Зәбур 70

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, «әслитиш үчүн» оқулсун дәп, Давут язған күй: — Пәрвәрдигар, мени қутқузушқа алдириғайсән! Пәрвәрдигар, тез келип маңа ярдәм қилғайсән!

Au maître-chantre. — De David. — Pour servir de mémorial. O Dieu, daigne me délivrer! Éternel, accours à mon aide!

2 Мениң җенимни издәватқанлар йәргә қаритилип рәсва қилинсун; Мениң зийинимдин хурсән болғанлар кәйнигә яндурулуп шәрмәндә болғай.

Qu'ils soient confus et qu'ils rougissent, Ceux qui en veulent à ma vie. Qu'ils reculent et soient couverts d'ignominie, Ceux qui souhaitent ma ruine!

3 Мени: — «Ваһ! Ваһ!» дәп мәсқирә қилғанлар өз шәрмәндилигидин кәйнигә янғай!

Que le juste châtiment de leur honte Fasse reculer ceux qui disent: «Ah! Ah!»

4 Бирақ Сени издигүчиләрниң һәммиси Сәндә шатлинип хошал болғай! Ниҗатлиғиңни сөйгәнләр һемишә: «Худа улуқлансун» дейишкәй.

Que tous ceux qui te recherchent, Tressaillent d'allégresse et se réjouissent en toi! Et que ceux qui espèrent en ton secours Disent sans cesse: «Gloire soit à Dieu!»

5 Бирақ мән езилгәнмән, һәм йоқсулмән; Йенимға тездин кәл, и Худа! Сән мениң ярдәмчим, мениң азат қилғучим; И Пәрвәрдигар, кечикмәй кәлгәйсән!

Je suis affligé et misérable: O Dieu, hâte-toi de venir à mon secours! Tu es mon aide et mon libérateur: Éternel, ne tarde pas!