Зәбур 70

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, «әслитиш үчүн» оқулсун дәп, Давут язған күй: — Пәрвәрдигар, мени қутқузушқа алдириғайсән! Пәрвәрдигар, тез келип маңа ярдәм қилғайсән!

Dem Musikmeister. Von David, um in Erinnerung zu bringen. Laß dir's gefallen, Gott, mich zu retten; Jahwe, eile mir zu Hilfe!

2 Мениң җенимни издәватқанлар йәргә қаритилип рәсва қилинсун; Мениң зийинимдин хурсән болғанлар кәйнигә яндурулуп шәрмәндә болғай.

Laß beschämt und enttäuscht werden, die mir nach dem Leben trachten: laß zurückweichen und zu Schanden werden, die mein Unglück wollen.

3 Мени: — «Ваһ! Ваһ!» дәп мәсқирә қилғанлар өз шәрмәндилигидин кәйнигә янғай!

Laß umkehren ob ihrer Schande, die da rufen: Ha, Ha!

4 Бирақ Сени издигүчиләрниң һәммиси Сәндә шатлинип хошал болғай! Ниҗатлиғиңни сөйгәнләр һемишә: «Худа улуқлансун» дейишкәй.

Laß jubeln und sich freuen über dich alle, die dich suchen, und mögen immerdar rufen: Groß ist Gott! die nach deinem Heile verlangen.

5 Бирақ мән езилгәнмән, һәм йоқсулмән; Йенимға тездин кәл, и Худа! Сән мениң ярдәмчим, мениң азат қилғучим; И Пәрвәрдигар, кечикмәй кәлгәйсән!

Ich aber bin elend und arm; o Gott, eile, mir zu gut! Meine Hilfe und mein Retter bist du; Jahwe, säume nicht!