роһлинип ейтиду;
Возрадуетеся устне мои, егда воспою Тебе, и душа моя, юже еси избавил:
24 Тилим күн бойи һәққанийлиғиң тоғрисида сөзләйду; Чүнки маңа яманлиқ қилмақчи болғанлар йәргә қаритилип рәсва қилиниду.
еще же и язык мой весь день поучится правде Твоей, егда постыдятся и посрамятся ищущии злая мне.
