< Зәбур 67 >

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, тарлиқ сазлар билән челинсун, дәп йезилған күй-нахша: — Худа бизгә меһри-шәпқәт көрситип, бизни бәрикәтләп, Өз җамалиниң нурини үстимизгә чачқай! (Селаһ)
Думнезеу сэ айбэ милэ де ной ши сэ не бинекувынтезе, сэ факэ сэ луминезе песте ной Фаца Луй,
2 Шундақ қилғанда йолуң пүткүл җаһанда, Қутулдуруш-ниҗатлиғиң барлиқ әлләр арисида аян болиду.
ка сэ се куноаскэ пе пэмынт каля Та ши принтре тоате нямуриле мынтуиря Та!
3 Барлиқ қовмлар Сени мәдһийилигәй, и Худа; Барлиқ қовмлар Сени мәдһийилигәй!
Те лаудэ попоареле, Думнезеуле, тоате попоареле Те лаудэ.
4 Җими қовмлар хошаллиқ билән тәнтәнә қилип күйлигәй, Чүнки Сән хәлиқ-милләтләргә адиллиқ билән һөкүм чиқирисән, Йәр йүзидики таипиләрни, Сән йетәкләйсән; (Селаһ)
Се букурэ нямуриле ши се веселеск, кэч Ту жудечь попоареле ку непэртинире ши повэцуешть нямуриле пе пэмынт.
5 Барлиқ қовмлар Сени мәдһийилигәй, и Худа; Барлиқ қовмлар Сени мәдһийилигәй!
Те лаудэ попоареле, Думнезеуле, тоате попоареле Те лаудэ.
6 Вә йәр-зимин көклирини үндүриду; Худа, бизниң Худайимиз, бизни бәрикәтләйду;
Пэмынтул ышь дэ роаделе. Думнезеу, Думнезеул ностру, не бинекувынтязэ,
7 Худа бизни бәрикәтләйду; Шуниң билән йәр йүзндикиләр чәт-яқиларғичә униңдин әйминишиду!
Думнезеу не бинекувынтязэ ши тоате марӂиниле пэмынтулуй се тем де Ел.

< Зәбур 67 >